ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΙΣ 18:00
Ειλικρινά έχω αηδιάσει με τη στάση των πολιτικάντηδων αυτής της μπανανίας. Τις φωτιές τις είδαν ως μια ακόμη ευκαιρία για κομματικές αντιπαραθέσεις αντί να στρώσουν τον κώλο τους να κάνουν κάτι σωστό. Θα μου πείτε έλληνας πολιτικός και να κάνει κάτι για το γενικό καλό; Έλα μου ντε! Ώρες - ώρες λέω και 'γω κάτι μαλακίες...!!!
Κανένας έλληνας πολιτικός δε θέλει στα χέρια του την καυτή πατάτα. Μαλάκες είναι; Μόνο πως θα κλέψουν τον κοσμάκη σκέφτονται, πως θα ψηφίζουν βαρβάτες αυξήσεις για το μισθό τους και άλλες αβάντες προς όφελος τους είναι ικανοί. Όταν βάζουν υποψηφιότητα για το βουλευτικίκι προφανώς αποφεύγουν το γεγονός ότι η πολιτική θέλει υπευθυνότητα και ατσάλινα αρχίδια. Ξεχνάνε ότι είναι λειτούργημα και ότι πρέπει να είναι υπηρέτες του λαού.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν ξέρουν να κάνουν πίσω και να κάτσουν να σκεφτούνε κάτι για το καλό αυτού του γαμημένου τόπου χωρίς να υπολογίζουνε μίζες. Για ολυμπιάδες, Eurovision και άλλα πανηγύρια δίνουν φράγκα με τη σέσουλα. Για την ασφάλεια των δασών (ότι απέμεινε τέλος πάντων) και των πολιτών κάνουν τσιγκουνιές. Λαμόγια είναι όλοι τους. Ανεξαιρέτως!
Το πρόβλημα τους τώρα είναι τι μαλακίες θα πούνε στη Δ.Ε.Θ. Για φιέστες είναι πρώτοι. Βέβαια το τζάμπα πάντα είναι καλό. Όταν πληρώνει ο μαλάκας ο κοσμάκης τι τους ενδιαφέρει; Μήπως δε θα τους ξαναψηφίσουνε τα άπειρα βόδια και τα δισάπειρα μοσχάρια της Ελλάδας; Πάλι τους ίδιους ανίκανους θα έχουμε στα έδρανα της βουλής.
Βουλιάζουμε σαν τον Τιτανικό με θύματα τους εαυτούς μας και όλα τα έχουμε γραμμένα στα παπάρια μας. Το γλεντάμε από πάνω. Ξεχνάμε πολύ εύκολα αυτά που τραβάμε εξ' αιτίας τριακοσίων λοπωδυτών και χιλιάδων παρατρεχάμενων των τελευταίων.
Και φέτος από πλευράς αντιμετώπισης αυτού του θλιβερού φαινομένου των πυρκαγιών βλέπω μια από τα ίδια με τις περασμένες χρονιές.
Στο ίδιο έργο θεατές... Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια... Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου... Μια από τα ίδια... Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολλές φράσεις - σλόγκαν για να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση με τις φωτιές. Οι παραπάνω φράσεις στην αρχή αυτής της ανάρτησης είναι μόνο ένα δείγμα.
Κάθε καλοκαίρι, κάθε Αύγουστο έχουμε τα ίδια. Απορώ που βρίσκουν δέντρα και τα καίνε. Νόμιζα ότι όλα κάηκαν τις περασμένες χρονιές αλλά φαίνεται ότι έχει μείνει λιγάκι στοκ ακόμα. Δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτή η κόλαση δεν προήλθε από ανθρώπινη επέμβαση. Θυμάμαι πέρυσι και πρόπερσι που έδειχναν τα Μ.Μ.Ε. την οικοπεδοποίηση των καμμένων εκτάσεων και μετά από λίγο καιρό άρχισαν να ξεφυτρώνουν οι βίλες.
