RADIO HACKADAY

Καλημέρα και καλό ΣουΚου παίδες. Το λοιπόν είπα να προσθέσω κάτι ακόμα στο ιστολογιάκι μου και έτσι δημιούγησα ένα web radio. Όχι podcast, ραδιόφωνο. Εκπέμπει από το χώρο μου 24 ώρες την ημέρα και 7 μέρες την εβδομάδα με ξένη non stop μουσική.
Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα laptop το οποίο ψιλοπάλιωσε και επειδή χρησιμοποιώ το καινούριο πι-τσι το λυπόμουνα να το βλέπω να κάθεται άπραγο και παροπλισμένο (συνδέομαι συναισθηματικά με τα πράγματα μου). Την ιδέα για το web radio την είχα στο μυαλό μου καιρό και την τελευταία εβδομάδα την υλοποίησα. Έτσι το laptop έγινε server (ας πούμε) και είναι σε ενεργό δράση και πάλι. Η αλήθεια είναι ότι το όλο εγχείρημα ήταν λιγάκι παλούκι από τεχνικής άποψης αλλά αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται.
Στην δεξιά στήλη αυτού του blog κάτω από τον translator υπάρχει το πρόγραμμα και αν κάνετε κλικ πάνω σε αυτό θα μεταφερθείτε στη στατική σελίδα που περιέχει το ραδιοφωνικό σταθμό. Άλλος τρόπος να το επισκευτείτε είναι να πάτε στη μπάρα που βρίσκεται κάτω από το logo αυτού του ιστολογίου και να κάνετε κλικ στο RADIO HACKADAY. Με το που θα μπείτε μέσα ξεκινάει να παίζει ο player. Αν σταματήσει κάντε refresh (F5) ή ξαναπατήστε το play. Αν τυχόν συνεχίσετε να μην ακούτε (μηχανήματα είναι αυτά) έχει και εφτά εναλλακτικούς συνδέσμους. Τέλος στην ίδια σελίδα θα δείτε και το chat room όπου μπορούμε να τα λέμε ζωντανά.
Ξεκινάμε με τρεις εκπομπές. Κάθε Κυριακή στις 20:00 MTV unplugged. Αύριο στο unplugged θα παίζουν οι Cranberries. Κάθε Τρίτη στις 19:00 μουσική από '80's και '90's. Κάθε Πέμπτη στις 19:00 θα χαλαρώνουμε με Rock μπαλάντες. Σίγουρα θα έχουμε περισσότερα shows. Θα προστεθούνε blues, jazz, metal, soul κ.α. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το poster με το πρόγραμμα (κάντε κλικ πάνω του για να το δείτε σε μεγέθυνση). Σας εύχομαι καλή ακρόαση.

Και μία ανακοίνωση: Ο συγγραφέας Γιάννος Λαμπής σας προσκαλεί στη παρουσίαση του βιβλίου ‘ΙΟΚΑΣΤΗ’ που κυκλοφορεί από τις βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις. Το έργο θα προλογίσει η διευθύντρια των Αναζητήσεων κυρία Μαρία Στυλιανού και ανάλυση θα κάνει ο συγγραφέας Γιάννης Μελέσιος. Δευτέρα, 15 Μαρτίου 2010 και ώρα 7.00 μ.μ στην αίθουσα ‘ΗΛΕΚΤΡΟΝ’ στο ισόγειο του κτηρίου της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, στη Λευκωσία. Τηλ. 25561963, 99692639 link

Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Δείτε τι μου έστειλε ο nispell. Είναι φοβερό. Απολαύστε και τα δύο videos που υπάρχουν στο τέλος της ανάρτησης.
Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30-τόσα χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema (Fundación del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο πάρε-δώσε των ναρκωτικών, και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές (ξανα-!). Οι καλύτεροι από αυτούς τους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν del Sistema, ο 28χρονος (ξανα-!) μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες !).
Έκαναν τουρνέ οι Βενεζουελάνοι πιτσιρικάδες με τον πιτσιρικά μαέστρο τους και παίξανε και στο Σάλτσμπουργκ. Μάλλον καλά θα έπαιξαν, γιατί οι απαιτητικοί Σαλτσμπουργκαίοι ζήτησαν και ανκόρ. Ξεκίνησε το ανκόρ με ένα ταρατατζούμ κάπως οικείο και με την πρώτη φράση των εγχόρδων οι Σαλτσμπουργκαίοι αναγνώρισαν το κομμάτι και χειροκρότησαν. Μάλλον δεν περίμεναν ότι οι Ινδιάνοι πιτσιρικάδες θα τολμούσαν να παίξουν Στράους και μάλιστα στην Αυστρία. Και κάνει zoom-out η κάμερα και θολώνει ο νους. Πρόκειται για ΜΕΓΑΛΗ ορχήστρα, διπλή, καμμιά διακοσαριά άτομα. Και παίζουν καλά οι άτιμοι: http://www.youtube.com/watch?v=zKIChxFCGn4

Συνεπώς ενδιαφερόμεθα, διαβάζουμε, ψάχνουμε. Και βρίσκουμε ένα βιντεάκι από μία απονομή, με τους Ινδιάνους live από το Καράκας. Μόνο που δεν είναι οι ΣιμονΜπολιβάροι που είναι πιτσιρικάδες μεν, αλλά γύρω στα 20-25. Είναι οι από κάτω τους, αυτοί που πάνε ακόμα σχολείο. Η Ορχήστρα "Τερέσα Καρρένιο", έτσι τους λένε. Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα. Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος, που οι ειδικοί λένε ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν. Είναι ένα κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά απαιτητικά περάσματα, ειδικά για τα πνευστά, και ειδικότερα για τα ξύλινα, με πανδύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει. Χειροκροτήματα, περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν (άγνωστό μου) Χορό ενός (αγνώστου μου) συνθέτη από το Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες. Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τη φόρμα της Εθνικής τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό, με τη ρυθμική αγωγή που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει καθώς η μουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή.
Μπαίνουμε στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει, συνειδητοποιείς ότι βλέπεις πάλι μια μεγάλη ορχήστρα, ίσως να μη φτάνει τα 200 άτομα των Μπολιβάρων, αλλά τα 150 τα ζυγώνει σίγουρα. Μα πώς παίζουν τόσο καλά, τόσα πολλά άτομα μαζί? Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια δάσος ολόκληρο πηγαινοέρχονται σαν να τα δέρνει καταιγίδα κι όμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει ποτέ και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί: http://www.youtube.com/watch?v=amSqQ5XNaGE

Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Βενεζουέλας είναι το μισό από της χώρας των
σκατάδων, που επί πλέον έχει χρεωκοπήσει.

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ FOCUS ΜΕ ΔΩΡΟ ΑΦΙΣΑ

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του γερμανικού περιοδικού Focus με δώρο μια super hot αφίσα. (Κάντε κλικ πάνω στις εικόνες για μεγέθυνση αυτών)

Και η αφίσα.

