Δεκατρείς μέρες μετράω από τότε που το μισό μου σπίτι έγινε γιαπί εξ' αιτίας παλιών σωληνώσεων του μπάνιου και των προβλημάτων που προκλήθηκαν. Δεκατρείς μέρες τα νεύρα μου έχουν γίνει κανταΐφι. Απ' ότι φαίνεται ούτε αυτή την εβδομάδα θα τελειώσουν τα μαστορέματα και θα πιάσουμε και την επόμενη Δευτέρα. Σιχάθηκα να κάνουμε περιοδείες στους γονείς μου, σε συγγενείς και φίλους. Ειλικρινά, να μη σας τύχει τέτοια αβαρία. Μιλάμε για μεγάλο κανάλι! Ειδικά τις πέντε πρώτες μέρες που δεν είχαμε νερό, επειδή κλείσαμε την κεντρική βάνα για να σταματήσει η διαρροή μέχρι να αλλάξουν οι σωληνώσεις, σιχάθηκα να κουβαλάμε κουβάδες και μπουκάλια με νερό για να κάνουμε τα στοιχειώδη όπως το να πλύνουμε τα χέρια μας. Σε κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιεί κανείς πόσο σημαντικά είναι αυτά που θεωρούμε αυτονόητα όπως είναι το νερό. Τώρα καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο πόσο δύσκολα περνάνε οι άνθρωποι σε φτωχότερες χώρες που δεν έχουνε πρόσβαση στο νερό και καθημερινά διανύουνε τεράστιες αποστάσεις για να μεταφέρουνε στα σπίτια τους μερικά λίτρα.
Καλή εβδομάδα παίδες... όσο καλή μπορεί να είναι από τη στιγμή που ο Γ.Α.Π. μας ανακοίνωσε την εμπλοκή του Δ.Ν.Τ. στα ελληνικά δρώμενα. Η ανακοίνωση έγινε από το Καστελόριζο αν δεν κάνω λάθος. Όταν φεύγει μακριά για να κάνει μια ανακοίνωση φανταστείτε πως θα εξαφανιστεί όταν θα γίνονται ολοένα και πιο εμφανή τα αρνητικά αποτελέσματα του Δ.Ν.Τ. Αυτό που με πειράζει περισσότερο είναι που ένας μηχανισμός, ο οποίος αποτελείται από δημοσιογράφους και πολιτικούς, πάει να μας χρυσώσει το χάπι λέγοντας διαρκώς ότι η εισβολή του Δ.Ν.Τ. είναι μια πολιτική επιτυχία και ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο θλιβερά. Ποιοι τα λένε αυτά; Μα φυσικά οι βολεμένοι και οι φραγκάτοι. Που ακούστηκε να υπάρχει νοικοκύρεμα με δανεικά; Τα δανεικά πάντα πρέπει να επιστρέφονται και μάλιστα με τόκο, άρα δεν υπάρχει καμία πολιτική και οικονομική επιτυχία. Για τέτοιες σοβαρές αποφάσεις θα έπρεπε να γίνονται δημοψηφίσματα. Ο Γ.Α.Π. είναι εντελώς παράνομος που αποφασίζει για όλους εμάς. Φυσικά το δημοψήφισμα δε συμφέρει τους πολιτικούς, τα λαμόγια και γενικώς τους έχοντες γιατί το μαύρο που θα έριχνε ο κόσμος στο Δ.Ν.Τ. δε θα είχε προηγούμενο. Κακά τα ψέμματα αλλά οι έλληνες πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοι τους είναι έμμισθοι υπάλληλοι των πολυεθνικών, των τραπεζών, της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ. και της παγκόσμιας τράπεζας. Θα τρίζουν τα κόκκαλα όλων εκείνων που αγωνίστηκαν ανά τους αιώνες για μια ελεύθερη Ελλάδα. Τζάμπα χύθηκε τόσο αίμα, τζάμπα χάθηκαν τόσες ζωές. Ξανασκλαβωθήκαμε και πάλι! Γέμισε ο τόπος με λαμόγια ανθέλληνες. Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω. Γιατί τόσο μίσος για την Ελλάδα; Όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι ο προεκλογικός ξύλινος λόγος του Γ.Α.Π. δημιούργησε μόνο κούφιες εντυπώσεις. Η ατιμωρησία παραμένει, στη φυλακή δε μπήκε κανένας και τη λυπητερή των γαμησιάτικων των πολιτικών την πληρώνει πάλι ο λαός. Ο μόνος που φταίει λιγότερο από τους θύτες. Μας κυβερνάει ένα τσούρμο κλεφτών και ψευτών. Πρέπει αν γίνει μια επανάσταση και να δώσει δικαιοσύνη ο λαός και όχι οι δικαστές και οι εισαγγελείς. Οι παλιές καλές τιμωρίες είναι και το καλύτερο. Παλούκωμα και κρέμασμα στις πλατείες, δημόσια διαπόμπευση, κάψιμο των "μαγισσών". Η μόδα πάντα επιστρέφει. Αυτό να το θυμάστε λαμόγια!