Αυτό που με βγάζει εκτός εαυτού είναι ότι μια ζωή οι αρμόδιοι είναι έτοιμοι, όπως λένε οι ίδιοι, για όλα και μόλις ξεσπάσει το κακό το μόνο που βλέπουμε είναι η ανοργανωσιά. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από τους παθόντες που έμειναν μόνο με στάχτες για περιουσία θα ψηφίσουν και θα επανεκλέξουν τους ίδιους αρμόδιους. Κανείς δε βάζει μυαλό σ' αυτή τη χώρα.
Δεν ξέρεις ποιος είναι ο χειρότερος. Οι ανεύθυνοι αρμόδιοι ή οι συνυπεύθυνοι παθόντες; Όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης. Άλλοι για τις επιλογές τους και άλλοι για τις στάσεις τους. Με λίγα λόγια, αν δεν το καταλάβατε, πάμε κατά διαόλου ομαδικώς.
Καλημέρα και καλό Σου-Κου σε όλους και σε όλες. Θα μπω κατευθείαν στο ψητό. Την Τετάρτη επέστρεψα στην Ελλάδα το μεσημέρι από τη Λιθουανία και το απόγευμα πήρα τηλέφωνο στον προϊστάμενο μου για να ρωτήσω τι ώρα θα πάω για δουλειά την επόμενη μέρα και από την άλλη άκρη της γραμμής ακούω ότι τα πράγματα είναι άσχημα για 'μένα και ότι θέλουν να μου μιλήσουν εφόσον πρώτα αποφάσισαν να με απολύσουν για ένα λάθος που δεν έκανα εγώ αλλά κάποιος άλλος δύο μήνες πριν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Δύο μήνες πριν έγινε σε μια παραγγελία ένα λάθος και έφυγε μια παλέτα αχρέωτη. Την παραγγελία την ετοιμάσαμε πολλά άτομα μαζί. Εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να χρεώσω γιατί πολλές παλέτες δεν είχαν barcodes, οπότε σημείωνα στο χαρτί της παραγγελίας τι μπήκε και τι όχι. Αυτό το χαρτί το πήγα, εφόσον τέλειωσε η ετοιμασία της παραγγελίας, στο λογιστή για να κάνει τις ανάλογες χρεώσεις μέσω υπολογιστή. Ο τρόμπας όμως δε χρέωσε μια παλέτα. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως τα επίπεδα μαλακίτιδας στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του να ήταν στα ύψη. Αποτέλεσμα; Στείλαμε τα προϊόντα και από εκεί πήραν τηλέφωνο στο big boss για να τον ενημερώσουνε για την ατασθαλία. Φυσικά ταπιροκρανιώθηκε! Έπεσαν φωνές και απειλές και μετά σιγή.
Λίγο πριν το δεκαπενταύγουστο ζήτησα μια εβδομάδα άδεια για οικογενειακούς λόγους οι οποίοι απαιτούσαν να φύγω εκτός Ελλάδας. Με την επιστροφή μου από ένα τηλεφώνημα που έκανα έμαθα τα καθέκαστα που ανέφερα στην αρχή αυτής της ανάρτησης, δηλαδή την απόλυση μου.