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ADSENSE

Το μεσημεράκι καθώς επέστρεψα στο σπίτι από τη ζούγκλα της πόλης είπα να τσεκάρω τα emails που μου έχουν σταλθεί. Κάνω μια βιαστική περατζάδα από τα ιστολόγια μου και μπαίνω στο λογαριασμό μου και βλέπω καμιά εικοσαριά μηνύματα (όχι spam). Αρχίζω και διαβάζω...
   Μετά από μερικά λεπτά συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ξαναπάω στα ιστολόγια μου και βλέπω ότι οι διαφημίσεις που έχω από το AdSense είναι εξαφανισμένες. Όλες! Επιστρέφω στο mailbox μου και βλέπω ένα μήνυμα από τον Γούγλη που έλεγε τα εξής:

Γεια σας ,
Πρόσφατα εξετάσαμε τα αρχεία μας και ανακαλύψαμε ότι ο λογαριασμός σας AdSense έχει θέσει σε σημαντικό κίνδυνο τους διαφημιστές AdWords. Αν αφήναμε τον λογαριασμό σας στο δίκτυο εκδοτών μας, μπορεί μελλοντικά να προκαλούσε οικονομικές ζημίες στους διαφημιζόμενους. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να απενεργοποιήσουμε τον λογαριασμό σας.
Παρακαλούμε να κατανοήσετε ότι επρόκειτο για ένα απαραίτητο μέτρο για την προστασία των συμφερόντων των διαφημιζόμενων και των υπόλοιπων εκδοτών του AdSense. Κατανοούμε ότι αυτό μπορεί να σας ταλαιπωρήσει και σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την κατανόηση και τη συνεργασία.
Αν έχετε ερωτήσεις σχετικά με τον λογαριασμό σας ή τα μέτρα που ελήφθησαν, μην απαντήσετε στο παρόν μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη διεύθυνση https://www.google.com/adsense/support/bin/answer.py?answer=57153 .
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Ομάδα Google AdSense

    Ούτε μια προειδοποίηση ότι συνέβει κάτι. Κατευθείαν σφάξιμο στο γόνατο. Εν ολίγοις αν κάποιος έκανε τακτικά πολλά κλικ επειδή το προηγούμενο βράδυ δεν του έκατσε η γυναίκα του, η κυρά Γούγλαινα σε βγάζει off. Το αν φταις λίγη σημασία έχει. Για την ακρίβεια καθόλου. Είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη εταιρία έχει και σκοτεινά σημεία. Μην ξεχνάμε ότι για να λειτουργήσει στην Κίνα δέχτηκε τη λογοκρισία και την απόδοση των IP addresses στους Κινέζους. Βλέπετε η Κίνα είναι τεράστια αγορά και μπροστά στα λεφτά τίποτα δεν έχει σημασία για τη Google.
   Έστειλα μια φόρμα με τις ενστάσεις μου σε δυο γλώσσες. Βέβαια την ενεργοποίηση την κόβω από χλωμή έως πεθαμένη οπότε λέω να τους στείλω ένα καλό email.

   Αγαπητή κυρά Γούγλαινα,
Ως αμερικάνικη εταιρία δε σ' ενδιαφέρει τίποτα παρά το χρήμα. Μη με αποκαλέσεις ρατσιστή... εσύ είσαι αμερικάνα! Βρήκες ευκαιρία με ένα συνδυασμό υπηρεσιών να έχεις πελάτες που πληρώνουν αδρά χωρίς να κουνάς τον κώλο σου. Δουλεύουμε εμείς οι bloggers και όχι μόνο, ενώ εσύ παίρνεις από τις διαφημίσεις το κεχρί και μας δίνεις ότι περισσεύει από τα ψίχουλα. Σα μαλάκες καθόμαστε και δουλεύουμε για την πάρτη σου νομίζοντας ότι κάνουμε κάτι. Μας έκανες σκλάβους σου, δουλεύουμε ακατάπαυστα χρησιμοποιώντας, blogspot, feed burner, you tube, μηχανή αναζήτησης και άλλες υπηρεσίες σου και ανταμοιβή μηδέν, Με δικό μας κόπο φέρνουμε αναγνώστες - πελάτες και χάρη στην αναγνωσιμότητα έχεις πελάτες - διαφημιζόμενους.
   Αν θεωρείς πολλά τα 220 δολάρια που έβγαλα μέσα σε δύο χρόνια από τις διαφημίσεις σου και θεώρησες σωστό ότι πρέπει να με κόψεις για να κάνεις οικονομία τότε ένα έχω να σου πω: Πάρε τα δολάρια σου και βάλτα στο χοντρό αμερικάνικο κώλο σου (αμερικανιά ε;!) και ελπίζω να στουπώσει. Θες ποιο αμερικάνικα; FUCK OFF μωρή λούγκρα!
Θέλεις και στα ελληνικά; ΑΝΤΕ ΣΑΛΤΑ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ! Ένα να θυμάσαι: Κανείς δεν είναι για πάντα. Θυμάσαι την τότε κραταιά Yahoo; Δες που είναι τώρα. Ρόδα είναι και γυρίζει και αν γυρίσει θα σου γυρισουν πολλοί την πλάτη. Σε περίπτωση που θέλεις να επικοινωνήσεις μαζί μου πρέπει να συνδεθείς με τα π@π@ρι@ μου μέσω των παρακάτω συνδέσμων: http://www.myballs.com, http://www.mytesticles.com, http://www.suckdick.com.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
                     hackaday

   Δεν έχω τίποτε άλλο να πω επ' αυτού. Και πολύ ασχολήθηκα. Τα είπα και ξεθύμανα.

