ΚΑΙ Η ΦΡΙΚΗ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Δεν ξέρω πως τα περάσατε το Πάσχα αλλά εμένα μου βγήκε ξινό. Πιο συγκεκριμμένα; Το Μεγάλο Σάββατο γύρισα στο σπίτι από τη δουλειά γύρω στης 20:30. Όλη την Κυριακή κοιμόμουνα γιατί μου βγήκε η πίστη από τη δουλειά και τις υπερωρίες. Τη Δευτέρα απλά έκατσα στο σπίτι για να χαλαρώσω και το βράδυ πήγα νωρίς για ύπνο γιατί χθες έπρεπε να ξυπνήσω πριν της έξι το πρωί για να πάω στη δουλειά. Μία μέρα (τη Δευτέρα) έκατσα, λοιπόν, παραπάνω (όπως όλοι) για να χαλαρώσω και χθες το καθησιό αυτό μου βγήκε από τη μύτη.
Με το που φτάνω στη δουλειά χθες το πρωί κάναμε τις κλασικές χαιρετούρες και ανταλλάξαμε ευχές και μετά τα κεφάλια μέσα για δουλειά. Που να φανταστώ όμως ότι αντί για το κανονικό εφτάωρο (η ειδικότητα μου στην εταιρία υποτίθεται ότι κάνει εφτάωρα γιατί δουλεύουμε έξι μέρες και όχι πέντε) θα έκανα και οχτώ ώρες υπερωρία, δηλαδή θα δούλευα για δεκαπέντε ώρες ασταμάτητα. Μάλιστα! Οχτώ ώρες υπερωρία. Δούλεψα δυο βάρδιες και μια ώρα... ΕΛΕΟΣ!!!
Η δικαιολογία του μαλάκα προϊσταμένου μου; "Αυτά παθαίνουμε όταν καθόμαστε Πάσχα και Πρωτομαγιά", είπε εννοώντας ότι μαζεύεται δουλειά από τις μέρες που καθόμαστε (θαρείς και είμαστε οι μοναδικοί που κάθονται αυτές τις μέρες) και έπρεπε να δουλέψουμε παραπάνω. Δε λέει ο τρόμπας ότι δεν παίρνει παραπάνω άτομα (που χρειαζόμαστε και το ξέρει) για να πάρει στο τέλος της σεζόν γερό bonus επειδή κάνει οικονομία στην εταιρία. Με λίγα λόγια, για να μη σας πρήζω για άλλη μια φορά με τη δουλειά μου και το αρχίδι τον προϊστάμμενο μου, βρίζαμε και καταριόμασταν τον παπάρα για το παλούκι που μας φόρεσε. Να φανταστείτε ότι κατά της οχτώ το βράδυ (ενώ κλείσαμε δεκατρείς ώρες δουλειά) μας παραπονέθηκε ότι πέσαμε στην απόδοση εργασίας. ΤΟΝ ΓΑΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ Ή ΔΕ ΤΟΝ ΓΑΜΑΣ; Για κερασάκι στην τούρτα, αφού τελειώσαμε στης δέκα το βράδυ και βρισκόμασταν στα σπίτια μας κατά της δέκα και μισή, μας έβαλε να πάμε την επόμενη μέρα (δηλαδή σήμερα) στη δουλειά στης έξι, δηλαδή να ξυπνήσουμε στης πέντε παρά.
ΤΟΝ ΞΑΝΑΓΑΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ Ή ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΑΝΑΓΑΜΑΣ;
Ο άνθρωπος δεν πάει καλά. Νομίζει ότι είμαστε ρομπότ. Είχε την απαίτηση σήμερα να πηγαίνουμε με χίλια στη δουλειά ενώ είμασταν όλοι ψόφιοι από την προηγούμενη μέρα και άϋπνοι. Φυσικά δεν υπάρχει κανένας αρμόδιος δημόσιος φορέας που να νοιάζεται και να ελέγχει τα αφεντικά που πατάνε στον κάλο τον κάθε εργαζόμενο και τον εκμεταλεύονται για ψίχουλα επειδή ο τελευταίος φοβάται να μη μείνει άνεργος και τον φάνε τα χρέη.
Καλά να περάσετε αύριο όλοι ότι και να κάνετε, όπου και αν πάτε. Εγώ θα κοιμαααααααάμαι γιατί έχω πάλι εγερτήριο στης πέντε παρά το πρωί της Παρασκευής. Δηλαδή πάλι θα πάω πιο νωρίς στη δουλειά και θα φύγω πιο αργά.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ

