Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Print this post

ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΣΟΥ ΓΥΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

Ως άνεργος, όπως και τόσοι άλλοι, ψάχνω να βρω δουλειά. Μοιράζω βιογραφικά, κάνω αιτήσεις, λαμβάνω μέρος σε διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π. και όχι μόνο. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και έξι μήνες το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι μια τεράστια τρύπα στο νερό. Αποφάσισα να βάλω διαφημίσεις στα blogs μου από διάφορους επαγγελματίες της πόλης που γνωρίζω για να έχω ένα μικρό συμπλήρωμα. Αμ δε! Διαβάστε παρακάτω και θα δείτε.
   Πριν από ένα χρόνο και κάτι άνοιξε μια ψησταριά ένας γνωστός, ας τον πούμε Περικλή, που τον ξέρω πολλά χρόνια.  Γνωστός όχι φίλος. Για υποστήριξη όποτε ήθελα να παραγγείλω ή να αγόραζα φαγητό από έξω πήγαινα σ' αυτόν. Με λίγα λόγια κάθε μήνα του άφηνα πενήντα ευρώ το λιγότερο και τον είχα συστήσει σε άλλους γνωστούς και φίλους μου. Σκεφτόμενος αυτά που είπα στην αρχή περί διαφημίσεων, πριν λίγες μέρες παρήγγειλα από τον Περικλή φαγητό, ο οποίος γνωρίζει ότι είμαι άνεργος. Όταν ήρθε στο σπίτι τον ρώτησα αν τον εδιέφερε διαφήμιση στο διαδύκτιο. Τότε άρχισε: "Να μωρέ, μου έχουν κάνει μια σελίδα δωρεάν κάποιοι φοιτητές, έχω και σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό και σκέφτομαι να βάλω διαφήμιση σε άλλον ένα και είναι πολλά τα έξοδα...". Συγνώμη ρε τρόμπα εγώ που για πάνω από ένα χρόνο σε στηρίζω γιατί είσαι νέος επιχειρηματίας τα φυσάω τα ευρώ; Με λίγα λόγια δεν ήθελε και δεν ήξερε πως να μου το πει με πλάγιο τρόπο. Ο Περικλής βασίζεται σε κάποιους πελάτες που είναι φοιτητές. Ξέχασε όμως ποιος τον στήριξε από την πρώτη μέρα. Εγώ δεν είμαι φοιτητής. Είμαι ντόπιος. Οι φοιτητές έρχονται και φεύγουν. Οι φοιτητές έχουν οργανώσεις και μια στραβή να γίνει και αν αποφασίσουν να σε ρίξουν σε εμπάργκο Περικλή χάθηκες. Εννοείται ότι αν έδινε διαφήμιση δε θα τον άφηνα έτσι. Θα τον σύστηνα σε περισσότερους και στην τελική θα παρέγγελνα περισσότερο για να κάνει απόσβεση από τη διαφήμιση. Εύκολα ξεχνάει ο Περικλής. Αν θεωρεί τους ντόπιους δεδομένους κάνει λάθος. Κατάφερε να με χάσει από πελάτη όπως και τα άτομα που τον σύστησα. Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Έχω ένα φίλο που ξέρει τι περνάω. Ας τον πούμε Βρασίδα. Αυτός ο φίλος έχει γερό βύσμα και είναι καλοβολομένος. Πολύ γερό. Μια φορά δε φιλοτιμήθηκε να μου πει έλα να σε συστήσω μήπως σου βρει καμιά δουλίτσα. Το κρατάει για την πάρτη του και μόνο. Μονοπώλειο κανονικό. Όποτε όμως θέλει εξυπηρέτηση δε διστάζει να μου το ζητήσει. Όποτε τον πιάνει η κλαψομουνίαση εγώ είμαι εκεί για να τον στηρίξω. Μια φορά στο παρελθόν τόλμησα να του ζητήσω βοήθεια και να με συστήσει στο μέσον του και αρνήθηκε λέγοντας ότι αν με συστήσει και μου γίνει εξυπηρέτηση τότε θα κομπλάρει να ζητήσει για τον εαυτό του αν χρειαστεί. Θα μαζευτούμε πολλοί πελάτες στο βύσμα του και δεν κάνει. Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Έχω ένα άλλο φίλο που είναι ζάμπλουτος και έχει πολλές γνωριμίες. Ας τον πούμε Λουκά. Και αυτός ξέρει τι λούκι περνάω αλλά είναι αναίσθητος. Όποτε χαλάει ο υπολογιστής του, ότι ώρα και αν είναι, βρίσκει το τηλέφωνο μου και ποτέ δεν του αρνήθηκα χατήρι. Ο Λουκάς έχει την εξής αναισθησία. Πάντα προτείνει να κάνουμε πράγματα που οικονομικά δε με παίρνει. Πάμε ταξίδι στο εξωτερικό, πάμε για τριήμερο με τις γυναίκες σε κάποιο ειδυλιακό μέρος και άλλα τέτοια κουλά. Δεν τα λέω κουλά γιατί είναι αλλά γιατί ξέρει την κατάσταση μου, ξέρει αυτό που σκέφτηκα με τις διαφημίσεις αλλά κάθεται στην πλούσια κοσμάρα του σαν το Βούδα και ενώ μπορεί να βοηθήσει απλά δεν το κάνει. Όποτε βρισκόμαστε κάθομαι να τον ακούω ο μαλάκας για τα πλούσια γούστα που βγάζει. Γνωρίζει για τις διαφημίσεις που θέλω να βάλω στο ιστολόγιο μου αλλά το μόνο που μου ευχήθηκε ήταν να πετύχω με το εγχείρημα μου. Για να δώσει διαφήμιση ούτε λόγος.  Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Είναι ένας γνωστός που τυγχάνει να είναι αδερφός μιας φίλης μου. Ας τον πούμε Αρτέμη. Πετυχημένος απιχειρηματίας και στις Σέρρες και σε ένα πολύ τουριστικό νησί. Στο παρελθόν μου ζήτησε να του κάνω κάποια εξυπηρέτηση για την επιχείρηση που διατηρούσε στο νησί. Εννοείται δωρεάν. Αν πήγαινε σε κάποιο στούντιο σίγουρα θα πλήρωνε ένα σεβαστό ποσό. Τώρα με το ζόρι μου λέει καλημέρα.  Έμαθε να παίρνει και όχι να δίνει.
   Έχω πολλά παραδείγματα από γνωστούς και φίλους που εξυπηρέτησα κατ' επανάληψη στο παρελθόν. Πληροφοριακά η χρέωση της διαφήμισης για ένα μήνα ήταν πενήντα ευρώ και εννοείται ότι θα τους έκανα άλλον ένα μήνα δώρο και το πρότεινα μόνο σε άτομα που έχουν χρήματα και γι' αυτούς πενήντα ευρώ είναι χαρτζιλίκι για τσιγάρα. Όλοι ανεξαιρέτως μου έχουνε γυρίσει την πλάτη για τα καλά. Ποιος φταίει; Μα φυσικά εγώ. Αν σε κάθε εξυπηρέτηση που τους έκανα τους χρέωνα και από κάτι τώρα πιστεύω ότι θα ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Γιατί; Απλούστατα όταν τον γαμάς τον άλλον μετά αυτός σε σέβεται. Έμαθαν όλοι τους να παίρνουν και να μη δίνουν. Δυστυχώς σε αυτό συνέβαλλα και εγώ. Τέρμα οι καλοσύνες. Ρόδα είναι και γυρίζει κουφάλες. Κάποτε θα με ξαναχρειαστείτε. Εφόσον με θέλετε κωλόπαιδο και τσόγλανο δεν έχω αντίρρηση. Τέτοιος θα γίνω.

buzz it!