ΣΝΟΜΠΙΣΜΟΣ ΣΤΗ BLOGΟΣΦΑΙΡΑ

Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την και ας πέσει χάμω, λέει το γνωστό τραγουδάκι. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Θα καταλάβετε παρακάτω αν δε βαριέστε να διαβάσετε το κείμενο.
   Η αλήθεια είναι ότι δεν αφήνω καθημερινά σχόλια σε άλλα ιστολόγια αν και επισκέπτομαι καθημερινά αρκετά. Αυτό συμβαίνει όχι γιατί καβάλησα το καλάμι, αλλά γιατί διατηρώ τρία ιστολόγια. Το παρόν, το Locus Blogus, το οποίο μου καταναλώνει αρκετό χρόνο γιατί oτιδήποτε γράψω πρέπει να το τεστάρω έτσι ώστε να είμαι φερέγγυος και απαντάω σε όλα τα μυνήματα από αναγνώστες που συναντούνε διάφορα προβλήματα και το Cyglobe που είναι στην αγγλική γλώσσα, το οποίο το είχα παρατημένο στη γωνία για σχεδόν ένα χρόνο και τους δύο τελευταίους μήνες άρχισα να ξανασχολούμαι μαζί του. Βάλτε και ότι καθημερινά καταναλώνω αρκετές ώρες για εύρεση εργασίας.
   Όποτε βρίσκω χρόνο αφήνω σχόλια σε ιστολόγια που διαβάζω. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι όποιος μου αφήσει σχόλιο σε ένα από τα blogs  μου δεν υπάρχει περίπτωση να μην απαντήσω όσο γρηγορότερα γίνεται. Είναι θέμα ευγένειας. Το να έρχεται κάποιος επίσκεψη στο σπίτι σου φέρνοντας σου δώρο, σε τιμάει με αυτόν τον τρόπο δείχνοντας ότι σε εκτιμάει και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον οικοδεσπότη με κλάσσιμο. Το ίδιο πάνω - κάτω ισχύει και στη blogόσφαιρα.
   Υπάρχουν μερικοί και μερικές (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε - σιγά μην τους κάνω και διαφήμιση) που αυτοπροσδιορίζονται ως V.I.P. της ελληνικής blogόσφαιρας, με την ανοχή των υπολοίπων την έχουνε δει διαδυκτιακοί stars, έχουνε κάποιες γνωριμίες και παίρνουνε θέσεις στο δημόσιο διά της πλαγίας οδού και πάνε και ταξιδάκια στις Βρυξέλλες (όλα πληρωμένα).
   Στους παραπάνω σπάνια κάνω κλικ για να επισκευτώ τα τσαρδάκια τους. Μερικές φορές έπεσα στο ολέθριο σφάλμα να αφήσω και σχόλια. Περνούσα κατά καιρούς μήπως απάντησαν αλλά το ζαρτ ήταν μεγάλο και ομιχλώδες! Σνομπαρία όσο δεν πάει. Νομίζουν ότι έπιασαν τον παπά από τ' αρχίδια και κοιτάζουν τους υπόλοιπους αφ' υψηλού.
   Προς τι η ταπιροκρανίωση μου; Πριν μερικές μέρες άφησα σχόλιο σε μια κυράτσα αλλά απάντηση γιοκ. Ανήκει βλέπετε στην ελίτ! Σκατά στα μούτρα της και στα μούτρα όλων των ομοίων της. Πόσο πολύ θα ξεπέσουν αν απαντήσουν; Αν πούνε μια καλημέρα; Και αυτά τα άτομα κατάφεραν να περάσουν στο μυαλό της πλειοψηφίας που ασχολούνται με τα ιστολόγια (συγγραφείς και αναγνώστες) ότι αξίζουν. Παπάρια μέντολες που λέει και ο φίλος μου ο Έκτορας.
   Άντε καλό Σαββατόβραδο να έχετε και καλή εβδομάδα.

AC/DC: ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ

Χθες πήρα στα χέρια μου το μαγικό χαρτάκι για τη συναυλία των AC/DC στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, στη Σόφια. Το μεγάλο γεγονός θα λάβει ψώρα στο εθνικό στάδιο Vasil Levski της Σόφιας στης 14 Μαΐου του τρέχοντος έτους και ημέρα Παρασκευή. Η διεύθυνση του σταδίου είναι η εξής: 38 Evlogi Georgiev blvd. 1000 Sofia.Το εισιτήριο κοστίζει 75 λέβα, δηλαδή 38,35 ευρώ. Πολύ χαμηλότερη τιμή από την αντίστοιχη συναυλία της μπάντας στην Αθήνα το Μάϊο του 2009.
   Ποιος θα το έλεγε ότι κάποτε σε διάστημα μόλις ενός έτους θα παρακολουθήσω δύο συναυλίες μιας από τις ιστορικότερες μπάντες του κόσμου και όλων των εποχών. Το εισιτήριο είναι φθηνό αλλά για να το στείλουν οι Βούλγαροι ήθελαν άλλα σαράντα πέντε ευρώ. Αν είναι δυνατόν να ζητάνε τόσα χρήματα για να στείλουν ένα χαρτάκι. Η κομπίνα και η κουτοπονηριά δεν είναι μόνο ελληνικό χαρακτηριστικό γνώρισμα αλλά βαλκανικό. Ευτυχώς ένας οδηγός μια ελληνικής εταιρίας που έχει έδρα τις Σέρρες και δραστηριοποιείται και στη γειτονική χώρα κάνει κάθε εβδομάδα δρομολόγια μέχρι τη Σόφια και μας το έφερε χωρίς να χρειαστεί να ξηλωθούμε.
   Απ' ότι έχω μάθει διοργανώνονται αρκετές εκδρομές για τη συγκεκριμένη συναυλία από διάφορα τουριστικά γραφεία κυρίως από πόλεις της βόρειας Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό στοιχείο θα είναι παρών και δυναμικό. Παρακάτω έχω βάλει μια φωτό του εισιτηρίου (κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση αυτής) που σκανάρισα (η αλήθεια είναι ότι το μαγικό χαρτάκι δεν έχει καμιά σχέση με αυτό της Αθήνας) και λίγο πιο κάτω ένα video. Το Anything goes από το τελευταίο τους cd Black Ice. ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ!

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Η κατάσταση στην Ελλάδα ομολογουμένως είναι λίγο στριμόκωλη. Λεφτά γιοκ, έξτρα φόροι δρομολογούνται, ανεργία στο φουλ, επίκειται κατάργηση 14ου μισθού, οι προσλήψεις και οι διαγωνισμοί στο δημόσιο πάγωσαν. Όλοι; Όχι όλοι. Για παράδειγμα τώρα τρέχει ένας διαγωνισμός της Εθνικής τράπεζας μέσω Α.Σ.Ε.Π. (κλικ εδώ) για 230 άτομα. Αλλά... πάντα υπάρχει ένα αλλά... αν δείτε την προκήρυξη στη σελίδα 5 και παράγραφο 3 θα δείτε ότι οι υποψήφιοι θα πρέπει να είναι μέχρι τριάντα ετών (κλικ εδώ).   Απ' ότι καταλάβατε οι υπόλοιποι είμαστε φύρα. Όσοι είμαστε πάνω από τριάντα χρονών ανήκουμε στην αχρείαστη γενιά. Πιθανόν κάποια μυαλά που βρίσκονται σε θέσεις-κλειδιά θεωρούνε ότι η παραγωγικότητα δεν υπάρχει μετά την ηλικία των τριάντα ετών. Γεννηθήκαμε και πρέπει να πεθάνουμε άνεργοι.
   Δε μπορώ να καταλάβω με τι σκεπτικό βάζουν τέτοιες προϋποθέσεις στις προκηρύξεις. Όσοι είμαστε πάνω από 30 χρονών τι πρέπει να κάνουμε; Να κλέψουμε ή να σκοτώσουμε; Να μου το θυμηθείτε. Θα έρθει η μέρα που κάποιοι από τους σημερινούς απελπισμένους ανέργους θα κλέψουν και θα σκοτώσουν. Όχι γιατί θα είναι ψυχάκηδες, ούτε επειδή είναι κακοποιοί. Απλά δε θα αντέξουν άλλο την απαξίωση, τη μιζέρια που η κρατούσα τάξη θέλει να μας επιβάλλει, την ανέχεια, την ανεργία, τον επαγγελματικό αποκλεισμό.
   Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Πάμε από το κακό προς το χειρότερο και φανταστείτε ότι πάτο δεν πιάσαμε ακόμα. Ευχή και κατάρα να μην προλάβουν να σηκωθούν από το κρεβάτι τους αύριο το πρωί όλοι οι υπεύθυνοι αυτού του χάους.

