ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΣΟΥ ΓΥΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

Ως άνεργος, όπως και τόσοι άλλοι, ψάχνω να βρω δουλειά. Μοιράζω βιογραφικά, κάνω αιτήσεις, λαμβάνω μέρος σε διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π. και όχι μόνο. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και έξι μήνες το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι μια τεράστια τρύπα στο νερό. Αποφάσισα να βάλω διαφημίσεις στα blogs μου από διάφορους επαγγελματίες της πόλης που γνωρίζω για να έχω ένα μικρό συμπλήρωμα. Αμ δε! Διαβάστε παρακάτω και θα δείτε.
   Πριν από ένα χρόνο και κάτι άνοιξε μια ψησταριά ένας γνωστός, ας τον πούμε Περικλή, που τον ξέρω πολλά χρόνια.  Γνωστός όχι φίλος. Για υποστήριξη όποτε ήθελα να παραγγείλω ή να αγόραζα φαγητό από έξω πήγαινα σ' αυτόν. Με λίγα λόγια κάθε μήνα του άφηνα πενήντα ευρώ το λιγότερο και τον είχα συστήσει σε άλλους γνωστούς και φίλους μου. Σκεφτόμενος αυτά που είπα στην αρχή περί διαφημίσεων, πριν λίγες μέρες παρήγγειλα από τον Περικλή φαγητό, ο οποίος γνωρίζει ότι είμαι άνεργος. Όταν ήρθε στο σπίτι τον ρώτησα αν τον εδιέφερε διαφήμιση στο διαδύκτιο. Τότε άρχισε: "Να μωρέ, μου έχουν κάνει μια σελίδα δωρεάν κάποιοι φοιτητές, έχω και σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό και σκέφτομαι να βάλω διαφήμιση σε άλλον ένα και είναι πολλά τα έξοδα...". Συγνώμη ρε τρόμπα εγώ που για πάνω από ένα χρόνο σε στηρίζω γιατί είσαι νέος επιχειρηματίας τα φυσάω τα ευρώ; Με λίγα λόγια δεν ήθελε και δεν ήξερε πως να μου το πει με πλάγιο τρόπο. Ο Περικλής βασίζεται σε κάποιους πελάτες που είναι φοιτητές. Ξέχασε όμως ποιος τον στήριξε από την πρώτη μέρα. Εγώ δεν είμαι φοιτητής. Είμαι ντόπιος. Οι φοιτητές έρχονται και φεύγουν. Οι φοιτητές έχουν οργανώσεις και μια στραβή να γίνει και αν αποφασίσουν να σε ρίξουν σε εμπάργκο Περικλή χάθηκες. Εννοείται ότι αν έδινε διαφήμιση δε θα τον άφηνα έτσι. Θα τον σύστηνα σε περισσότερους και στην τελική θα παρέγγελνα περισσότερο για να κάνει απόσβεση από τη διαφήμιση. Εύκολα ξεχνάει ο Περικλής. Αν θεωρεί τους ντόπιους δεδομένους κάνει λάθος. Κατάφερε να με χάσει από πελάτη όπως και τα άτομα που τον σύστησα. Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Έχω ένα φίλο που ξέρει τι περνάω. Ας τον πούμε Βρασίδα. Αυτός ο φίλος έχει γερό βύσμα και είναι καλοβολομένος. Πολύ γερό. Μια φορά δε φιλοτιμήθηκε να μου πει έλα να σε συστήσω μήπως σου βρει καμιά δουλίτσα. Το κρατάει για την πάρτη του και μόνο. Μονοπώλειο κανονικό. Όποτε όμως θέλει εξυπηρέτηση δε διστάζει να μου το ζητήσει. Όποτε τον πιάνει η κλαψομουνίαση εγώ είμαι εκεί για να τον στηρίξω. Μια φορά στο παρελθόν τόλμησα να του ζητήσω βοήθεια και να με συστήσει στο μέσον του και αρνήθηκε λέγοντας ότι αν με συστήσει και μου γίνει εξυπηρέτηση τότε θα κομπλάρει να ζητήσει για τον εαυτό του αν χρειαστεί. Θα μαζευτούμε πολλοί πελάτες στο βύσμα του και δεν κάνει. Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Έχω ένα άλλο φίλο που είναι ζάμπλουτος και έχει πολλές γνωριμίες. Ας τον πούμε Λουκά. Και αυτός ξέρει τι λούκι περνάω αλλά είναι αναίσθητος. Όποτε χαλάει ο υπολογιστής του, ότι ώρα και αν είναι, βρίσκει το τηλέφωνο μου και ποτέ δεν του αρνήθηκα χατήρι. Ο Λουκάς έχει την εξής αναισθησία. Πάντα προτείνει να κάνουμε πράγματα που οικονομικά δε με παίρνει. Πάμε ταξίδι στο εξωτερικό, πάμε για τριήμερο με τις γυναίκες σε κάποιο ειδυλιακό μέρος και άλλα τέτοια κουλά. Δεν τα λέω κουλά γιατί είναι αλλά γιατί ξέρει την κατάσταση μου, ξέρει αυτό που σκέφτηκα με τις διαφημίσεις αλλά κάθεται στην πλούσια κοσμάρα του σαν το Βούδα και ενώ μπορεί να βοηθήσει απλά δεν το κάνει. Όποτε βρισκόμαστε κάθομαι να τον ακούω ο μαλάκας για τα πλούσια γούστα που βγάζει. Γνωρίζει για τις διαφημίσεις που θέλω να βάλω στο ιστολόγιο μου αλλά το μόνο που μου ευχήθηκε ήταν να πετύχω με το εγχείρημα μου. Για να δώσει διαφήμιση ούτε λόγος.  Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Είναι ένας γνωστός που τυγχάνει να είναι αδερφός μιας φίλης μου. Ας τον πούμε Αρτέμη. Πετυχημένος απιχειρηματίας και στις Σέρρες και σε ένα πολύ τουριστικό νησί. Στο παρελθόν μου ζήτησε να του κάνω κάποια εξυπηρέτηση για την επιχείρηση που διατηρούσε στο νησί. Εννοείται δωρεάν. Αν πήγαινε σε κάποιο στούντιο σίγουρα θα πλήρωνε ένα σεβαστό ποσό. Τώρα με το ζόρι μου λέει καλημέρα.  Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Έχω πολλά παραδείγματα από γνωστούς και φίλους που εξυπηρέτησα κατ' επανάληψη στο παρελθόν. Πληροφοριακά η χρέωση της διαφήμισης για ένα μήνα ήταν πενήντα ευρώ και εννοείται ότι θα τους έκανα άλλον ένα μήνα δώρο και το πρότεινα μόνο σε άτομα που έχουν χρήματα και γι' αυτούς πενήντα ευρώ είναι χαρτζιλίκι για τσιγάρα. Όλοι ανεξαιρέτως μου έχουνε γυρίσει την πλάτη για τα καλά. Ποιος φταίει; Μα φυσικά εγώ. Αν σε κάθε εξυπηρέτηση που τους έκανα τους χρέωνα και από κάτι τώρα πιστεύω ότι θα ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Γιατί; Απλούστατα όταν τον γαμάς τον άλλον μετά αυτός σε σέβεται. Έμαθαν όλοι τους να παίρνουν και να μη δίνουν. Δυστυχώς σε αυτό συνέβαλλα και εγώ. Τέρμα οι καλοσύνες. Ρόδα είναι και γυρίζει κουφάλες. Κάποτε θα με ξαναχρειαστείτε. Εφόσον με θέλετε κωλόπαιδο και τσόγλανο δεν έχω αντίρρηση. Τέτοιος θα γίνω.