Την επόμενη μέρα, δηλαδή προχθές την Πέμπτη, πήγα στη δουλειά για να μιλήσουμε με τους προϊστάμμενους. Εκεί παίχτηκε το θέατρο του παραλόγου. Ευτυχώς που ανέτρεξα στο αρχείο και πήρα το συγκεκριμένο χαρτί της τότε παραγγελίας για να δούνε ότι αυτά που ετοίμασα με τους υπόλοιπους συναδέλφους ήταν σωστά δηλαδή δεν έκανα κανένα λάθος και ότι το λάθος ήταν του τρόμπα στον υπολογιστή. Αυτό δυστυχώς δεν ήταν αρκετό. Κατάλαβα ότι το έγκλημα ήταν οργανωμένο και ήθελαν να με σουτάρουν οπωσδήποτε. Το λόγο δεν τον ξέρω. Φανταστείτε ότι για σχεδόν μια ώρα μου μιλούσαν για λάθος προϊόν και μετά από παρέμβαση μου κατάλαβαν το λάθος και άρχισαν να μιλάνε για το σωστό προϊόν. Στη συζήτηση που έγινε άκουσα τα πιο τρελλά. Μου είπαν να μη στανοχωριέμαι και να δω την απόλυση μου ως μια πολύ καλή ευκαιρία για να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερος. Δεν ήξερα ότι το να μένεις άνεργος είναι μια ευκαιρία ζωής! Μόνο όταν επέμεινα να μετρήσουμε μαζί το χαρτί της παραγγελίας και είδαν ότι είχα δίκιο άρχισαν να τα μασάνε και να μου λένε ότι θα προσπαθήσουν να μεταπείσουν το big boss να με ξαναπάρει στη δουλειά αν και το βλέπουν αρκετά δύσκολο. Μέσα στα μισόλογα τους άρχισαν να λένε ότι δε δείχνω ενδιαφέρον για τη δουλειά ενώ είμαι καλό χέρι και συνειδητοποιημένος. Φάσκουν και αντιφάσκουν δηλαδή. Δεν ξέρουν τι να πούνε και λένε μαλακίες. Πως γίνεται να μην έχω μαλώσει ποτέ με κανένα συνάδελφο, να μην παραπονιέμαι για τις άπειρες υπερωρίες και τις Κυριακές που δούλευα, να βοηθάω όλους τους καινούριους να μάθουν τη δουλειά, να είμαι πάντα συνεπής στα ωράρια μου και να μην αργώ ποτέ, να φέρνω σε πέρας οτιδήποτε μου έχει ανατεθεί και ταυτόχρονα να μη δείχνω ενδιαφέρον; Πήγαν να μου κολλήσουν τη ρετσινιά. Όταν τους ρώτησα γιατί θεωρούνε υπεύθυνο εμένα μόνο και όχι και όλους τους άλλους που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη παραγγελία μου είπαν ότι εγώ είμουν υπεύθυνος βάρδιας και ότι προσπαθώ να ρίξω τις ευθύνες στους άλλους. Το θέμα είναι ότι όντως δε δέχομαι το λάθος που πάνε να με φορτώσουν αλλά ούτε και να το φορτώσω σε κάποιον άλλον. Τον εαυτό μου προσπαθώ να προστατέψω. Δηλαδή ότι μαλακία και να έκανε οποιοσδήποτε άλλος πάλι εγώ θα την πλήρωνα τη νύφη κατά τα λεγόμενα τους. Αυτό είναι που με πείραξε περισσότερο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να με απολύσουν γιατί δε γουστάρουνε τη φάτσα μου ή οποιοδήποτε άλλο λόγο, αλλά να εφευρίσκουν τρόπο να μου κολλήσουν τη ρετσινιά δεν το ανέχομαι.
Βέβαια κουβέντα δεν έγινε ότι με άλλη ειδικότητα με έχουν δηλωμένο στο Ι.Κ.Α. και άλλη πραγματικά κάνω. Για να με πληρώνουν λιγότερο. Τις τριετίες που δε μου μετράνε και τις άδειες που δεν παίρνω; Μην μπερδεύεστε με το ταξίδι που έκανα. Ότι άδεια έπαιρνα από τη συγκεκριμένη εταιρία ήταν μαζέματα από υπερωρίες. Την κανονική άδεια έχω να την πάρω τρία χρόνια. Για τα στραβά τους δε βγάζουν κιχ! Για να μου χρυσώσουνε το χάπι μου είπαν ότι αν βρω άλλη δουλειά και επικοινωνήσουν μαζί τους θα πούνε τα κλύτερα λόγια για 'μένα. Κάτι μου λέει ότι αυτό ήταν σπόντα για να μην τους καταγγείλω στον επόπτη εργασίας και στο Ι.Κ.Α.
Έτσι είναι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν γιατί ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου έρθει. Το χειρότερο; Δεν τους ελέγχει κανείς. Για άλλη μια φορά άνεργος λοιπόν. Το προσωπικό μου πιστεύω είναι ότι μόνο για τον τεμπέλη δεν υπάρχει δουλειά. Υγεία να έχουμε αλλά ένα λέω. Μην τύχει ποτέ και πέσουνε στην ανάγκη μου...