ΚΕΡΚΙΝΗ: ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Μπήκαμε και στη Σαρακοστή. Ένας λόγος που χαίρομαι είναι ότι έρχεται το Πάσχα και θα πάρουμε το δώρο (αν δε μας το κόψουν και αυτό). Όχι ότι το χρειαζόματσε για να βγάλουμε γούστα αλλά για να βουλώσουμε καμιά τρύπα. Για να περάσει κανείς καλά δεν είναι απαραίτητο να ξοδευτούνε ένα κάρο χρήματα.
   Χθες μας έκανε ο καιρός τη χάρη και είχαμε λιακάδα. Ήλιος που έδειχνε τα δοντάκια του αλλά Φλεβάρη έχουμε ακόμα, φυσικό είναι. Με εφαλτήριο λοιπόν τη λιακάδα πήγαμε μια εκδρομούλα στην Κερκίνη. Η Κερκίνη είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στην Ευρώπη, δημιουργήθηκε το 1932 και βρίσκεται στο νομό Σερρών, 35 χιλιόμετρα από την πόλη. Είναι περιτριγυρισμένη από πανέμορφα χωριά και βουνά (Κρούσια και Κερκίνη ή Μπέλες). Ένα από τα πιο γνωστά στην περιοχή είναι ο Λιθότοπος και η λίμνη βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το χωριό αυτό. Πάνω από τριακόσια σπάνια είδη πουλιών, ζώων, ψαριών και φυτών έχουν βρει καταφύγιο εκεί πέρα και η περιοχή είναι προστατευόμενη.
   Όταν βρίσκεσαι εκεί ανοίγει η διάθεση σου. Βοηθάει και το κλίμα, είναι και σε ύψωμα. Έχει αρκετά ξενοδοχεία, τα οποία ευτυχώς σέβονται το περιβάλλον και οι δραστηριότητες που μπορεί να έχει ένας επισκέπτης εκεί είναι αρκετές. Μονοπάτια μέσα στο δάσος για τους περιπατητές, ιππασία, βαρκάδα στη λίμνη, ψάρεμα, παρατήρηση πουλιών, mountain bike και για τους φίλους το μηχανοκίνητου αθλητισμού υπάρχουν off-road διαδρομές για 4x4 και enduro. Οι τιμές των ξενοδοχείων ξεκινάνε από πενήντα ευρώ. Όχι και άσχημα!
   Στην Κερκίνη μπορεί να δει κανείς κοπάδια νεροβούβαλων (τα συγκεκριμένα ζώα είναι υπό εξαφάνιση), φλαμίγκος και άλλα ενδιαφέροντα είδη της πανίδας του τόπου. υπάρχει και εκθεσιακό κέντρο πουλιών, εντόμων και φυτών. Το μεγαλείο της φύσης μπορεί να το καταλάβει κανείς όταν βρεθεί σε ανοιχτό μέρος και έχει θέα τη λίμνη και βλέπει ότι είναι περιτριγυρισμένος από χιονισμένες βουνοκορφές. Πραγματικά ασύλληπτο!
   Προσωπικά πιστεύω ότι μια καλή εμπειρία για τον επισκέπτη είναι να πάει να πιει ένα καφεδάκι στο Αρχονταρίκι. Ένα υπερυψωμένο καφέ παραδοσιακό, ζεστό, με καταπληκτική μουσική και θέα στη λίμνη. Δεν κάνω διαφήμιση αλλά πραγματικά όποτε πάω εκεί, πραγματικά απολαμβάνω τον καφέ μου. Η διακόσμηση έχει γίνει με διάφορα παραδοσιακά πράγματα, ρόδες κάρου, κομπολόγια, παγούρια, διάφορα χάλκινα σύνεργα, παλιές φωτογραφίες κ.α. Τα τραπεζάκια είναι στρωμένα με παραδοσιακά σεμεδάκια, οι κουρτίνες είναι παλιού τύπου, παραδοσιακές και αυτές και οι καναπέδες είναι καλυμμένοι με παραδοσιακά κουβερτόν. Το σύνολο όλων αυτών σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο σπίτι της γιαγιάς στο χωριό. Εικόνες που έχουμε σχεδόν ξεχάσει. Οι τιμές εννοείται ότι είναι χαμηλές. Πιο χαμηλές και από τις αντίστοιχες της πόλης άσχετα αν το μέρος είναι τουριστικό. Για παράδειγμα ένα φραπεδάκι σε τεράστιο ποτήρι κοστίζει μόλις €2,5.
   Στην Κερκίνη έγιναν και γυρίσματα (το χωριό που βουλιάζει στο νερό) για την τριλογία του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Το λιβάδι που δακρύζει".
   Παρακάτω έχω βάλει μερικές φωτογραφίες από τη λίμνη και από το καφενεδάκι (κάντε κλικ για να τις δείτε σε μεγέθυνση). Ελπίζω να σας αρέσουν. Εγώ προσωπικά αν και βρέθηκα για μερικές ώρες εκεί πραγματικά γέμισα τις μπαταρίες μου.
   Χρήσιμες ιστοσελίδες: http://www.kerkinilake.org, http://www.oikoperiigitis.gr, http://www.e-view.gr/photoalbum.php?cat=201, http://www.gnto.gr/pages.php?pageID=348&langID=1 . Με λίγη αναζήτηση στον Γούγλη θα βρείτε πάρα πολλές πληροφορίες.

ΤΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!