25 σχόλια:

  1. Hack κουράγιο και υπομονή, θα στρώσουν τα πράγματα...

    Όσο για τους "φίλους", τέτοιοι είναι αυτοί που σου στέκονται στα δύσκολα, στα εύκολα όλοι καλοί είμαστε...

    Για να γίνεις τσογλάνι πρέπει να το έχεις, άμα δεν το έχεις δεν το κάνεις...

    Καλό είναι να υπάρχουν και μερικοί καλοί ρε hack, νισάφι με τους παρτάκηδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Snowball Στα δύσκολα φαίνονται. Σωστά τα λες. Όταν όμως πάεφτεις στα δύσκολα και αντί να βρεις κάπου να στηριχτείς καταλαβαίνεις ότι είσαι μετέωρος τι γίνεται; Φροντίζεις να αλλάξεις προσωπικότητα είτε το έχεις είτε όχι απέναντι στους παρτάκηδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εννοείται ότι αλλάζεις προσωπικότητα και σκληραίνεις, πρέπει να επιβιώσεις! Μόνο όμως με αυτούς που την αξίζουν μια σκληρή συμπεριφορά, οι άλλοι δεν σου φταίνε και ούτε θα τους βλάψεις, διότι δεν το έχεις να βλάπτεις άλλους για δικό σου όφελος...Αν το είχες, δεν θα το συζητάγαμε τώρα, θα το είχες κάνει ήδη...

    Να είσαι καλά, ψηλά το κεφάλι!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Snowball Εννοείται. Μαλακίες μερικών δε θα τις πληρώνουν άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τώρα τι να σου πω; Οτι είναι σαν να διαβάζω τον εαυτό μου;

    Χέστα γαμώτο...

    Μην ανησυχείς βρε ψυχούλα. Αν εγώ γίνω μεγάλη και τρανή, σου υπόσχομαι πως δεν θα σε ξεχάσω. :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @bananiagr Σου είπα είναι πολλοί στην ίδια κατάσταση. Όχι μόνο εγώ και 'συ. Πάντως ευχαριστώ για την καλή πρόθεση. Κα΄τι θα κάνω. Θα βγάλω άκρη έστω και μόνος μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αρχηγέ μου τι να σου πω, πάνω κάτω την ίδια κατάσταση ζω με την γυναίκα μου να είναι άνεργη και τα δάνεια και τα ενοίκια να τρέχουν....

    Πάντως κανένα κλικ εγώ το κάνω στις διαφημίσεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε ποσους δεν εχουν συμβει τετοια περιστατικα ή παρομοια.
    Το σπαστικο ειναι οταν καταλαβεις οτι ο αλλος ειναι κολοπαιδο και παρτακιας και την κανεις με ελαφρα, αν μετα απο καιρο τυχει και μιλησεις μαζι του ειναι ολο χαρουλες. "Που χαθηκες" και "να βρεθουμε" και άλλα τετοια πουστιρλικια τα ονομαζω εγω.

    Εγω πλεον οσους μου φερθηκαν οπως στα παραδειγματα που εγραψες, απλα αδιαφορω γι' αυτους. Και δεν προκειται ποτέ να ειμαι καλός μαζι τους. Τους συμπεριφερομαι αναλογως.



    Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι κατι που λενε πολλοι, οπως και ο snowball στην αρχη.
    "κουράγιο και υπομονή, θα στρώσουν τα πράγματα..."
    Αληθινα οσοι το λενε αυτο, πιστευουν οτι θα στρωσουν τα πραγματα;
    Και αν ναι, μετα απο ποσες δεκαετιες το φανταζονται οτι θα γινει κατι τετοιο στην Ελλαδα ετσι οπως την καταντησαμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ Αντώνη.