Καλώς ήρθα και καλώς σας βρήκα. Είπα και 'γω να πάω διακοπές. Έπρεπε να πάω στο εξωτερικό για κάτι οικογενειακές υποθέσεις και έτσι συνδύασα το ταξίδι με διακοπές. Μου φάνηκε λίγο μια εβδομάδα αλλά σίγουρα είναι καλύτερα από το καθόλου. Που πήγα; Στη Λιθουανία. Πολλοί ίσως να τη γνωρίζετε από το μπάσκετ μια και είναι το εθνικό σπορ αυτής της χώρας.
Να σας τη συστήσω λιγάκι περισσότερο. Η Λιθουανία είναι μια από τις τρεις Βαλτικές χώρες. Οι άλλες δύο είναι η Λετονία και η Εσθονία. Έχει περίπου 3,5 εκατομύρια πλυθησμό και πρωτεύουσα της είναι το Βίλνιους. Είναι μέλος της Ε.Ε. και του Ν.Α.Τ.Ο. Η χώρα αναπτύσεται με αλματώδεις ρυθμούς. Νόμισμα της είναι το Λίτας αλλά θα μπούνε στο ευρώ σε ένα με δύο χρόνια από τώρα. Περίπου 3,4 Λίτας (Lt) ισούνται με ένα ευρώ.
Προσωπικές μου εντυπώσεις είναι η καθαριότητα στους δρόμους, η ευγένεια και η ειλικρίνεια των ανθρώπων, το πράσινο και τα πολλά πάρκα, οι συνειδητοποιημένοι οδηγοί που σταματάνε πάντα για να περάσουν οι πεζοί απέναντι. Οι Λιθουανοί είναι ήσυχος λαός και ο σνομπισμός υπάρχει σε ελάχιστο βαθμό.
Η πρωτεύουσα, το Βίλνιους, είναι μια απλωμένη πόλη με πολύ πράσινο και πολλά πάρκα. Τη διασχίζει ο ποταμός Νέρις. Με μια βόλτα στους δρόμους της Λιθουανικής πρωτεύουσας θα δείτε πολλά αγάλματα και κτήρια τα οποία είναι υπολείμματα του σοβιετικού καθεστώτος. Την αποκαλούνε και Αθήνα του Βορρά για την αρχιτεκτονική που φέρουν πολλά κτήρια (κίονες, αετώματα, στοιχεία ελληνικής νεοκλασσικής και αρχαίας αρχιτεκτονικής). Επίσης είναι και μια πόλη με πολλά μεσαιωνικά κτήρια και γοτθικούς ναούς. Η παλιά πόλη είναι υπέροχη με πλιθόστρωτα σοκάκια, μαγαζιά και καφετέριες. Στα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης θα ακούσετε μουσικές από πλανόδιους μουσικούς και μπάντες. Αυτό δίνει μια διαφορετική αίσθηση. Το Βίλνιους είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2009.
Βέβαια υπάρχει και άλλη όψης της πόλης. Αυτή με τους ουρανοξύστες και τα τεράστια εμπορικά κέντρα. Πολλές ξένες τράπεζες (σκανδιναβικές κυρίως και ρώσικες) έχουν εισβάλει. Η ανάπτυξη συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Το σίγουρο είναι ότι μπορεί ο επισκέπτης να βρει ότι θελήσει στο Βίλνιους. Οι τιμές είναι δελεαστικές και κάθε μέρα υπάρχουν προσφορές. Οι εκπτώσεις φτάνουν τα 70% και τα 80% και μιλάμε για αληθινές εκπτώσεις. Ένας άκρως εμπορικός δρόμο στο Βίλνιους είναι και ο πιο κεντρικός της πόλης. Η Gedimino Prospect. Αυτό μετατρέπει τη Λιθουανία σε έναν καταναλωτικό προορισμό. Για παράδειγμα αγόρασα γυαλιά με πενήντα ευρώ ενώ στη Ελλάδα ακριβώς τα ίδια κάνουν διακόσια. Πήρα μια ζακέτα με κουκούλα με σαράντα ευρώ ενώ στην Ελλάδα κάνει εβδομήντα. Σίγουρα υπάρχουν και ακριβά μαγαζιά αλλά πιστέψτε με ότι η Λιθουανία είναι ένας αξιόλογος τουριστικός προορισμός. Αυτό δεν το ξέρουμε στην Ελλάδα αλλά το ξέρουν οι Αμερικανοί, οι Σκανδιναβοί, οι κεντροευρωπαίοι και οι δυτικοευρωπαίοι οι οποίοι κατακλύζουν την πόλη καθημερινά.