Του Βαλεντίνου αύριο. Η πιο μισητή γιορτή για 'μένα. Πρώτον γιατί στην Ελλάδα του δώσαμε προαγωγή και τον κάναμε άγιο τον παπάρα ενώ σε όλες τις υπόλοιπες χώρες αποκαλούνε τη γιορτή μέρα του Βαλεντίνου (Valentine 's Day) και δεύτερον δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εμπορικό κατασκεύασμα.
   Άντε όμως να τολμήσεις να μην πας το καθιερωμένο λελουδικό και το δωράκι στο έτερον ήμισι. Τολμάς; Όχι βέβαια γιατί μετά τα μούτρα που θα αντικρίζεις θα έχουν διάρκεια και οι σπόντες θα εκτοξεύονται σε ανύποπτο χρόνο σα ρουκέτες. Αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις τη θέση σου και τα πιστεύω σου το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να επιδεινώσεις τη θέση σου, πράγμα που σίγουρα δε το θέλεις.
   Έχω ένα φίλο ο οποίος μια φορά στο παρελθόν για να τιμήσει τα πιστεύω του τη μέρα του Βαλεντίνου τόλμησε και δεν έκανε τίποτα. Εννοώ ούτε πήρε δώρο στην καλή του, ούτε της ευχήθηκε, ούτε διοργάνωσε κάποια ρομαντική έξοδο. Φυσικά και έπεσε ανάκριση από τη γκεσταπίτισα συμβία του για την όλη στάση του απέναντι της και απέναντι στον εθνομάρτυρα Βαλεντίνο. Πως τόλμησε το γαΐδούρι και δεν τίμησε το μέγα άγιο; Μόνο από φάλαγγα δεν τον πέρασε. Μάταια προσπαθούσε ο κακομοίρης να εξηγήσει. Όταν προσπάθησε να επανορθώσει ήταν ήδη αργά. Μετά ήρθε και η τιμωρία. Σεξουαλικό εμπάργκο για μεγάλο χρονικό διάστημα, μούτρα, σπόντες, σπάσιμο νεύρων.
   Δεν καταλαβαίνω πως τρελαίνονται όλοι και θέλουν να εκδηλώσουν τον έρωτα τους μόνο τη συγκεκριμένη μέρα. Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου η αγάπη είναι μούφα; Βγαίνεις έξω να αγοράσεις ψωμί και βλέπεις σχεδόν όλα τα μαγαζιά στολισμένα στα κόκκινα και νομίζεις ότι ξαναγεννήθηκε ο Λένιν και κατέβηκαν οι μπολσεβίκοι. Η μεγάλη αηδία είναι όταν θέλεις να βγεις το βράδυ έξω για μια μπύρα ή ένα ποτό πρέπει να τρως στη μάπα όλες τις κόκκινες διακοσμήσεις. Καρδούλες, κεράκια, αρκουδάκια, σκατάκια, φρουφρού, χαμηλή μουσική, και ζευγαράκια να φασώνονται άγρια στους καναπέδες. GET A FUCKING ROOM!!! όπως έλεγαν και αρχαίοι ημών πρόγονοι.
   Βέβαια και η TV δε μένει αμέτοχη σε όλη την πλύση εγκεφάλου. Όλες οι εκπομπές και ειδικά οι μεσημεριανές στολισμένες σα κόκκινες μπομπονιέρες με ρεπορτάζ για τη συγκεκριμένη γιορτή, προτάσεις για δώρα, προτάσεις για έξοδο, συνεντεύξεις από τηλεσούργελα που νομίζουν ότι είναι διάσημες και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για τον ερωτοπατέρα Βαλεντίνο.
   Για να ξεφύγεις από όλα αυτά ανοίγεις το ραδιόφωνο να ακούσεις λίγη μουσικούλα και εκεί πέρα ακούς την αφιέρωση: Ο Μπάμπης χαρίζει αυτό το τραγούδι στο Κατινάκι με τα πράσινα ματάκια που του έχουν σκίσει την καρδιά με πολύ πολύ πολύ loooooove (το love ο εκφωνητής το λέει με τόσο βαριά και αισθησιακή φωνή που νομίζεις ότι έκλασε από το στόμα ή ρεύτηκε από τον κώλο). Στη συνέχεια ο εκφωνητής θέλει να δηλώσει και αυτός τον έρωτα του στον αέρα  για να μη μείνει πίσω (Κούλαααααα πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος). Μετά από όλα αυτά το κλείνεις και πας να ξεράσεις. Βρίσκεις τον εαυτό σου ξαπλωμένο στον καναπέ να κοιτάζει το ταβάνι και ανακαλύπτεις ότι η Charlot η αράχνη κοντεύει να κεντήσει ολόκληρη κουρτίνα. Ξαφνικά εκεί που κάνεις το απόλυτο τίποτα και βαθυστοχάζεσαι στο πουθενά με το βλέμα της αγελάδας πριν την ίωση χτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής είναι κάποιος που ενώ ξέρει τις απόψεις σου σχετικά με τη γιορτή των ερωτευμένων, θα σου ευχηθεί μόνο και μόνο για να σου τη σπάσει.
   Αναγκάζεσαι να κρυφτείς στο τελευταίο καταφύγιο που έχεις στο σπίτι. Στην τουαλέτα. Μπαίνεις μέσα και ησυχάζεις. Άκρα του τάφου σιωπή... Μα η χαρά δεν κρατάει πολύ. Από τον αεραγωγό ακούς χαζογελάκια από γκόμενες από το διαμέρισμα που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δικό σου και κουβέντες για τα σχέδια τους και τους γλυκούληδες τους και τι δώρα τους πήραν, τι δώρα περιμένουν, ότι περίμεναν αυτή τη μέρα όλη τη χρονιά, τι θα φορέσουν... Μπλιαχ!!! Δεν αντέχω άλλα σιρόπια... Θα πάθω σάκχαρο, θα ξεράσω... Δεν αντέχω και τους βάζω μια φωνή: ότι και να σχεδιάσετε για απόψε, το τέλος θα είναι πάντα το ίδιο. Θα γαμηθείτε! Έρχεται η αποστομοτική απάντηση από πάνω: Άντε να χαθείς κρετίνε. Και η ανταπάντηση: Τώρα μου κάνατε τη μούρη κρέας. Άντε σάλτα και τουτ! Και τότε το βουλώνουν.
   Ησύχασα. Πήρα την εκδίκηση μου και μπορώ επιτέλους να απολαύσω τον ποδοσφαιρικό αγώνα που βρήκα στο δορυφορικό με τις μπυρίτσες μου. Μετά από δεκαπέντε λεπτά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει το έτερον ήμισι που γύρισε από τη δουλειά. Με ρωτάει: Τι θα κάνουμε απόψε αγάπη; Και απαντάω: Έκλεισα τραπέζι για ρομαντικό δείπνο στο αγαπημένο σου εστιατόριο. Και η απάντηση: Σοβαρά; Είσαι πολύ γλύκας! Ξανά ερώτηση που συνοδεύεται από ένα ψευτοκλαψιάρικο υφάκι: Δωράκι δεν έχω; Και η απάντηση: Μα φυσικά και έχεις. Τολμάω να κάνω αλλιώς;
   Παίρνω βαθιά ανάσα, σφίγγω τα δόντια και πάω να γιορτάσω γαμώ το Βαλεντίνο μου μέσα! Τζάμπα τόσες βαθυστόχαστες σκέψεις.

Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ

Στην πολυκατοικία που μένω επικρατεί το χάος. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Είναι μεγάλη με πάνω από εξήντα μαγαζιά και διαμερίσματα. Όποτε όμως έχουμε γενική συνέλευση πάνω από πέντε με έξι νοματαίοι δε μαζευόμαστε. Αποκορύφωμα ήταν η τελευταία λίγο πριν τα χριστούγεννα όπου ο μοναδικός παρευρισκόμενος στη συγκέντρωση - συνέλευση ήμουν εγώ. Ως και ο διαχειριστής ήταν άφαντος.
   Υπάρχουν άτομα που χρωστάνε κοινόχρηστα εδώ και χρόνια με αποτέλεσμα να μαζευτούνε πολλά χρέη στην εταιρία διαχείρησης. Κάποιοι χρωστάνε ως και €4.500 επειδή δεν πληρώνουν κοινόχρηστα. Μια ιδιοκτήτρια που νοικιάζει το διαμέρισμα της σε έναν από αυτούς μένει στην Κύπρο, έγινε δυο φορές δικαστήριο ερήμην της (δεν παρουσιάστηκε η μανδάμ) και πρόκειται να της πάρουν το διαμέρισμα με κατάσχεση και δεν της καίγεται καρφάκι. Στον τέταρτο έχουν έρθει και στριμωχτεί εφτά Βούλγαροι σε ένα μικρό διαμέρισμα και θεωρούνε το ασανσέρ αποκλειστικότητα δική τους με αποτέλεσμα να το δεσμεύουν στον τέταρτο όροφο ακόμα και όταν δεν το χρειάζονται. Κάποιοι άλλοι φρόντισαν να στολίσουν με γκράφιτι τις εισόδους. Τσεκαρισμένο ότι είναι από την πολυκατοικία.
   Η πολυκατοικία έχει δυο εισόδους οι οποίες βρίσκονται σε μια στοά σχήματος γάμα επειδή είναι γωνιακή. Πριν δυο χρόνια βάλαμε καγκελόπορτες για να σταματήσει να γίνεται πάρκιγκ και να σταματήσουν κάποιοι να μπαίνουν και να κατουράνε. Τζάμπα τα λεφτά. Πάλι πάρκιγκ έμεινε με πρώτο και καλύτερο καταχραστή του χώρου τον ίδιο το διαχειριστή.
   Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το καλό της πολυκατοικίας. Το μόνο που ενδιαφέρει τους περισσότερους ένοικους είναι να κοιτάνε από το ματάκι της πόρτας για το ποιος μπαίνει και βγαίνει από το σπίτι του, με ποιον, τι κάνει και τι ώρα. Μια μικρογραφία της Ελλάδας δηλαδή.
   Πριν δύο μέρες ήρθαν καθυστερημένα τα κοινόχρηστα. 175 ευρώ γαμώ το κέρατο μου και το σπίτι μου δεν ξεπερνά τα 65 τετραγωνικά. Γιατί; Επειδή κάποιοι μαλακίζονται αγρίως. Το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη που είχαμε περισσότερες κρύες μέρες τα καλοριφέρ δεν έκαιγαν τόσο πολύ και πλήρωνα 70 και 80 ευρώ. Το Γενάρη που έσπασαν τα κρύα με εξαίρεση δυο μέρες πήγε ο τρόμπας ο διαχειριστής και έβαλε πετρέλαιο για €6.500 και καίει τα καλοριφέρ τρεις φορές την ημέρα, ακόμα και το μεσημέρι που ο ήλιος είναι ντάλα. Για να μπορέσουμε να κάτσουμε στο σπίτι πρέπει να έχουμε τις μπαλκονόπορτες ανοιχτές συνέχεια γιατί και η υπερβολική ζέστη δεν υποφέρεται.
   Το κουφό είναι ότι η εταιρία που εκδίδει τα κοινόχρηστα μας καπελώνει με 16 ευρώ μινιαίως αλλά από υπηρεσίες είναι μάπα. Τις περισσότερες φορές καίγονται οι λάμπες στους διαδρόμους και αργούνε να τις αλλάξουν με αποτέλεσμα να είμαστε στα σκοτάδια ή να τις αλλάζουμε εμείς. Το συνεργείο καθαρισμού αποτελείται από ηπερήρωες (batman, superman, spiderman κ.α.). Δεν εξηγείται αλλιώς πότε προλαβαίνουν να καθαρίσουν μια τόσο μεγάλη οικοδομή.Όταν φύγουν αν καλοκοιτάξει κανείς θα δει ότι έχουν κάνει πασαλείμματα. Όλα επιφανειακά. Και που διαμαρτυρηθήκαμε στην εταιρία δεν είδαμε καμία αλλαγή προς το καλύτερο. Μόνο λεφτά να παίρνουν. Το καλύτερο με αυτήν την εταιρία ξέρετε ποιο είναι; Ότι είναι η ίδια που μας εφοδιάζει με πετρέλαιο. Με την αδιαφορία των ενοίκων καταλαβαίνετε τι μπέρδεμα γίνεται εκεί πέρα.
   Τώρα καλούμαι για αυτό το μήνα να πληρώσω με το επίδομα του ΟΑΕΔ τα πάγια του μήνα (ΟΤΕ, νερό κοινόχρηστα, κινητό, Κωτσόβολος κλπ.) €385. Στο σπίτι μαζί με το μισθό της γυναίκας μπαίνουν 1100 ευρά. Βάλε παράβολα για προκηρύξεις, βάλε παράβολα για εξετάσεις ξένης γλώσσας (από €70 το παράβολο για κάθε περίπτωση) και δίπλωμα για μηχανάκι για να έχω μερικά μόρια παραπάνω, βάλε βενζίνη για το αυτοκίνητο για να βγαίνω στη γύρα και να ψάχνω δουλειά, super market, καθαριστικά για το σπίτι, όλο και κάτι έκτακτο βγαίνει και στο τέλος δεν περισσεύει τίποτα.
   Έκανα περικοπές αλλά δε βλέπω χαΐρι. Κόπηκε η κυριακάτικη εφημερίδα, κόπηκαν κατά 95% οι παραγγελίες από ντελιβεράδικα, κάτι περιοδικά για υπολογιστές που έπαιρνα κάθε μήνα κόπηκαν και αυτά, βενζίνη σπαταλάω μόνο όταν υπάρχει ανάγκη, η έξοδος έγινε είδος υπό εξαφάνιση (όχι ότι βγαίναμε συχνά, εκεί που βγαίναμε δυο με τρεις φορές το μήνα τώρα βγαίνουμε μία και αν τύχει), στο super market όλα μετρημένα με το γραμμάριο και για ρουχισμό δεν το συζητάμε.
   Όπως θα έλεγε και το παιδί μου (αν είχα): Ω, τι κόσμος είναι αυτός μπαμπά! Και 'γω θα του απαντούσα: Δεν είναι κόσμος αυτός παιδί μου, μπουρδέλο είναι!

ΑΠΟ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟ ΚΑΛΑ ΠΑΜΕ

Χθες καθώς έριχνα τις ψηφιακές μου τσάρκες στο You Tube και έπεσα σε ένα video το οποίο σας το παραθέτω παρακάτω. Πριν το δείτε έχω να πω ότι αν όλα αυτά που λέγονται στο video είναι αλήθεια τότε έχουμε μια κυβέρνηση τραμπουκισμού. Είμαι κατά της βίας ανεξάρτητα ποιος την υφίσταται όπως και κατά της μαριονέτας-αστυνομίας που είναι εκτελεστικό όργανο της οποιασδήποτε εξουσίας όπως και κατά των εξωτερικών συνεργατών-εκτελεστών αυτής. Στα κανάλια τα τελευταία χρόνια ακούμε συνέχεια για το πόσο κακοί είναι οι έλληνες και ότι δέρνουν τους κακόμοιρους μετανάστες. Αυτό βέβαια είναι ένα μέρος της προσπάθειας των Μ.Μ.Ε. για να θολώσουν τα νερά και να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και είναι γνωστό ότι όλα τα Μ.Μ.Ε. εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Υπάρχουν περιπτώσεις ουκ ολίγες που έλληνες πέφτουν θύματα τραμπουκισμού και όμως τα ντόπια Μ.Μ.Ε. δε βγάζουν κιχ. Σιγή ιχθύος βασιλεύει. Αν βέβαια στη θέση του σακατεμένου από το ξύλο ήταν κάποιος μουσουλμάνος θα γινόταν ο χαμός. Αν είναι δυνατόν να χτυπάνε ανθρώπους επειδή κολλάνε αφίσες. Υποτίθεται ότι έχουμε ανεξιθρησκεία και ότι πρέπει να σεβόμαστε τα πιστεύω  του άλλου. Όλοι αυτοί οι θολοκουλτουριάρηδες που ξεσηκώνονται και κόπτονται υπέρ των δικαιωμάτων των αδικημένων και καταπιεσμένων, που κάνουν πορείες, που σπάνε, τώρα γιατί το βουλώνουν;  Δυστυχώς καλούμαστε η πλειοψηφία να σεβόμαστε τα πιστεύω άλλων ενώ τα δικά μας τα πιστεύω πρέπει να τα βλέπουμε να τσαλαπατιούνται και να κάνουμε μόκο! Τι εννοώ; Δείτε το video παρακάτω. Επαναλαμβάνω ότι δεν ξέρω κατά πόσο είναι αληθές όλα αυτά που λέγονται στο video αλλά αν είναι τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Πάντως οι πληγές του ανθρώπου φαίνονται αληθινές.