Τέταρτη μέρα στη δουλειά σήμερα και όλα καλά. Γουστάρω τρελά! Βέβαια η προσαρμογή είχε και τα δύσκολα της. Πρέπει να συνηθίσω την οχτάωρη ορθοστασία αλλά πιστεύω αυτό είναι θέμα χρόνου. Το καλό είναι ότι ακούμε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ τον Αποστόλη και περνάει ευχάριστα η ώρα. Ποιον Αποστόλη; Βλέπε Ελληνοφρένεια. Κατά τ' άλλα όλα καλά. Super μπορώ να πω! Στη δουλειά εφόσον ακούμε ραδιόφωνο αναγκαστικά ακούμε και δελτία ειδήσεων. Πραγματικά μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα με τον Επαναστατικό Αγώνα. Οι μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις γιατί είναι ακόμα στο απυρόβλητο; Ποιες; Η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και οι 300 της Ελληνική βουλής. Ειδικά οι τελευταίοι τι σκατά θέλουν επιτέλους από εμάς; Τόσο κλέψιμο που μας έριξαν δε τους φτάνει; Τώρα φέρνουνε και τους συνεργάτες τους από τα εξωτερικά; Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι τα Μ.Μ.Ε., που είναι συνεργοί σε όλη αυτή τη γελοιότητα, δίνουν βάρος στον Επαναστατικό Αγώνα και σκοπίμως περνάνε στα ψιλά γράμματα αυτά που μας ενδιαφέρουν άμεσα με απώτερο σκοπό να μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να κοιμίζουνε τον κοσμάκη. Δυστυχώς το καταφέρνουνε μέχρι ένα σημείο. Ειλικρινά χέστηκα αν έπιασαν μέλη του Επαναστατικού αγώνα ή όχι. Ίσως να ακούγεται κυνικό αυτό που λέω αλλά έτσι νιώθω. Όταν σκέφτομαι τα ζόρια που μας περιμένουνε και ότι θα έχουνε διάρκεια για πολλά χρόνια και όταν αυτά τα ζόρια θα μεταφράζονται σε ανεργία, φοροαυξήσεις, λιτότητα, σκλαβιά και δυσκολία επιβίωσης τι να μου κάνει η σύλληψη του Ε.Α.; Τι να το κάνω όταν όλα τα λαμόγια που είναι χιλιάδες είναι ατιμώρητα και βρίσκονται ακόμα έξω; Ο αποπροσανατολισμός του κόσμου είναι το όπλο των λαμογιών για να κάνουν ανενόχλητοι τα ανδραγαθήματα τους. Κάτι τέτοια βλέπω και σκέφτομαι το διάγγελμα του δικτάκτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου. Υπάρχει στο you tube. Τα λόγια του θα έλεγα ότι ακούγονται τώρα ως προφητικά. Ρε λες να είχε εν μέρη δίκιο ο τρελάρας;
Επιτέλους δουλειά. Σήμερα ήταν η πρώτη μου μέρα που δούλεψα. Είχα να δουλέψω από τις αρχές του περασμένου Αυγούστου. Τη Δευτέρα δύο Μαΐου θα γίνει επίσημα και η πρόσληψη μου. Αυτή η εβδομάδα υποτίθεται ότι θα είναι δοκιμαστική αλλά πληρωμένη κανονικά. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Είχα ραντεβού σήμερα το πρωί στις οχτώ το πρωί με τον διευθυντή παραγωγής και από τον ενθουσιασμό μου βρέθηκα στην εταιρία στις εφτάμιση. Έκανα ένα τσιγάρο για να περάσει η ώρα και μπήκα μέσα στο κτήριο. Άνοιξαν οι αυτόματες πόρτες και άνοιξε ταυτόχρονα ένα καινούριο κεφάλαιο για 'μένα. Ανέβηκα τις σκάλες για να πάω στη γραμματεία. Όταν ανέβηκα στον πάνω όροφο κατάλαβα ότι ήμουν μόνο εγώ και ο εαυτός μου. Κατεβαίνω κάτω και πάω να βγω. Αμ δε! Το φοτοκύτταρο που ανοίγει την πόρτα ήταν απενεργοποιημένο και έτσι βρέθηκα εγκλωβισμένος μέσα στο κτήριο. Εν ολίγοις περίμενα μισή ώρα για να εμφανιστεί κάποιος και να μπορέσω να βγω. Τεσπα! Μετά από ένα μισάωρο ακόμα βρέθηκα στο γραφείο του διευθυντή να κουβεντιάζω... ή μάλλον να μονολογεί και εγώ να ακούω. Προφανώς ήθελε να μου δείξει ποιος είναι το αφεντικό εκεί πέρα και μου επανέλαβε πάνω από δέκα φορές ότι δε θα ανεχτεί λάθη. Δε μπόρεσα να καταλάβω προς τι τόση επιθετικότητα. Μετά είχαμε και μάθημα ηθικής. Βέβαια! Μετά ήρθε η ώρα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της αγοράς γενικότερα. Μετά από το σύντομο αλλά περιεκτικότατο μάθημα με παρέδωσε σε έναν άλλον για να με οδηγήσει στον προϊστάμμενο μου. Εκεί πέρα ο τελευταίος μου είπε για τα της δουλειάς εν συντομία και με ξενάγησε στο χώρο. Δεν μπορώ να πω αν είναι καλός ή κακός, ούτε γι' αυτόν ούτε για κανέναν άλλο. Ο χρόνος θα δείξει. Στην αρχή σχεδόν όλοι είναι ευγενικοί. Μετά ο προϊστάμμενος με οδήγησε σε έναν υπάλληλο που είναι άτυπα κάτι σαν υπεύθυνος. Εγώ κάτι τέτοιους τους ξέρω ως τσάτσους και ρουφιάνους. Τεσπα! Ας μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Στο τέλος πήγα στο πόστο μου όπου ήταν ένα άλλο παιδί και θα δουλεύαμε μαζί μέχρι να μάθω καλά αλλά και το πόστο απαιτεί δυο άτομα. Η συνθήκες εργασίας σαφέστατα είναι πολύ καλύτερες από την τελευταία κόλαση όπου βρισκόμουνα τα τελευταία χρόνια. Η δουλειά μου είναι πενθήμερη (Δευτέρα - Παρασκευή), μόνο πρωινή και οχτάωρη. Ρε μπας και βρίσκομαι στο δημόσιο; Ραδιόφωνα παίζουν μουσικούλα στο χώρο εργασίας, δεν υπάρχει πίεση γιατί δεν είναι εποχιακή δουλειά αλλά υπάρχει και οργάνωση (υποθέτω). Ως και το κάπνισμα επιτρέπεται την ώρα που δουλεύουμε. Τζακ ποτ σας λέω! Το πόσα θα παίρνω δεν το ξέρω αλλά απ' ότι έμαθα δεν πέφτουν κλεψιές, ο κάθε υπάλληλος πληρώνεται όσα δικαιούται (υπερωρίες, βραδυνά κλπ.) και τα ένσημα κολούνται όλα. Το κυριότερο είναι ότι θα μπορώ να πληρώνω το πανεπιστήμιο. Σαφώς και πέρασαν αρκετοί περίεργοι να δούνε τον ψάρακα (δηλαδή εμένα) ενώ άλλοι αρκέστηκαν σε πλάγιες ματιές από μακριά. Άλλοι για να το παίξουν ανώτεροι άρχισαν να λένε πράγματα για τη δουλειά, άλλοι ρωτούσαν να μάθουν διάφορα και βρέθηκε ένας μαλάκας που αμόλησε μια χοντράδα αλλά μέσα σε δύο λεπτά τον είχα τακτοποιήσει λεκτικά. Έβγαλε το σκασμό και δε γύρισε ούτε να με κοιτάξει. Κλάι μάιν! Εγώ για δουλειά πήγα εκεί και όχι για δημόσιες σχέσεις. Ένας να έρθει να μου πει το καλωσόρησες και να συστηθεί καθαρά και σταράτα δε βρέθηκε. Όλοι τάχα μου δήθεν είχαν κάποια δουλειά εκεί κοντά για να με δούνε και να με ζυγίσουν. Αυτά παίδες. Όλα καλά λοιπόν. Εύχομαι καλή τύχη σε όλους όσους συνεχίζουνε να περνάνε το μαρτύριο της ανεργίας. Άντε και στα δικά σας οι ελεύθερες!
Εδώ και τρεις μέρες η γκαντεμιά μου έχει χτυπήσει κόκκινα. Ανακαλύφθηκε βλάβη στα υδραυλικά του μπάνιου το οποίο συνορεύει με την κουζίνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο τοίχος από τη μεριά της κουζίνας να γίνει εντελώς μουνί. Έπεσαν οι σοβάδες και ο τοίχος είναι νοτισμένος όσο δεν πάει. Το κακό είναι ότι επειδή ήταν καλυμμένος με έπιπλα κουζίνας δεν το πήρα χαμπάρι. Τέλεια! Το πράγμα έγινε κάτι παραπάνω από τέλεια όταν ο υδραυλικός μου είπε ότι πρέπει να αλλάξω όλο το μπάνιο (πλακάκια, χέστρα, μπανιέρα, νιπτήρα) επειδή η οικοδομή είναι παλιά (σχεδόν 40 ετών) και δε μπορεί να βρει τις σωληνώσεις. Έκανα πέτρα την καρδιά μου και φιόγκο το συκώτι μου και παρήγγειλα τα πάντα καινούρια. Το κοστολόγιο; 1150 ευρά. Με έκπτωση 35%. Βάλε εργατικά υδραυλικού, βάλε εργατικά του πλακατζή, σωληνώσεις και τα τοιαύτα τα δυόμισι χιλιάρικα τα χτυπάμε άνετα. Αυτό είναι τζόκερ γκαντεμιάς μαζί με τζακ ποτ. Όταν πήγα το πρωί στο κατάστημα ειδών υγιεινής έπεσα σε έναν αφασία πωλητή. Καλός μεν, αφασίας δε! Του εξήγησα ότι ψάχνω κάτι οικονομικό και αυτός μου έδειχνε τα πιο ακριβά. Μετά από ώρα καταφέραμε να συνεννοηθούμε και φτάσαμε στο θέμα της χέστρας. Μου έδειχνε διάφορες αλλά δε μου έλεγε τιμές. Όταν ρώτησα πόσο πάει το μαλλί της καθίστρας μου είπε ότι η σειρά που μου έδειχνε ξεκινούσε από 300 ευρώ και ανέβαινε. Πήδηξα μέχρι το ταβάνι. "Να χέσουμε θέλουμε άνθρωπε μου και όχι να διοργανώσουμε δεξίωση", του είπα. Τότε συνήλθε και στροφάρισε. Το μεσημεράκι πέρασα από τη δουλειά ενός φίλου μου και του έλεγα τα "ευχάριστα" γαμησιάτικα που πρέπει να πληρώσω. Τότε χτυπάει το κινητό και από την άλλη άκρη της γραμμής ήταν μια κοπέλλα που μου ζητούσε να πάω τη Δευτέρα για δουλειά σε μια βιομηχανία που είχα αφήσει το βιογραφικό μου. Επιτέλους έσπασε ο διάολος το ποδάρι του. Μετά από αρκετούς μήνες ανεργίας και αγωνίας άρχισα να ανασαίνω και πάλι. Αυτή είναι η δική μου ανάσταση! Τώρα το τι θα κάνω ακριβώς ούτε εγώ το ξέρω, οπότε υπομονή μέχρι τη Δευτέρα. Φυσικά δεν περιμένω να είναι όλα τέλεια αλλά τουλάχιστο θα παίρνω ένα μισθό, θα έχω τα ένσημα μου και δε θα πηγαίνω στον Ο.Α.Ε.Δ. σα ζητιάνος για να παίρνω το επίδομα της πείνας. Το κυριότερο; Θα έχω τη δυνατότητα να πληρώνω το πανεπιστήμιο. Μέσα σε όλη την ατυχία μου επειτέλους έγινε και κάτι καλό.