Το φαγητό στη Λιθουανία είναι φτηνό. Η Λιθουανική κουζίνα απαρτίζεται σε μεγάλο βαθμό από σαλάτες, κρέας και πατάτες αλλά υπάρχει μεγάλη ποικιλία τοπικών φαγητών και γλυκισμάτων. Επίσης οι Λιθουανοί έχουν μεγάλη παράδοση στη μπύρα και στη βότκα. Με δέκα και δεκαπέντε ευρώ μπορούνε να φάνε δυο άτομα. Αν θέλετε νερό και ψωμί πρέπει να τα παραγγείλετε και να τα πληρώσετε. Στη Λιθουανία δεν υπάρχει το τζάμπα. Ότι θελήσεις πρέπει να το αγοράσεις. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα βγείτε εκτός προϋπολογισμού γιατί όπως προανέφερα οι τιμές γενικά είναι αρκετά χαμηλές.
Για μια εβδομάδα ηρέμησα και όταν επέστρεψα κατάφερα να μαλώσω με έναν ταξιτζή, με έναν αναίσθητο στα Κ.Τ.Ε.Λ. που απλώθηκε σε ένα τραπεζάκι και έφραξε το δρόμο σε όλους τους υπόλοιπους που είμασταν φορτωμένοι σα γαϊδούρια και με μια γριά που χωρίς λόγο ήθελε να μας κάνει κουμάντο σε ποιο λεωφορείο θα επιβιβαστούμε. Είναι καταπληκτικό! Μόλις έρχεσαι σε επαφή με την ελληνική πραγματικότητα δε χρειάζεται ούτε μισή ώρα για να γίνουν τα νεύρα σου κρόσια. Το κακό ξεκίνησε από αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης όπου κάναμε μια ώρα σχεδόν για να πάρουμε τις βαλίτσες μας. Αυτό έγινε γιατί ενώ πήγαμε στη ζώνης πολιτών που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση τελικά ψαχνόμασταν και τις παραλάβαμε από τη ζώνη πολιτών εκτός αυτής. Μεγάλο μπάχαλο!
Το κακό μεγάλωσε όταν έφτασα στο σπίτι και έμαθα ότι έχασα τη δουλειά μου χωρίς να φταίω αλλά σχετικά με αυτό θα γράψω αύριο. Προς το παρών απολαύστε τις παρακάτω φωτογραφίες. Όσο για τη Λιθουανία θα επιστρέψω με κάτι που ετοιμάζω.
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα. Πολλή ζέστη και σήμερα. Έσκασε ο τζίτζικας που λέει και ο σοφός λαός μας. Ο Αύγουστος εκτός του ότι είναι ο επίλογος του καλοκαιριού είναι και επικίνδυνος μήνας. Επίμαχα νομοσχέδια ψηφίζονται στη βουλή και τα περνάνε στα ψιλά γράμματα. Με αυτόν τον τρόπο επωφελούνται το γεγονός ότι η εποχή είναι χαλαρή, αρκετοί λείπουν διακοπές και η αντίδραση του κόσμου θα είναι μικρή έως ανύπαρκτη.
Κάτι τέτοιο μαγειρεύεται και με το περίφημο νομοσχέδιο για τα blogs. Αυτό δεν είναι είδηση αλλά μια προσωπική μου άποψη. Δεν είναι καινούρια αυτή η τακτική. Αν το συνδυάσουμε με το κλείσιμο του ελληνικού κοινοβουλίου που έγινε άρον - άρον τότε τα πράγματα είναι αρκετά ύποπτα γενικότερα. Μακάρι να βγω ψεύτης!