Η ΝΟΡΒΗΓΙΑ ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Η Νορβηγία το σκληραίνει το παιχνίδι και καλά κάνει. Προκειμένου να μας  πρήζουν με διάφορες πίπες. Για τι πράγμα μιλάω; Για το ευρωπανηγύρι 2010. Η Νορβηγία λοιπόν στέλνει τη black metal μπάντα Keep Of Kalessin με το τραγούδι Dragontower. Πρόκειται για ένα μελωδικό black metal κομμάτι. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά και όσο σκέφτομαι τι μαλακίες και κιτς μπορεί να μας σερβίρει ο συγκεκριμένος διαγωνισμός, μου αρέσει ακόμα περισσότερο.
   Μακάρι να υπάρχουν rock και metal εκπρόσωποι και από άλλες χώρες. Βασικά αυτές που τολμάνε είναι οι Σκανδιναβικές χώρες. Να μου το θυμηθείτε. Η Σκανδιναβία θα σώσει το rock και τη metal σκηνή από τα σκατά που μας πλασάρουν τα Μ.Μ.Ε.
   Θυμάστε όταν κέρδισαν οι Φινλανδοί Lordi στη Eurovision της Αθήνας; Το βραβείο θα το έδινε ο δήμαρχος της πρωτεύουσας ή ο τότε υπουργός πολιτισμού (δε θυμάμαι καλά) και όταν είδε τις φιγούρες της Φινλανδικής μπάντας δούλεψαν τα στερεότυπα και την έκανε με ελαφρά. Το βραβείο το είχε παραδώσει μια γυναίκα νομίζω αναρμόδια.
   Μέχρι να δω μια παρόμοια υποψηφιότητα με αυτή των Keep Of Kalessin ψηφίζω δαγκωτό Νορβηγία. Μακάρι να υπήρχε και μια Eurovision σε rock εκδοχή. Και μη γελιέστε. Η Ελλάδα έχει ταλέντα. Rotting Christ, Firewind, Nightfall κ.α. Για να σας το αποδείξω παρακάτω έχω βάλει τέσσερα videos. Το πρώτο είναι οι Νορβηγοί Keep Of Kalessin με το τραγούδι Dragontower που θα είναι υποψήφιο (και ελπίζω νικητήριο) στη Eurovision. Τα υπόλοιπα τρία είναι μπάντες από την Ελλάδα. Το δεύτερο είναι οι Firewind των οποίων ο κιθαρίστας Gus G (έλληνας είναι απλά αυτό είναι το ψευδώνημο του) είναι ο κιθαρίστας του Ozzy Osbourne. Το τρίτο video είναι των Rotting Christ (ναι έλληνες είναι και αυτοί), ίσως η καλύτερη black metal μπάντα στον κόσμο, το τραγούδι λέγεται Αθάνατοι Έστε και οι στίχοι του είναι στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Το τέταρτο και τελευταίο video ανήκει σε άλλη μια ελληνική μπάντα. Τους Nightfall.
   Όπως βλέπετε έχουμε αξιόλογο υλικό και στην Ελλάδα αλλά τα ντόπια Μ.Μ.Ε. προτιμούνε να προωθούνε στο ευρύ κοινό, διαζύγια, κουτσομπολιά, προσθήκες σιλικόνης, παπαράτσι φωτογραφίες και άλλα παρόμοια πνευματικά προϊόντα. Οι παραπάνω μπάντες δίνουν συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά δε γίνεται καμία αναφορά σε αυτές. Προτιμούνε τις ψεύτικες και δήθεν διεθνείς καριέρες της Βίσση, της Βανδή και του Sakis. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!
UPDATE: Τελικά το παραπάνω κομμάτι δεν βγήκε πρώτο στον τελικό της Νορβηγίας. Κρίμα!!!

ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ;

Πάει και η Τσικνοπέμπτη. Καλά ήτανε. Στις Σέρρες έχουμε έθιμο κάθε Τσικνοπέμπτη να στήνονται από το πρωί σε όλους τους δρόμους πρόχειρα μαγκάλια και το ψήσιμο πάει σύννεφο. Λουκάνικα, σουβλάκια, σουτζουκάκια, παντσέτες, οτιδήποτε που να βγάζει μπόλικη τσίκνα. Έτσι είναι σα να ζεις μέσα σε τεράστια ψησταριά. Το αλκοόλ ρέει άφθονο από το πρωί και το βράδυ κάποιοι κεντρικοί δρόμοι κλείνουν λόγω των μασκαράδων. Πραγματική λαοθάλασσα με τη μουσική να παίζει σε όλη την πόλη. Σε διάφορα σημεία στήνονται πάρτυ από το δήμο και από μαγαζιά. Μου αρέσει αυτή η κατάσταση αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος περιμένει τη συγκεκριμένη μέρα για να την εκδηλώσει. Μια φορά το χρόνο είναι πολύ λίγο.
   Επηρεασμένοι από όλα τα παραπάνω πήρα αγκαζέ την κυρία hackaday εφόσον μακιγιαριστήκαμε και μασκαρευτήκαμε και βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί όπου μας περίμεναν φίλοι για να διασκεδάσουμε. Η φτώχια θέλει καλοπέραση. Αυτό να μην το ξεχνάτε ποτέ. Στο δρόμο για το μαγαζί σταμάτησα με το αυτοκίνητο για να πάρω τσιγάρα και ο κακομοίρης ο περιπτεράς κόντεψε να πάθει συγκοπή γιατί εμφανίστηκα εντελώς ξαφνικά και ο φουκαράς είναι κάποιας ηλικίας. Πολύ πιθανό να νόμισε ότι ήρθε ο χάρος να τον πάρει. Το γιατί παραλίγο να πάθει θα το δείτε στις παρακάτω φωτό. Τελικά όλα καλά, το ΕΚΑΒ δεν το χρειαστήκαμε.
   Φτάσαμε στο μαγαζί όπου ένας ραδιοφωνικός σταθμός είχε πάρτυ και το μάθαμε κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Κόσμος υπήρχε, κέφι υπήρχε, χορός μέχρι να ξεβιδωθούμε, το αλκοόλ έρεε άφθονο αλλά υπήρχε ένα θέμα με τη μουσική. Τα ηχεία πετούσαν σκόνη. Τι εννοώ; Πέρα από τα κλασικά  λάτιν, οι δύο D.J.s έπαιξαν όλες τις τελευταίες επιτυχίες των δεκαετιών εξήντα και εβδομήντα με ελάχιστες αναφορές στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Υπ' όψην ότι έχουμε 2010. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος και πολλοί D.J.s έχουν συσχετίσει αποκλειστικά τα καρναβάλια με τη λάτιν και με τη ντίσκο. Άλλα μουσικά είδη που μπορείς να κάνεις κέφι δεν υπάρχουν; Για παράδειγμα υπάρχoουν οι: Ska, Rock 'n Roll, Rockabilly, Blues, Rock Soul (εννοώ Aretha Franklin, Ray Charls κλπ.). Κατά τ' άλλα το παίζουν και ειδήμονες τρομάρα τους. Μετά έβαλαν κινηματογραφικά λαϊκά, μετά ξανά λάτιν και μετά ξαφνικά κάτι αργά κομμάτια (ένα από αυτά ήταν και το Oh mon amour - Christophe). Έλεος δηλαδή. Έπεσε το ξενέρωμα του αιώνα. Συνέχισαν έτσι για καμιά δέκα με δεκαπενταριά λεπτά μέχρι να καταλάβουν τι μαλακία έκαναν. Έπαιξαν και σύγχρονη ελληνική μουσική. Ποπ! Της δεκαετίας του εξήντα! Τεσπα!
   Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, σχετικά νωρίς γιατί οι υπόλοιποι εκτός από 'μένα δουλεύουν, μας έφεραν τη λυπητερή. Εν ολίγοις μας έπιασαν τον κώλο και απόδειξη γιοκ! Σε γενικές γραμμές καλά ήταν, μόνο που εγώ έχω ένα θέμα με τη μουσική μιας και είναι ένας βασικός παράγοντας για να περάσω καλά εκτός από την καλή παρέα. Άντε και του χρόνου με υγεία και όχι με ανεργία.
   Για πείτε μου τώρα πως περάσατε και 'σεις την Τσικνοπέμπτη!