Ως γνωστόν κάθε μέρα βουλιάζουμε ολοένα και περισσότερο στο βούρκο του οποίου την εργολαβία την είχαμε όλοι μας από κοινού. Όλοι συνεισφέραμε για να γίνουμε το μαύρο πρόβατο των καιρών και φυσικά οι "εταίροι" μας βρήκαν αφορμή να το χρησιμοποιήσουν και έτσι η Ελλάδα να γίνει το εξιλαστήριο θύμα για τις δικές τους σκοπιμότητες. Φταίνε οι ψηφοφόροι που μυαλό δε βάζουν και εκλέγουν τους ίδιους και τους ίδιους ελπίζοντας σε ένα ρουσφετάκι, φταίνε οι πολιτικάντηδες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κλέβουν και να τρώνε με τις χούφτες, φταίει η νοοτροπία μας η σάπια που αποδεδειγμένα από την ιστορία είναι η δύναμη που μας ωθεί να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Όλα τα παραπάνω σε τι οδηγούνε; Σε ατιμωρησία, σε σκάνδαλα, σε κυκλώματα που εκμεταλεύονται τον εθνικό πλούτο και μετά στο ταμείο καλείται να πληρώσει ο απλός ο κοσμάκης. Για να δούμε άσπρη μέρα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας, να γίνουμε υπεύθυνοι και να σταματήσουμε να κοιτάμε με την άκρη του ματιού μας πότε θα μας δοθεί η ευκαιρία να κλέψουμε. Όσοι παρεξηγιούνται εύκολα καλύτερα να μη συνεχίσουν να διαβάζουν αυτήν την ανάρτηση και να την κάνουν με ελαφρά από αυτό το blog. Προφανώς δε θα τους παίρνει και θα έχουνε ψιλοχεσμένη τη φωλιά τους. Φταίνε οι ταρίφες, κοινώς οι ταξιτζήδες, που υπερχρεώνουν τις ταρίφες και όταν βγει κάποιο παράπτωμα ενός ταρίφα η συντεχνία τους το βαφτίζει μεμονωμένο γεγονός και καθαρίζει. Φυσικά υπάρχει ατιμωρησία. Φταίνε οι παπάδες που στην πλειοψηφία τους είναι τόφαλοι. Εκεί να δείτε οργανωμένο έγκλημα. Κράτος εν κράτη αλλά και ο συγκεκριμένος κλάδος πάσχει από ατιμωρησία παρόλα τα σκάνδαλα. Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που στην πλειοψηφία τους μόλις πιάσουνε την καρέκλα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα πληρωθούνε και πως θα την κοπανήσουνε από τη δουλειά παίρνοντας άδεια από τη σημαία. Όλα τα άλλα τα έχουνε γράψει στα παπάρια τους. Φταίνε οι μαγαζάτορες που από τη μια κλαίγονται και από την άλλη παίζουν πουστιές με μαϊμού προϊόντα και κοιτάζουν να έχουν έναν υπάλληλο σε τρία πόστα ταυτόχρονα, να του τρώνε τα ένσημα, να τον ταράζουνε στις υπερωρίες, να του κόβουν το μισθό και να το παίζουν ευεργέτες από πάνω που πρόσφεραν έστω και μια θέση εργασίας. Φταίνε οι γιατροί που αντί για τον όρκο του Ιπποκράτη έδωσαν τον όρκο του υποκριτή. Αν είναι δυνατόν οι βίλες τους και οι Μερσεντές να φτιάχνονται με ένα μισθό. Το φακελάκι ζει και βασιλεύει. Όλοι το ξέρουνε. Δεν είναι λίγοι οι ανεύθυνοι. Πάντα όμως τη γλιτώνουνε εξ' αιτίας της συντεχνίας τους. Φταίνε οι δημοσιογράφοι που οι περισσότεροι είναι μπλεγμένοι στα σκατά μέχρι το λαιμό και αντί να ασκήσουν το λειτούργημα τους κοιτάζουνε να γίνουνε celebrities και πολιτικοί. Ποιος όμως τους ελέγχει; Κανένας. Φταίνε οι εστιάτορες που σηκώνουν τι τιμές στα ύψη ενώ τηγανίζουν πατάτες με το ίδιο λάδι για ένα και δυο μήνες και μην ακούσω τίποτα μαλακίες ότι υπερβάλλω. Φταίνε οι ιδιοκτήτες cafe και bar που σου κόβουνε απόδειξη μόνο για το πρώτο ποτό και για τα υπόλοιπα κάνουνε την πάπια. Από τη μια κυλάει το μαύρο χρήμα και από την άλλη κλαίγονται. Φταίνε οι ξενοδόχοι και οι υπόλοιποι επαγγελματίες σε νησιά και άλλες τουριστικές περιοχές που ξεσκίζουν τους τουρίστες και κοιτάζουν τα χρήματα μιας χρονιάς να τα βγάλουν μέσα σε ένα τρίμηνο. Την επόμενη χρονιά όταν η κίνηση είναι πεσμένη κλαίγονται και ζητάνε τη συνδρομή της πολιτείας. Φταίνε οι δικηγόροι που σε ξεβρακώνουν για μια νομική συμβουλή και προκειμένου να κερδίσουν μια υπόθεση παραμερίζουν το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Φταίνε οι πολιτικοί που είναι οι πλέον αναίσθητοι και απατεώνες. Φταίνε γιατί δεν έχουν τσίπα και δε σέβονται τίποτα. Φταίνε τα Μ.Μ.