Η ψυχρολουσία με την αποχή στις ευρωεκλογές δεν ήταν μικρή για τους "άρχοντες" αυτής της χώρας που ζούμε και κατ' επέκταση για όλους τους ευρωπολιτικάντηδες. Μακάρι να έχει συνέχεια και διάρκεια. Ίσως έτσι κάπως συνετιστούν (αν και δεν το βλέπω) οι άρπαγες και κουστουμαρισμένοι πολιτικοί τυχοδιώκτες.
Καλό θα ήταν αυτόν το μήνα να εξακολουθούμε να αποζητάμε τη χαλαρότητα και κάποιες στιγμές ξεγνοιασιάς αλλά να έχουμε και το νου μας για τυχόν πολιτικές και κυβερνητικές παρατυπίες.
Να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των θαυμάτων. Των μαύρων θαυμάτων. Όλα τα στραβά είναι πιθανά σ' αυτή τη χώρα.
Καλό Σου-Κου σε όλους και σε όλες... Καλά να περάσετε όσοι θα βρεθείτε σε κάποια παραλία και ακόμα πιο καλά εσείς που θα μείνετε πίσω για να φυλάτε τις πόλεις... Πριν μερικές μέρες συζητούσα με έναν γνωστό μου ο οποίος δουλεύει σε βιβλιοπωλείο.
Από αυτά που μου είπε κατάλαβα ότι οι πωλήσεις των βιβλίων γενικώς στην Ελλάδα έχουν ανέβει κατά πολύ. Ο λόγος; Διάφοροι πελάτες του αποφάσισαν να το ρίξουν στην ανάγνωση γιατί η τηλεόραση γέμισε σκουπιδαριό, επαναλείψεις, γλάστρες και νούμερα με μπουτονιέρες. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά την έλλειψη έμπνευσης και φαντασίας και ότι τα Μ.Μ.Ε. γίνονται ολοένα και περισσότερο κατευθυνόμενα θα δούμε ότι αν όντως υπάρχει άνοδος πώλησης βιβλίων στη χώρα μας, τότε αυτή είναι απόλυτα δικαιολογημένη.
Κάθε καλοκαίρι είναι γεγονός ότι πολλοί συνδέουν τις διακοπές τους με την αγορά ενός ή δύο βιβλίων. Έτσι τα καλοκαίρια υπήρχε μια σχετική αύξηση στις πωλήσεις βιβλίων. Τα τελευταία χρόνια όμως οι πωλήσεις αυξήθηκαν όχι μόνο κατά την περίοδο του καλοκαιριού αλλά όλης της χρονιάς. Αυτό δείχνει ότι πολλοί άρχισαν να γυρίζουν την πλάτη στα τηλεοπτικά κανάλια. Προτιμούνε για ενημέρωση το internet και τα blogs, αν θέλουν να δούνε ταινία βλέπουν DVD και στην τηλεόραση βλέπουν αθλητικά.
Επαναλαμβάνω, ότι προανέφερα σ' αυτήν την ανάρτηση δεν είναι αποτέλεσμα στατιστικής έρευνας αλλά το ρεζουμέ από μια κουβέντα που είχα με ένα γνωστό μου ο οποίος δουλεύει σε βιβλιοπωλείο και ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω γιατί έρχεται καθημερινά σε επαφή με τους ανθρώπους - πελάτες και συζητάει τα της δουλειάς του με συναδέλφους του από άλλα βιβλιοπωλεία.