    Αυτό το "κουράγιο και υπομονή, θα στρώσουν τα πράγματα..." σιχάθηκα να το ακούω. Ειλικρινά σιχάθηκα. Και ειδικά όταν ξέρω όλες οι ενδείξεις γύρω μου δεν δείχνουν κάτι τέτοιο.

    No offense Snowball, δεν αναφέρομαι σε εσένα προσωπικά, με αφορμή την σίγουρα καλοπροαίρερτη κουβέντα σου το αναφέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @paokland Μια φιλική συμβουλή: Μακριά από συγγενείς και υποτιθέμενους φίλους. Αυτοί θα στη φέρουν από πίσω. Καλύτερα να σου παίξει πουστιά ένας ξένος. Δε θα χαλαστείς τόσο πολύ.
    @αντωνης Η κορυφαία ατάκα που σου λένε: "Πάρε με τηλέφωνο να τα πούμε". Λαμόγια του κερατά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα δεν πρόκειται τίποτε να αλλάξει. Υπομονή και κουράγιο τέλειωσαν προ πολλού. Ο καθένας παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και ενεργεί όπως νομίζει γιατί αν περιμένουμε από άλλους καήκαμε.
    @bananiagr Το υπομονή και κουράγιο εφεύρεθηκαν από τους μεγάλους, τρανούς και έχοντες για να μην αντιδρούμε οι υπόλοιποι και να γινόμαστε σιωπηλά περισσότερο θύματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλά τα λες φίλε μου και κατανοώ πλήρως τη θέση σου γιατί ήμουν κι εγώ μεγάλο διάστημα άνεργη.

    Θα σου πρότεινα όμως να πλησιάσεις για διαφημίσεις άτομα που δεν γνωρίζεις αλλά έχουν επιχειρήσεις που χρειάζονται διαφήμιση ειδικά σε νέους.Να πας με κάποια στοιχεία σε ένα ντοσιέ (π.χ. επισκεψιμότητα του μπλογκ, άλλες διαφημίσεις που έχεις κτλ) και να τους κάνεις σοβαρή επαγγελματική πρόταση. Αφού ξέρεις από pc μπορείς να προσφέρθεις να τους φτιάχνεις και τα pc όταν χαλάσουν ή να τους στήσεις ή ανανεώνεις τις ιστοσελίδες που ίσως ήδη διατηρούν. Δε λέω ότι είναι εύκολο και σίγουρα θα βρεις αντιστάσεις αλλά ο επιμένων νικά.

    Εγώ το βλέπω έτσι: έχεις εσύ ένα προϊόν που οι άλλοι μπορεί να θέλουν και να χρειάζονται χωρίς να το ξέρουν. Αν τους το πλασάρεις σωστά θα πουλήσει.

    Μετά υπάρχουν εταιρίες που πληρώνουν για να συμπληρώνεις τα ερωτηματολόγια τους online. Πληρώνουν μεν λίγα αλλά κάτι είναι κι αυτό. Π.χ. http://hellas.yougov.com

    Γενικά υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις φτάνει να έχεις την όρεξη και να το τρέξεις.