Ε. που μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και έχουνε γίνει το όπιο του λαού. Οι συχνότητες από τις οποίες εκπέμπουν ανήκουν στο κράτος και δεν έχουνε δικαίωμα να τις εκμεταλλεύονται με το χειρότερο τρόπο και να παραμένουν ατιμώρητοι. Φταίνε οι βιομήχανοι που δε χορταίνουνε λεφτά και με τη δικαιολογία οικονομικών κρίσεων και ότι δε βγαίνουν πάνε σε τρίτες χώρες πιο φτωχές όπου το εργατικό δυναμικό τους βγαίνει σχεδόν τζάμπα. Φταίνε οι περισσότεροι δάσκαλοι και καθηγητές που εξασκούνε το λειτούργημα τους ως αγγαρεία με αποτέλεσμα τα παιδιά βόδια να πηγαίνουν στο σχολείο και μοσχάρια να γυρνάνε. Χάρη σε αυτούς ακμάζει η παραπαιδεία. Φταίει ο στρατός όπου αντί να μάθει κάποιος πέντε χρήσιμα πράγματα μαθαίνει να σκουπίζει, να σφουγγαρίζει, να καθαρίζει πατάτες και να κάνει αγγαρίες προς τέρψην κάθε ανωτέρου των φαντάρων. Φταίει η αστυνομία που η διαφθρά της έχει χτυπήσει κόκκινο και οι περισσότεροι αστυνομικοί είναι σαπιοκοιλιές και μέχρι να κουνήσουν το ένα πόδι βρωμάει το άλλο. Φταίνε οι αγρότες που κοινοτικά κονδύλια δεν τα επένδυσαν σωστά αλλά τα έφαγαν σε κωλόμπαρα, σε μπουζούκια, σε παραθαλάσσια και σε αυτοκίνητα. Φταίνε που επί χρόνια δήλωναν παραπάνω κιλά για να παίρνουν περισσότερα λεφτά. Αν τα κιλά που δήλωναν ήταν πραγματικά τότε ο Θεσσαλικός και ο Σερραϊκός κάμπος θα έπρεπε να είναι τριώροφοι. Φταίνε όλοι οι θολοκουλτιουριάρηδες που το παίζουν ανθρωπιστές υποστηρίζοντας λαθρομετανάστες παραβλέποντας το γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο βοηθάνε τους σωματέμπορους να μεγαλώνουν τις δουλειές τους. Φταίνε όταν υποστηρίζουνε τους πωλητές από άλλες χώρες χωρίς άδεια που τριγυρνάνε στους δρόμους και πουλάνε την πραμάτεια τους παραβλέποντας το γεγονός ότι αυτά τα προϊόντα φτιάχνονται από παιδικά χεράκια και η παιδική εργασία είναι κατακριτέα. Φταίμε όλοι οι υπόλοιποι που ενώ αποτελούμε την πλειοψηφία επιτρέπουμε να μας βιάζουνε και να μας σοδομίζουνε κανονικά όλοι οι άλλοι αντί να τους στείλουμε στο διάολο. Φταίμε γιατί είμαστε μαζόχες. Ψηφίζουμε αυτούς που βρίζουμε ενώ εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι θα μας κλέψουνε και θα μας πηδήξουνε κανονικά. Πάρτε το χαμπάρι. Αν δεν αλλάξει ο κλασσικός ο μαλάκας ο Έλληνας νοοτροπία και στάση ζωής μια ζωή θα τρώμε σφαλιάρες και σκατά. Ας κοιτάξει να κατακτήσει τη ζωή του με τις δυνάμεις του για λίγο και ας παρατήσει τις γνωριμίες και τα βύσματα γιατί μπορεί να του κάνουν τη δουλειά του τώρα αλλά μελλοντικά θα τα βρει μπροστά του, αν όχι αυτός τα παιδιά του σίγουρα. Και ξεκολλήστε πια από αυτό το γαμημένο κουτί που λέγεται τηλεόραση. Οι συντεχνίες των επαγγελμάτων κατάντησαν να γίνουν άσυλα για τους παραβάτες και τους σκανδαλάρχες.
Σήμερα βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη. Πήγα να μοιράσω μερικά βιογραφικά και συνάντησα μερικά φιλαράκια. Με την κρίση χαθήκαμε και σιχάθηκα να τα λέμε μόνο μέσω internet με το skype και τα emails. Σε πολλά πράγματα η συμπρωτεύουσα είναι φθηνότερη από τις Σέρρες και έτσι πήγα με ένα φίλο μου σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών, υπολογιστών και άλλων παρόμοιων προϊόντων μιας πασίγνωστης αλυσίδας που δραστηριοποιείται σε όλη την Ελλάδα. Πήγα να δω τιμές σε κάποια πράγματα που μ' ενδιαφέρουν (εφ' όσον δε μπορούμε να αγοράσουμε ας αρκεστούμε στο μπανιστήρι). Εκεί που περιφερόμασταν θυμήθηκα ότι πρέπει να αγοράσω μελανάκια για τον εκτυπωτή μου. Βλέπω έναν υπάλληλο και κατευθυνόμαστε προς αυτόν για να μας εξυπηρετήσει. Ξαφνικά περνάει από δίπλα μας ένας κοστουμαρισμένος τυπάς με πεοδείκτη (βλέπε γραβάτα) σα σίφουνας και πάει προς τον υπάλληλο που κατευθυνόμασταν και εμείς. Μετά από ένα λεπτό ξέσπασε και η μπόρα. Τι εννοώ; Ο κοστουμάκιας έβαλε τις φωνές στον υπάλληλο και τον έκανε ρόμπα σε όλο το μαγαζί μπροστά σε όλο τον κόσμο. Ο κακομοίρης ο υπάλληλος δεν έβγαλε κιχ. Έσκυψε το κεφάλι και άκουγε επί ένα δεκάλεπτο το κήρυγμα του ανωτέρου του. Δυστυχώς δεν ήταν μόνο κήρυγμα αλλά ο κοστουμάκιας