Κλείνοντας αυτήν την ανάρτηση θα ήθελα να σας προτρέψω να κλείσετε την TV και να πάρετε ένα βιβλίο. Ούτως ή άλλως αυτά που παίζει η τηλεόραση τα έχετε δει εκατοντάδες φορές. Και μερικές προτάσεις είναι οι παρακάτω:
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ του Γιώργου Λεονάρδου από τις εκδόσεις Λιβάνη. Είναι το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας του (τα άλλα δύο βιβλία που απαρτίζουν την τριλογία είναι ΜΙΧΑΗΛ Η' ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ - Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ και ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΙ από τις εκδόσεις Λιβάνη). Μεταφερόμαστε στη Βενετία του 15ου αιώνα και παρακολουθούμε τον ήρωα μας να είναι ανήσυχος και να αφήνει την οικογένεια του, τη σιγουριά και την ασφάλεια της τότε θαλασσοκράτειρας Βενετίας για να πάει να βοηθήσει την Κωσταντινούπλη και το Βυζάντιο που πολιορκούνταν από τους Οθωμανούς. Αυτό το ταξίδι θα του αλλάξει το μέλλον του ριζικά και θα τον κάνει να αναθεωρήσει πολλές απόψεις του εφόσον έχει ζήσει την άλωση της Πόλης, τη σκλαβιά και όταν καταφέρνει να επιστρέψει στη γεννέτηρα του ανακαλύπτει ένα μέρος του σκοταδισμού του Βατικανού. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει και ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Το βιβλίο εκτός από μυθιστόρημα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ιστορικό.
Δεύτερη πρόταση είναι ένα μυθιστόρημα της Λένας Μαντά από τις εκδόσεις Ψυχογιός. ΘΕΑΝΩ, Η ΛΥΚΑΙΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. Παρακολουθούμε την πορεία της ζωής μιας κοπέλας από τα μέσα του περασμένου αιώνα στην Κωσταντινούπολη. Τα γεγονότα του '55, τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά, οι διώξεις των ελλήνων και προσωπικά παθήματα της Θεανώς τη μετατρέπουν σε μια σκληρή γυναίκα που δε φοβάται τίποτα και είναι αποφασισμένη για όλα. Ακόμα και όταν αναγκάζεται να ξεριζωθεί από τον τόπο της για να έρθει στην Ελλάδα όπως και τόσοι άλλοι Έλληνες της Πόλης καταφέρνει να επιβιώσει και αναδεικνύεται όχι πάντα με το σταυρό στο χέρι. Αυτό το βιβλίο σίγουρα προκαλεί τα συναισθήματα του αναγνώστη.
Και η τρίτη πρόταση έρχεται από τις εκδόσεις Ψυχογιός. ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ είναι ένα μυθιστόρημα από την Πασχαλία Τραυλού. Το μυθιστόρημα ξεκινάει λίγο πριν τη Μικρασιατική καταστροφή. Ισμήνη και Οσμάν. Τούρκος αυτός, Ελληνίδα αυτή. Μια καταδικασμένη αγάπη η οποία αγκαταλείπεται από τον Οσμάν που δειλιάζει την ώρα της Μικρασιατικής καταστροφής στην προκυμαία της Σμύρνης. Η Ισμήνη λίγο πριν ανέβει στο καράβι βοηθάει μια αρμένισσα, την Άννα, που έχασε άνδρα και παιδί. Μέσα στην τρέλα γεννιέται μια δυνατή φιλία μεταξύ των δύο γυναικών. Στην Ελλάδα κάνουν τα πάντα για να ορθοποδήσουν και τα καταφέρνουν. Γνωρίζουν τη χούντα του Μεταξά, τον πόλεμο με την Ιταλία, με τη Γερμανία, τη χούντα του Παπαδόπουλου. Μέσα στην ταραγμένη ελληνική πραγματικότητα και η ζωή των δύο γυναικών γνωρίζει αναταράξεις. Πιο πολύ η Ισμήνη που είναι και η βασική ηρωίδα του βιβλίου. Παρακολουθεί όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα να φεύγουν από τη ζωή με την πάροδο των χρόνων και το δικό της τέλος είναι τραγικό και τη βρίσκει με το όνομα του Οσμάν στα χείλη. Παράλληλα με όλα αυτά διαβάζουμε και για το δράμα της εγγονής της Ισμήνης, της Άννας, που είναι ναρκωμανής και προσπαθεί να ξεφύγει. Πολύ καλό βιβλίο που αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στον αναγνώστη.
Κάντε κλικ στις εικόνες για να δείτε τα εξώφυλλα των βιβλίων σε μεγέθυνση.