    Από την πείρα μου καλύτερα να μη βασίζεσαι σε γνωστούς που σε θυμούνται μόνο όταν σε χρειάζονται. Όχι τίποτα άλλο αλλά σίγουρα μετά θα θέλουν ανταλλάγματα και άλλες χάρες και πάει λέγοντας. Δεν λέω καλό είναι να βοηθάς και να σε βοηθούν αλλά στις δουλειές καλύτερα να λειτουργείς επαγγελματικά κρατώντας μια απόσταση. Δουλειά και φιλία σπάνια πάνε μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εγώ πάλι νομίζω ότι ο καλός άνθρωπος, δύσκολα αλλάζει προσωπικότητα. Απλά την επόμενη φορά ίσως μάθει να φυλάει λίγο τα νώτα του. Αχ βρε γκρινιαρούλη, έχεις δίκιο που γκρινιάζεις! (ποτε δεν πίστευα ότι θα στο έλεγα αυτό). Υπομονή και επιμονή χρειάζεται. Κάπου υπάρχει μια δουλειά και για σένα και φίλου που ξέρουν να στέκονται και στα δύσκολα πλάι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @DaisyCrazy Σίγουρα δουλειά και φιλία δεν πάνε μαζί. Απλά θεώρησα ότι όπως εγώ τους βοήθησα τόσες φορές χωρίς ποτέ να ζητήσω αντάλλαγμα, έτσι και αυτοί θα βοηθούσαν. Τεσπα! Καλύτερα έτσι. Να ξεβρωμάμε.
    @Το χρυσό ΠιΠι Γεια σου Νίνα. Σίγουρα κάτι θα βρεθεί, Απλά με τη συνδρομή τους θα βρισκόταν με λιγότερο κόπο, άγχος και πιο γρήγορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τί να σου πω, ωραίους φίλους έχεις κι εσύ, συγχαρητήρια. Κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο εγώ είμαι μ...ας σ΄ αυτά τα θέματα. Το κακό είναι ότι δύσκολα αλλάζεις αν έχεις μάθει να είσαι έτσι. Συνήθως την πατάς και την ξαναπατάς. Τουλάχιστον μ΄ εμένα αυτό συμβαίνει. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Σουζάνα Χατζηνικολάου Τι να σου πω... Ψώνισα από σβέρκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Αντώνης

    Κατ' αρχήν δεν παρεξηγήθηκα απλά σου απαντάω.

    Είπες:

    ..."Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι κατι που λενε πολλοι, οπως και ο snowball στην αρχη.
    "κουράγιο και υπομονή, θα στρώσουν τα πράγματα..."
    Αληθινα οσοι το λενε αυτο, πιστευουν οτι θα στρωσουν τα πραγματα;
    Και αν ναι, μετα απο ποσες δεκαετιες το φανταζονται οτι θα γινει κατι τετοιο στην Ελλαδα ετσι οπως την καταντησαμε;"...


    Και τι θες να του πω φίλε Αντώνη?

    "Τράβα ρε hack και δέσε μια πέτρα στον λαιμό σου και πέσε στην θάλασσα, η ζωή είναι πουτάνα και δεν στρώνει με τίποτα", μήπως αυτό θα ήταν καλύτερο?

    Όταν κάποιος είναι στις μαύρες του δηλαδή εσύ δεν προσπαθείς να του δώσεις κουράγιο, να αλλάξει διάθεση, να σταθεί στα πόδια του?