με τον πεοδείκτη φρόντισε με αγενή τρόπο και αγριοφωνάρες να μειώνει τον υφιστάμενο του. Ο φίλος μου δεν άντεξε και στράφηκε προς το μέρος του και είπε με πολύ άγριο τρόπο στον κοστουμάκια ότι αν δε σταματούσε εκείνη τη στιγμή να διασύρει τον υπάλληλο, ο οποίος χαντακώθηκε εντελώς και καταβουρκωμένος ευχόταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί, θα του μετρούσε τα παΐδια μέσα στο μαγαζί μπροστά στον κόσμο για να καταλάβει πως είναι να σε κάνουν ρεζίλι. Τι να πει ο κοστουμάκιας; Κοκκίνισε, πρασίνισε, άλλαξε σαράντα χρώματα αλλά δεν έβγαλε τσιμουδιά. Βλέπετε ο φίλος μου τυχαίνει να είναι σχεδόν δυο μέτρα και να ζυγίζει πάνω από εκατό σαράντα κιλά. Γύρισε την πλάτη του και εξαφανίστηκε φουριόζος. Ελπίζω μόνο η θέση του κακομοίρη του υπαλλήλου μετά την παρέμβαση του φίλου μου αν μην έχει γίνει δυσκολότερη. Τελικά δεν αγοράσαμε τίποτα. Πήγαμε στη ρεσεψιόν, ζητήσαμε τον υπεύθυνο και όταν ήρθε του είπαμε για το περιστατικό και ότι είναι απαράδεκτο οι προϊστάμενοι να συμπεριφέρονται στους υφιστάμενους σαν να είναι οι τελευταίοι ζώα. Στο τέλος του δώσαμε συγχαρητήρια που κατάφεραν με αυτή τη συμπεριφορά να μας χάσει από πελάτες. Τον λόγο δεν τον γνωρίζω που συνέβει το παραπάνω σκηνικό. Τέτοια σκηνικά γνωρίζω ότι συμβαίνουν συχνά και παντού. Δυστυχώς έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις. Τέτοιες στιγμές εγώ εύχομαι να έχω εξαφανιστεί πόσο μάλλον ο κάθε παθών υπάλληλος. Είναι αρκετοί αυτοί που έχοντας κάποια εξουσία το παίρνουν πολύ πατριωτικά και ξεφεύγουν. Δε σέβονται τίποτα. Αυτούς δεν τους ελέγχει κανείς. Στον ιδιωτικό τομέα ισχύει η θεωρία ότι το σκατό πάει πάντα προς τα κάτω. Αυτό τι σημαίνει; Ότι ο απλός υπάλληλος θα πληρώσει τη νύφη ακόμα και όταν δεν φταίει. Και να φταίει όμως σίγουρα δεν αξίζει τέτοιο δημόσιο ξεφτιλισμό. Μπορούσε ο προϊστάμενος να πάρει τον υπάλληλο στο γραφείο του ή κάπου παράμερα και να του πει ότι έχει να του πει. Μπορούσε και με ευγενικό τρόπο να πει ότι ήθελε. Είναι αρκετοί εκείνοι που συγχέουν τις δικαιοδοσίες που τους έχουν ανατεθεί και νομίζουν ότι είναι ανώτεροι και ως άνθρωποι από κάποιους άλλους. Καλό θα ήταν να καταλάβουν ότι στο τέλος επιβεβαιώνεται πάντα το ίδιο πράγμα: ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ! Που είναι η πολιτεία για να προστατέψει τους ιδιωτικούς υπαλλήλους; Όπως πάντα είναι απούσα όπως και ο σεβασμός προς αυτούς που κάνουν πάντα την περισσότερη και πιο βρώμικη δουλειά.
Καλησπέρες παίδες! Τις τελευταίες μέρες έκανα ένα γερό σαφάρι εργασίας. Πήρα το αυτοκίνητο, μια σακούλα βιογραφικά και μοίρασα παντού. Και πάλι. Μετά αγόρασα μια τοπική εφημερίδα με αγγελίες. Η συντριπτική πλειοψηφία των αγγελιών είναι απάτη γιατί σε οδηγούνε στη Herbal Life, άλλες είναι παλιές και δεν ισχύουν, άλλες θέλουν πωλήτριες, άλλες πλασιέ και άλλες γυναίκες για καφετέριες και μπαράκια. Μετά βίας βρήκα μία που αφορούσε μερική απασχόληση. Έστειλα με email το βιογραφικό μου και περίμενα. Μετά από δυο μέρες πήρα απάντηση και πήγα για συνέντευξη. Καλά ο τύπος νομίζει ότι προσφέροντας μια θέση μερικής απασχόλησης είναι ο γαμάω. Έλεγε τη μια μαλακία μετά την άλλη. Το πρώτο σοκ ήρθε όταν μου είπε ότι δε διάβασε το βιογραφικό μου αλλά απλά με κάλεσε. Συγνώμη πόσα κιλά μαλάκας είσαι; Ερωτήσεις του τύπου: "Βλέπω γεννήθηκες έξω. Πώς έγινε αυτό; Πώς βρέθηκες στη Στοκχόλμη; Οι δικοί σου είναι εδώ στην Ελλάδα ή πάνω; Πώς είναι τα πράγματα στη Σουηδία;" Συγνώμη ρε τρόμπα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δουλειά; Η επόμενη ερώτηση ηταν αν γνωρίζω από υπολογιστές. Μόλις ξεκίνησα να του λέω τι γνωρίζω έρχεται η αποστομωτική απάντηση: "Καλά αυτά δε μ' ενδιαφέρουν. Το αντικείμενο της δουλειάς είναι άλλο". Τότε γιατί με ρωτάς ρε μάστορα; Το επόμενο κουλό ήταν ότι υπήρχε ένα θέμα με την ηλικία μου. Εγώ είμαι τριάντα πέντε ενώ αυτός θέλει έναν υπάλληλο μέχρι είκοσι εφτά ετών. Ο λόγος