Χρόνια πολλά και Χριστός ανέστη σε όλους. Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και σε όλες τις εορτάζουσες. Μακάρι να δούμε ανάσταση και στις τσέπες μας. Μακάρι να δούνε ανάσταση όλοι οι άνεργοι και όλοι όσοι χτυπήθηκαν άσχημα και άδικα από τη μοίρα.
Σήμερα (σχεδόν) όλοι τρώγαμε με τρία πηρούνια ο καθένας και τσουγκρίζαμε αυγά αβέρτα φορώντας τα καινούρια ρούχα που πήραμε (όσοι πήραμε) για το Πάσχα. Στα τραπέζια μας καταφέραμε να έχουμε και σαλάτες και ούζα και πατάτες και αρνάκι ή κατσικάκι και τυριά και μπριζόλες και χίλια δυο άλλα. Ντερλικώσαμε κανονικά και καλά κάναμε (αν και πολλοί δανείστηκαν γι' αυτό το γεύμα και τώρα έχουνε την έγνοια να ξεχρεώσουν το μπακάλη, το μανάβη και τον κρεοπώλη).
Σίγουρα πολλά από αυτά που είχαμε στο τραπέζι πήγαν στα σκουπίδια γιατί σκάσαμε. Φάγαμε, ήπιαμε, κλάσαμε και ρευτήκαμε για να επιβεβαιώσουμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους ότι το στομάχι μας βάρεσε κόκκινο. Πάνω στη βουλιμία μας δε σκεφτήκαμε κάτι:

ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

Ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου. Ε και; Μήπως κατάλαβα την υπόλοιπη Μεγάλη Εβδομάδα; Μια μέρα είναι και αυτή και θα περάσει όπως και οι υπόλοιπες. Τι μ' έπιασε και γκρινιάζω; Ο προϊστάμενος που έχω στη δουλειά είναι καθήκι. Συγνώμη... ΚΑΘΙΚΙ (του αξίζει αυτός ο χαρακτηρισμός με κεφαλαία και μεγάλα γράμματα).
Αυτήν την εβδομάδα η βάρδια μου ξεκινάει στης μία η ώρα μετά το μεσημέρι. Χθες (Μεγάλη Πέμπτη) τον ρώτησα τι ώρα να έρθουμε για δουλειά, ελπίζοντας να έρθουμε πιο νωρίς για να φύγουμε πιο νωρίς. "Γιατί τι είναι αύριο;", εισέπραξα την απάντηση. "Μεγάλη Παρασκευή και είναι και ο επιτάφιος", απάντησα. "Θα έρθετε κανονικά", μου απάντησε. Τέσπα!
Σήμερα (Μεγάλη Παρασκευή) πάω κανονικά στη δουλειά, τρώω ένα γερό παλούκι γιατί η δουλειά είναι πολλή και άτομα δεν παίρνει με σκοπό να κάνει όσο μπορεί οικονομία στην εταιρία για να πάρει στο τέλος της σεζόν bonus (φράγκα ελληνιστί). Σχόλασα με μιάμιση ώρα υπερωρία όταν από όλους τους άλλους τομείς της εταιρίας όλοι πήραν ρεπό. Το μεσημέρι πριν τσακιστεί και φύγει για το κωλόσπιτο του γυρνάει και μας λέει: "Παιδιά αύριο κανονικά να έρθετε. Στης μία".
Το τι καντήλια τον κατεβάσαμε όλοι μας και τι κατάρες του στείλαμε δεν περιγράφεται. Το θέμα είναι ότι παίζει και με την ψυχολογία μας. Μας υποσχέθηκε από δύο μέρες ρεπό για τις μέρες του Πάσχα και τελικά αντί για ρεπό βαράμε υπερωρίες αβέρτα χωρίς λόγο. Όπως παλιότερα που μας έπρηζε τα ούμπαλα ότι θα φέρει (τάχα μου) πολλά άτομα αλλά τελικά δεν έφερε κανένα. Το να περιμένω κάτι με λαχτάρα και να βλέπω ότι δεν πραγματοποιείται μου γαμάει την ψυχολογία για τα καλά και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό. Ο ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ!
Μόνο ένα γνωστό του έφερε για δουλειά, ο οποίος είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως, για να μας ρουφιανεύει, γιατί εκτός όλων των άλλων στραβών που έχει ο προϊστάμενος μας είναι και αρρωστημένα καχύποπτος. Να φανταστείτε ότι δε μας επιτρέπει να κάνουμε παρέα ακόμη και εκτός εταιρίας για να μην κάνουμε κλίκες (όχι βέβαια ότι συμμεριζόμαστε την άποψη του και ότι δε μιλιόμαστε, απλά το αναφέρω για να καταλάβετε για τι GRAND ΜΑΛΑΚΑ μιλάμε). Λόγω της καχυποψίας του έδιωξε τρία άτομα από τη δουλειά (οι δύο παντρεμένοι και με παιδιά).
Μερικοί προϊστάμενοι για να γίνουν αρεστοί στους δικούς τους προϊσταμένους ξεσκίζουν τους υφισταμένους τους. Δεν υπολογίζουν ούτε σέβονται οικογένειες και προσωπική ζωή. Πατάνε επί πτωμάτων. Μας θέλουν ρομπότ. Ζούμε για να δουλεύουμε και δε δουλεύουμε για να ζούμε. Μάλλον απλά δε ζούμε, αλλά απλά υπάρχουμε - επιβιώνουμε.
Πείτε μου με τι κουράγιο να κάνω ανάσταση όταν δουλεύω μέσα στους -35 βαθμούς και με υπερωρίες. Πόσο θα αντέξω ακόμα;
Ένα είναι σίγουρο. Από Τρίτη ψάχνω για άλλη δουλειά. Θα αρχίσω να μοιράζω βιογραφικά αν και δεν περιμένω να βγει και τίποτα σπουδαίο αλλά έτσι και μου κάτσει καμιά καλή ευκαιρία θα τον ξεμπροστιάσω παντού τον τσόγλανο.
Άντε και καλή ανάσταση σε όλους σας.