    Μια κουβέντα συμπαράστασης πήγα να πω, όχι να κάνω κοινωνιολογική ανάλυση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @snowball Ειρήνη αδέρφια. Σε καμιά κουφάλα δεν πρόκειται να κάνω τη χάρη και να πάω να φουντάρω. Απογοητευμένος είμαι όχι απελπισμένος. Πάντα μια καλή φιλική κουβέντα είναι ευπρόσδεκτη αλλά είμαι ρεαλιστής και ξέρω τι γίνεται. Δε ζω σε ουτοπία. Να κράζουμε τους ανευθυνοϋπέυθυνους και όχι να φαγωνόμαστε μεταξύ μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φίλε hackaday, ξέρεις ποιό είναι το θέμα; Ότι από τη στιγμή που κάποιος θα βρει την "άκρη" -όσο χάλια κι αν πέρασε πριν- ξεχνάει αυτομάτως την προηγούμενη του κατάσταση. Και αυτό είναι το λάθος. Κανείς δε σκέφτηκε ποτέ πώς να κάνει κάτι, όχι μόνο για την πάρτη του, αλλά και για τον διπλανό του. Θα το πω ευθέως και χωρίς περιστροφές: Οι νεοέλληνες, αυτό το μεταλλαγμένο κράμα αναισθησίας και αμάθειας, είναι τα χειρότερα γομάρια του πλανήτη, και αυτο στο υπογράφω υπευθύνως. Εγώ φίλε μου κάποτε έψαχνα παιδιά για να κάνω ιδιαίτερα. Σε πληροφορώ ότι έβαλα αγγελίες, κόλλησα χαρτιά σε στύλους της ΔΕΗ και σε βιτρίνες μαγαζιών, το είπα σε φίλους και γνωστούς (απλά να σου πώ ότι ήμουν αριστούχος απόφοιτος ΑΕΙ και κάτοχος μεταπτυχιακού). Το αποτέλεσμα; Τζίφος! Έπρεπε να έχω παρτίδες με την κάθε κυρά-Κατίνα και την κυρά-Κούλα και να τις πείσω πώς το βλαστάρι τους ήταν μετενσάρκωση του Αινστάιν! Χέζε ψηλά και αγνάντευε, που λένε... Και όλα αυτά που λες τα έχω επίσης δοκιμάσει. Αλλά είμαι καλό παιδί και δεν μπορώ να άλλάξω. Όπως είσαι κι εσύ. Γιατί αλλιώς δεν θα κατέθετες τόσο εύστοχα εδώ το παράπονο σου. Οι καλοί δεν αλλάζουν. Αλλά παίρνουν ανάποδες, κι τότε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @demis Συμφωνώ και επαυξάνω με όλα όσα λες. Δεν ξέρω αν είμαι καλό παιδί ή όχι. Αυτό θα το κρίνουν οι άλλοι και αν κρίνουν πως είμαι αυτό θα είναι η επιβράβευση μου. Ξέρω όμως να δίνω χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα. Αφιλοκερδώς, εκτός και αν βρίσκομαι σε μεγάλη ανάγκη. Στο σχόλιο σου αναφέρεις μια τεράστια αλήθεια. Οι νεοέλληνες, η μεταλαγμένοι έλληνες δηλαδή δεν έχουν καμία σχέση με τους παλιότερους. Όχι ότι οι τελευταίοι δεν είχαν κουσούρια. Κάθε άλλο, αλλά υπήρχε το φιλότιμο και η φιλοξενία. Αυτές οι δύο αξίες σήμερα αντικαταστάθηκαν από πολλές αρνητικές. Εγωκεντρισμό, εγωπάθεια, εγωισμό, φιλοτομαρισμό, σταρχιδισμό, κομπίνες, ρουφιανιά, κλίκες, εκμετάλευση, πλεονεξία και πολλά άλλα. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Καταργήξθηκε η συλλογικότητα. Ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και πως θα καταφέρει να οικονομήσει σε βάρος του διπλανού του. Παλιότερα άπλωναν και ένα χέρι βοηθείας. Σήμερα αν κάποιος βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού θα του δώσουν μια κλωτσιά για να τον λεηλατήσουν. Πώς τα καταφέραμε έτσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. τι μου θυμησες τωρα...οταν ημουν και εγω ανεργος πριν λιγα χρονια, και για ενα χρονο δεν γινοταν τιποτα. και μιλαμε για μια πολη 7000 κατοικων, που λιγο πολυ ολοι γνωριζονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μέσα από τα δύσκολα τουλάχιστον γίνεσαι πιο σοφός και μαθαίνεις να "κόβεις" τους μ@λ@κες και του βολεμένους κλ@ψομούνηδες και δεν την ξαναπατάς.
    Όλοι μας, συμπεριλαμβανομένου και εμού, έχουμε κάνει τζάμπα δουλειές και εξυπηρετήσεις σε ανθρώπους που δεν είχαν ανάγκη και δεν το άξιζαν.

    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Χρήστος Σίγουρα το πάθημα έγινε μάθημα. Αλλά ρόδα είναι και γυρίζει. Αυτό το πιστεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος.


    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;