είναι ότι τα λεφτά θα είναι λίγα και θέλει περισσότερο ένα άτομο που θα συμπληρώνει από μια άλλη εργασία. Εφόσον διάβασα την αγγελία σου ρε βλήμα και είδα ότι θέλεις κάποιον για μερική απασχόληση γιατί σου έστειλα το βιογραφικό μου; Εγώ δε μπορώ να κάνω δεύτερη και τρίτη δουλειά για να συμπληρώσω; Αν είχα πρόβλημα θα το έκανα; Προτιμότερο είναι να πάρεις κάποιον πιτσιρικά που θέλει τη δουλειά για να έχει ένα χαρτζιλίκι για τα ποτά του ή κάποιον που θα το κάνει για βιοποριστικούς λόγους; Σου λέω ότι μ' ενδιαφέρει το αντικείμενο γιατί θα μάθω και κάτι. Τι άλλο θέλεις; Σου λέω επικοινώνησε με προηγούμενους εργοδότες για να δεις αν είμαι αποδοτικός ή όχι. Τι άλλο θες; Μόνο θεωρίες του κώλου να μου αραδιάζεις για να νιώσεις ότι είσαι κάποιος; Το ότι είμαι τριάντα πέντε χρονών δε σημαίνει ότι γέρασα. Αν δε θέλεις απλά πες το και μη μου σπας τ' αρχίδια μια ώρα. Στο τέλος μου είπε ότι αν και καίγεται να πάρει άτομο θα αποφασίσει σε ένα μήνα για να δει και άλλους υποψήφιους. Μη σώσεις και βρεις ποτέ ρε κόπανε! Άι σιχτίρ μαλάκα. Τζάμπα έχασα το χρόνο μου μαζί σου! Πήρα τηλέφωνα σε γνωστούς και συγγενείς για να μεσολαβήσουν σε γνωστούς τους που έχουν επιχειρήσεις και ξέρω ότι θέλουν υπαλλήλους. Αν πάω μόνος μου δεν πρόκειται να με πάρουν εφόσον στην Ελλάδα όλες οι δουλειές γίνονται με γνωστούς. Και δε μιλάμε για δουλειές χλιδάτες. Ακόμα και σκατά να με βάλουν να καθαρίζω θα το κάνω. Δεν έχω πρόβλημα. Εκεί να δείτε κλάσσιμο. Όταν τους έκανα αγγαρείες, εξυπηρετήσεις και διόρθωνα τους υπολογιστές τους τζάμπα ήμουν καλός. Τώρα που βρίσκομαι στα δύσκολα όλοι παγωμένοι και με δυσκολία μου μιλούσαν. Ρε κουφάλες θα γυρίσει ο τροχός και θα γαμήσει και ο φτωχός. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Όταν έρθει η ώρα παγωμένο θα σας το σερβίρω. Όλα είναι δανεικά. Χθες το βράδυ ξενύχτησα ψάχνοντας για κανένα φως στις σελίδες του Α.Σ.Ε.Π. και του Ο.Α.Ε.Δ. Το απόλυτο τίποτα βασιλεύει εκεί πέρα. Αν δε με πιστεύετε μπείτε και μόνοι σας. Ειδικά στο portal του Ο.Α.Ε.Δ. δεν υπάρχει τίποτα. Τζάμπα υπάρχει αυτός ο οργανισμός. Τεσπα! Το σαφάρι εργασίας συνεχίζεται. Ελπίζω κάτι να βρεθεί. Η αλήθεια ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και η ανεργία μεγαλώνει. Χάρη σε αυτό πολλοί εργοδότες βρίσκουν πάτημα και ξεπατώνουν τους εναπομείναντες υπαλλήλους τους. Πολλές φορές παραπονιούνται ότι δε βγαίνουν αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια για αρκετούς. Απλά τους ευνοεί η κατάσταση και κοιτάζουν να έχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη παραγωγή έργου με όσο λιγότερους υπαλλήλους γίνεται. Αυτό συνεπάγεται, απλήρωτες υπερωρίες, κόψιμο ενσήμων, μερική απασχόληση και άλλα παρόμοια χαρωπά πράγματα. Ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα είναι ένα τεράστιο μουρδέλο και κανένας δεν ασχολείται και να βάλει μια τάξη. Και το δημόσιο είναι άλλο μπουρδέλο αλλά εκεί οι υπάλληλοι είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα και φυσικά κανείς δεν τους ελέγχει. Έτσι δημιουργούνται οι ταξικές και κοινωνικές διαφορές. Μια δουλειά ρεεεεεεεεεεεεε!!! Πολλά ζητάω; Δε ζητάω ελεημοσύνη, δουλειά ζητάω. Τι άλλο να κάνω; Να κλέψω ή να σκοτώσω;
Καλημέρα. Σήμερα λίγα θα πούμε και πολλά θα ακούσουμε και θα δούμε. Παρακάτω έχω βάλει το τελευταίο ντοκυμαντέρ του Michael Moore Capitalism: A love story. Δυστυχώς υπότιτλοι δεν υπάρχουν και για να πω την αλήθεια δεν έψαξα να βρω, οπότε θα πρέπει να ξεσκονίσετε τα αγγλικά σας. Το video το βρήκα στο documentary-log.com . Εκεί θα βρείτε πάρα πολλά ακόμα ντοκυμαντέρ για να τα παρακολουθήσετε εντελώς δωρεάν. Το λοιπόν δεν τίποτε άλλο παρά να σας ευχηθώ καλή τηλεθέαση. Η διάρκεια του ντοκυμαντέρ είναι δύο ώρες, δύο λεπτά και δεκαεφτά δεύτερα. Την πρώτη φορά που θα κάνετε κλικ θα σας πετάξει σε ένα άλλο παράθυρο διαφήμιση. Κλείστε το, ξαναπατήστε το play και το ντοκυμαντέρ θα ξεκινήσει.