Η ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ρε παιδιά μια απορία έχω: Πριν τις γιορτές μας είχαν ζαλίσει τον έρωτα με το εμβόλιο για τον ιό της γρίπης Η1Ν1. Τώρα από τα Μ.Μ.Ε. δεν ακούγεται κιχ! Τόσο γρήγορα πέρασε ο κίνδυνος ή η κομπίνα δεν έπιασε και τα παράτησαν;
   Καταλαβαίνετε λοιπόν τι αρπαχτή πήγε να γίνει και πως ήθελαν να μας κάνουν πειραματόζωα. Πούλησε το θέμα στα Μ.Μ.Ε., τρομοκράτησαν τον κόσμο, επιστήμονες ήρθαν σε αντιπαραθέσεις, οι φαρμακοβιομηχανίες τσέπωσαν το παραδάκι και ο απλός ο κόσμος έμεινε μαλάκας και μπερδεμένος όσο ποτέ, χωρίς να καταλάβει τι έγινε.
   Τώρα πίσω στην κλασσική πετυχημένη συνταγή των Μ.Μ.Ε. Διαζύγια διασήμων, κουτσομπολιά, πάνελς όπου ο κάθε βλαμμένος λέει το κοντό του και το μακρύ του, ψεύτικες ειδήσεις, διαγωνισμοί με SMS, τηλεφωνικές κλίσεις οι οποίοι δίνουν ένα οικονομικό ποσό ως έπαθλο. Τα πραγματικά έπαθλα, που είναι πάμπολλες χιλιάδες ευρά από τις τηλεφωνικές κλήσεις και τα SMS, τα καρπώνονται οι δημιουργοί των δήθεν διαγωνισμών. Αλήθεια που ακούστηκε να παίρνεις μέρος σε διαγωνισμό, να πληρώνεις για το δώρο σου και αν δεν είσαι ο τυχερός βγαίνεις και χαμένος;
   Να είστε σίγουροι ότι θα μας χτυπήσει την πόρτα και άλλος κατασκευασμένος κίνδυνος. Είχαμε τη γρίπη των αγελάδων, τη γρίπη των χοίρων, τη γρίπη των κοτόπουλων άντε να βγάλουν και τη γρίπη του ραδικιού γιατί τόσο νομίζουν ότι είναι το IQ μας και δυστυχώς πολλοί τηλεθεατές το επιβεβαιώνουν δεχόμενοι αφιλτράριστα όλα τα πλαστά μηνύματα που περνάνε τα Μ.Μ.Ε.
   Η νέα τρομοκρατία που υφίστανται οι Έλληνες είναι πιο πολιτικοποιημένη. Οικονομική τρομοκρατία. Δεν υπάρχουν λεφτά. το κράτος βυθίζεται, η Ελλάδα χρεωκόπησε, το έλλειμμα είναι τεράστιο και άλλα τέτοια τα οποία λέγονται για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να τον κρατήσουν κλεισμένο στο σπίτι. Μα πάντα η Ελλάδα χρωστούσε, πάντα υπήρχαν σκάνδαλα, ειδικά στη νεότερη ιστορία, πάντα υπήρχαν οι μείζες, τα λαδώματα, τα ρουσφέτια και όλα τα αρνητικά που μας χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό. Προς τι ο πανικός; Πάντα τα πολλά τα έπαιρναν οι λίγοι και τα ψίχουλα οι πολλοί. Σίγουρα η κατάσταση της χώρας δεν είναι και η καλύτερη αλλά το χάλι αυτό είναι αποτέλεσμα ενός σχεδίου. Ενός σχεδίου που θα μας κάνει να ξεπουλήσουμε τα πάντα σε πολυεθνικές είτε αυτά είναι λιμάνια, είτε είναι δημόσιοι οργανισμοί, είτε αεροδρόμια είτε οτιδήποτε άλλο και αυτοί που θα βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου θα πάρουν το λαδάκι τους. Να είστε σίγουροι γι' αυτό. Και να πτωχεύσει η Ελλάδα (προσωπικά δεν το πιστεύω πως θα γίνει, απλά θέλουν να μας στριμώξουν περισσότερο) οι περισσότεροι δεν έχουμε να χάσουμε πολλά ή ακόμη και τίποτα. Αυτοί που θα πέσουν από τα σύννεφα θα είναι οι έχοντες και κατέχοντες ή μάλλον όσοι από αυτούς δεν πρόλαβαν να μεταβιβάσουν το βιος τους σε κάποια off-shore εταιρία στο εξωτερικό.
   Ύστερα από όλα τα παραπάνω ένα έχω να σας πω. Μην πιστεύετε ποτέ τους πολιτικούς και τα Μ.Μ.Ε. Ένας πολιτικός όσο αγνές προθέσεις και να έχει δεν πρόκειται να κάνει τίποτα και θα γίνει μέρος του συστήματος γιατί η εξουσία, το χρήμα και η αναγνωρισιμότητα είναι σκληρά ναρκωτικά. Τα Μ.Μ.Ε. και αυτά με τη σειρά τους εξυπηρετούν σκοπιμότητες και μπροστά στο κέρδος ισοπεδώνουν τα πάντα. Τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη υπόσταση. Καταφέραμε, μας καταφέρανε και τα κατάφεραν να ζούμε στη χωματερή της Ελλάδας όπου πνιγόμαστε από τα σκουπίδια και αντί να καθαρίσουμε τον τόπο λέμε και ευχαριστώ.