Σας έτυχε ποτέ να βρεθείτε σε μια δύσκολη κατάσταση και να ενεργήσουνε άλλοι για λογαριασμό σας αυτοβούλως οδηγούμενοι από την καλή τους θέληση για να σας βοηθήσουν χωρίς να σας ενημερώσουν αλλά το αποτέλεσμα τελικά να είναι αρνητικό για εσάς; Κάτι τέτοιο μου συνέβει τις τελευταίες μέρες και μου έχει γαμήσει την ψυχολογία κυριολεκτικά. Δε θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες. Καταννοώ την καλή πρόθεση ορισμένων αλλά το να αποφασίζουνε και να πράττουνε άλλοι για 'μένα χωρίς να γνωρίζω τίποτα δε μπορώ να το δεχτώ. Δε θέλω άλλους σωτήρες, ούτε λόγια συμπάθειας και λύπησης. Την ησυχία μου θέλω. Φτάνει. Καταλαβαίνω ότι θέλουνε να βοηθήσουν αλλά όταν δραστηριοποιούνται για 'μένα εν αγνοία μου το πιο πιθανό είναι να κάνουν ζημιά έστω και άθελα τους. Αυτό το είχα επισημάνει και παλιότερα (κατ' ιδίαν και όχι στο ιστολόγιο) αλλά κάποιοι δε θέλουν να με καταλάβουν. Δεν είναι αχαριστία. Απλά δε μπορώ να λειτουργήσω έτσι. Θέλω τον έλεγχο του εαυτού μου και της ζωής μου να τα έχω αποκλειστικά εγώ. Αν χρειαστεί να ζητήσω κάτι σίγουρα θα το κάνω. Δεν είμαι τόσο ντροπαλός. Όταν για να επιτευχθεί το ιδεατό πρέπει να καταπατήσω τις αρχές μου και τον εγωισμό μου αυτό το θεωρώ παταγώδη αποτυχία. Έχω και μια περηφάνια γαμώ το φελέκι μου. Κατουρημένες ποδιές δε φίλησα ποτέ τα τελευταία τριάντα έξι σχεδόν χρόνια που ζω. Δε θα το κάνω τώρα. Υ.Γ.: Χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες.
Τώρα οι πολιτικοί στην Ελλάδα έγιναν και entertainers. Αυτό το μέγα βήμα προόδου το έκανε πρώτη η δημοσιοφράφα - βουλευτίνα Φωτεινή Πιπιλή. Είδα στο media soup το video από τη νέα υπερπαραγωγή Dancing with the stars. Μόνο που η ελληνική έκδοση είναι χωρίς stars για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει αυτό το είδος στην Ελλάδα. Έτσι η εκπομπή αρκέστηκε σε μοντέλες, μοντέλους, ξεπεσμένους και ξεχασμένους ηθοποιούς που κάνουνε κρα να ξαναφανούνε στη μικρή οθόνη, τηλεκριτικούς, μαέστρους, συζήγους πολιτικών και μια πολιτικό. Τη Φωτεινή Πιπιλή. Δεν ξέρω πόσοι είδατε την εκπομπή ή το video αλλά προσωπικά για ένα λεπτό και πενήντα πέντε δευτερόλεπτα (τόσο κρατάει το video στο you tube) ξεράθηκα από τα γέλια. Ο θυληκός wannabe Νουρέγιεφ ξέχασε να πάρει το πι μαζί του. Πι είναι αυτό το gadget που χρησιμοποιούνε οι ηλικιωμένοι και όσοι δε μπορούνε να περπατήσουνε καλά επειδή τραυματίστηκαν (την είχα αυτή την εμπειρία όταν έσπασα το πόδι μου σε χιονοδρομικό κέντρο. Πίκρα λέμε...) Αν μπούνε οι πι-δρομίες σε ολυμπιακό άθλημα να είναι σίγουρη ότι θα τη στείλουμε. Στην αρχή του video νόμιζα ότι η πολιτικός πατούσε σταφύλια αλλά μετά κοίταξα το ημερολόγιο και είδα ότι ο Σεπτέμβρης είναι ακόμα μακριά. Στο πεντηκοστό δευτερόλεπτο σήκωσε την ποδάρα της. Ευτυχώς που ήταν προφίλ. Αν ήταν φάτσα φόρα (ή ανφάς αν προτιμάτε) θα ξερνούσε όλη η Ελλάδα. Στο πεντηκοστό έβδομο δευτερόλεπτο νόμιζα ότι χόρευε ο Βαμβακούλας. Στο τέλος του χορευτικού νούμερου η μπεμπέκα βρέθηκε στη αγκαλιά του παρτενέρ της και να χαιρετάει τα πλήθη που την επεφημούσαν. Το διασκέδασε. Μπράβο της. Εμείς πάλι καθόλου! Δηλαδή η συγκεκριμένη δημοσιογράφα - βουλευτίνα θεωρεί τον εαυτό της star; Μη χέσω! Και μη μου πει κανένας ότι πήγε για καλό σκοπό και άλλες τέτοιες πίπες. Φιλανθρωπίες μπορεί να κάνει και με την ιδιότητα της πολιτικού που της έδωσε (κακώς) ο ελληνικός λαός. Απολαύστε το χορευτικό του αίσχους παρακάτω. Δεν το θεωρώ αίσχος γιατί χορεύει άσχημα (δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο) αλλά γιατί τέτοιες ώρες που όλοι οι πολιτικοί, ανεξάρτητα σε ποια παράταξη ανήκει ο καθένας, μας έχουνε πηδήξει δίχως σάλιο αυτή το έχει ρίξει στο σορολόπ και στα καραγκιοζίλίκια. Άλλους δύο συναδέλφους της μπορώ να θυμηθώ σε παρόμοια μασκαριλίκια. Τον Μπερλουσκόνι και τον George W. Bush jr. Το επόμενο βήμα της ποιο θα είναι; Αισθησιακό strip tease με μπάρα; Μπλιαξ!!!!
Δεκατρείς μέρες μετράω από τότε που το μισό μου σπίτι έγινε γιαπί εξ' αιτίας παλιών σωληνώσεων του μπάνιου και των προβλημάτων που προκλήθηκαν. Δεκατρείς μέρες τα νεύρα μου έχουν γίνει κανταΐφι.