Η ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Δεν πηγαίνω συχνά στην εκκλησία. Πηγαίνω σε γάμους, βαφτίσεις, Χριστούγεννα και Πάσχα. Σήμερα σχόλασα κατά της εννιάμιση το βράδυ και αφού πήγα σπίτι πλύθηκα, έφαγα και άλλαξα για να πάω στην εκκλησία που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου.
Δεν ξέρω αλλά πάντα υπάρχει κάτι που θα με τσατίσει και τα νεύρα μου θα γίνουν κρόσια. Με το που φτάνω στην εκκλησία είδα ότι είχε πάρα πολύ κόσμο (είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ενορία μετά τη μητρόπολη στην πόλη). Μπήκα και εγώ στη σειρά να χαιρετήσω Τον Εσταυρωμένο. Από πίσω μου δυο κοπέλλες έλεγαν τα γκομενικά τους και μάλιστα μιλούσαν τόσο δυνατά που καταντούσαν ενοχλητικές.
Όσο περίμενα υπομονετικά στη σειρά για να χαιρετήσω παρατήρησα ότι κάποιοι έξυπνοι πήγαιναν από τα πλάγια και μετά χώνονταν μπροστά. Αρκετοί ηλικιωμένοι που περπατούσαν ανάλαφρα όταν είδαν τη μεγάλη ουρά το έπαιζαν κατάκοποι για να τους λυπηθεί ο κοσμάκης και να τους αφήσει να ξεμπερδεύουν. Μόλις τελείωναν από τα θρησκευτικά τους καθήκοντα τους έβλεπες ότι ξανάνιωναν και μ' ένα σάλτο φρααααπ βρίσκονταν στην έξοδο.
Ένας άλλος νεαρός ήταν με πατερίτσες και λογικά τον αφήσαμε όλοι να πάει πρώτος. Μόλις τέλειωσε και αυτός είδα ότι πήγε και έδωσε τις πατερίτσες σ' ένα άλλο άτομο που καθόταν στα στασίδια και και ενώ ο πρώτος όδευε προς την πόρτα της εξόδου σχεδόν τρέχοντας ο άλλος (αυτός που καθόταν στο στασίδι) ξεκίνησε να παίζει το δικό του θέατρο για να τελιώσει και αυτός γρήγορα.
Εκείνη τη στιγμή με το ζόρι έπνιξα ότι μπινελίκι μου ερχόταν (και ήταν και πολλά) και δεν το ξεστόμιζα. Μέσα μου όμως τα καντήλια έδιναν και έπαιρναν.
Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι μαλάκες (μάλλον πολλοί) που θα μας ανεβάζουν την πίεση. Εφόσον δεν έχουν υπομονή και δεν αντέχουν τι πάνε στην εκκλησία; Δεν τους υποχρεώνει κανείς και δε νομίζω να τους κακολογήσει κανείς αν δεν πάνε. Απλά θέλουν να δείξουν την κουτοπονηριά τους παντού αλλά ένα πράγμα με τρελλαίνει. ΠΩΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ;
Σήμερα η μέρα ήταν εντελώς σκατά από το πρωί (θα σας τα πω στο αυριανό post). Απλά τώρα το βράδυ ήρθε και έδεσε και φλιπάρησα και πάλι.

ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΑΥΓΑ

Αύριο Μεγάλη Πέμπτη το έθιμο είναι να βάφουμε αυγά. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα να τα πετάξω στα μούτρα των πολιτικάντηδων κερδοσκόπων για να βγάλω το άχτι μου για την κατάντια που μας έφεραν.
Ο κοσμάκης ψάχνεται για να κάνει γιορτές όπως - όπως. Όλοι έχουμε λαλήσει κανονικά από την αφραγκία, τους λογαριασμούς, τις ανεβασμένες τιμές στα προϊόντα και στα καύσιμα, τους χαμηλούς μισθούς, την ανεργία.
Κυβερνώμαστε από σύγχρονους Ιούδες Ισκαριώτες που θέλουν να έχουν βολεμένη την πάρτη τους και μόνο. Τα τριάντα αργύρια έχουν γίνει τριάντα εκατομύρια.
Ένα είναι σίγουρο. Δε θα παραλείψουν να μας ευχηθούν καλές γιορτές και να αρχίσουν τους ξύλινους λόγους περί αγάπης αλληλεγγύης και όλες τις άλλες πίπες.
ΡΕ ΟΥΣΤ ΑΠΟ 'ΔΩ!!!

ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΦΙΛΑΡΑΚΙ...

Και που λες φιλαράκι πάλι καλά που ήρθε το Πάσχα και πήραμε το δώρο. Όχι ότι ξελασπώσαμε, απλά πληρώσαμε τους λογαριασμούς πιο εύκολα και καταφέραμε να αγοράσουμε και πέντε πακέτα τσιγάρα για να φουμάρουμε αντί να στρίβουμε καπνό μέρες που 'ναι.
Μέχρι την περασμένη εβδομάδα τα μεγάλα κεφάλια του τόπου έκοβαν βασιλόπιτες. Από 'δω και πέρα μέχρι τον Αύγουστο θα τσουγκρίζουνε αυγά και θα τρώνε τσουρέκια. Ναι σου λέω... θα μας τα κάνουνε τσουρέκια. Θα βαρεθούμε να βλέπουμε φιέστες στην τηλεόραση. Όλοι οι άρχοντες θα κάνουν επισκέψεις σε νοσοκομεία, γηροκομεία, και σε άλλα ιδρύματα και θα δείξουνε το κοινωνικό τους πρόσωπο στο γυαλί.
Οι περισσότεροι αντί να σουβλίσουμε αρνάκι ή κατσικάκι το πολύ - πολύ να σουβλίσουμε κανένα κοτοπουλάκι για να μη σου πω ότι θα τη βγάλουμε με σουβλάκι. Το κοτοπουλάκι που σου έλεγα; Ναι αυτό που θα σουβλίσουμε... Περίμενε να μας κάνει μερικά αυγουλάκια για να τα βάψουμε όπως απαιτεί το έθιμο και μετά θα το στείλουμε στη σούβλα... Όχι κόκκινα όμως, αλλά μαύρα. Όπως το χάλι μας. Από το τίποτα καλό είναι και αυτό θα μου πεις. Δεν αντιλέγω. Άντε να γίνει και κανένα τραπέζι στους άστεγους. Αυτούς μόνο Πάσχα και Χριστούγεννα τους θυμούνται.
Τέτοιες μέρες που υποτίθεται ότι είναι άγιες και μέρες κατάνυξης καλούμαστε να επιδοθούμε σε ένα όργιο υπερκαταναλωτισμού. Δες ρε φίλε τηλεόραση και θα καταλάβεις τι σου λέω. Οι διαφημίσεις είναι στα φόρτε τους. Πασχαλιάτικη προσφορά εδώ, μόνο τις μέρες του Πάσχα εκεί και πάει λέγοντας.
Μερικές φορές θα ήθελα να μπορώ να τρέχω σαν τον Φόρεστ Γκαμπ για να γλιτώσω απ' όλα αυτά.
Άντε καλή ανάσταση.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ

Τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότερο ακούγονται διάφορα για την απαγόρευση του καπνίσματος παντού στην Ελλάδα. Μάλιστα! Είναι γεγονός! Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα και μας έμεινε μόνο αυτό το πρόβλημα με το τσιγάρο. Το μόνο μέρος που θα μπορούμε να καπνίζουμε θα είναι (αν είναι) το σπίτι μας και ο δρόμος.
Ως γνωστόν οι Έλληνες είμαστε θεριακλήδες και έχουμε συνδέσει το τσιγάρο με τα πάντα (και καλά κάνουμε). Ένα τσιγαράκι μετά από κάθε γεύμα, τσιγαράκι με τον καφέ και το τάβλι, το βραδάκι με το ποτό, στο γήπεδο από την αγωνία κάνουμε ένα πακέτο (μερικές φορές και περισσότερο),στο διάλειμμα στη δουλειά δεν βλέπουμε την ώρα να το ανάψουμε και να το καπνίσουμε σε χρόνο dt, όταν βλέπουμε μια καλή ταινία στην τηλεόραση ή στο DVD και σε πολλές άλλες περιστάσεις που αυτήν την ώρα δε μου έρχονται στο μυαλό.
Από το 2009 μέχρι το 2013 (μας δίνουν 5 χρόνια για να το συνηθίσουμε) σταδιακά θα απαγορεύεται το κάπνισμα παντού. Θα πέφτουν και πρόστιμα (άλλος ένας τρόπος για να μας τ' αρπάξουν). Δε μπορώ να το διανοηθώ (ως γνήσιος καπνιστής που καπνίζει από τα δώδεκα) να βγαίνω έξω και να μην καπνίζω. Δε πρόκειται να ευχαριστηθώ τίποτα. Θα πηγαίνουμε στις τουαλέτες για να καπνίσουμε κρυφά ή θα βγαίνουμε από τα μαγαζιά για να ξεχαρμανιάσουμε. Με λίγα λόγια θα φάμε το κυνηγητό της αρκούδας.
Σε άλλες χώρες (π.χ. Η.Π.Α., Λιθουανία κ.α.) το τσιγάρο απαγορεύεται διά ροπάλου και οι καημένοι οι καπνιστές τα βρήκαν μπαστούνια. Δε λέω, σίγουρα ο καπνός κάνει κακό και ειδικά οι μη καπνιστές έχουν τα δίκια τους μα αυτό που πάει να γίνει είναι καθαρός ρατσισμός. Ας δημιουργηθούν χώροι καπνιστών και χώροι μη καπνιστών. Ας δημιουργηθούν μαγαζιά μόνο για καπνιστές. Ο κάθε γνήσιος καπνιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν πρέπει να το δεχτεί αυτό.
Σε λίγο θα μας απαγορεύσουν και τα fast food. Στις δημόσιες υπηρεσίες που υποτίθεται ότι απαγορεύεται το τσιγάρο όλοι οι υπάλληλοι ντουμανιάζουν όσο πιο πολύ γίνεται. Αναδουλειά βλέπετε. Πρέπει οι άνθρωποι να σκοτώσουν την ώρα τους. Ας γίνει η αρχή από τις δημόσιες υπηρεσίες και μετά βλέπουμε. Μα πόσο αποστειρωμένους θέλουν να μας κάνουν;

ΜΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΩΛΟΔΟΥΛΕΙΑ;

Η αρραβωνιαστικιά μου είναι στο ταμείο ανεργίας και ψάχνει για δουλειά. Έχει πολύ εντυπωσιακό βιογραφικό. Έξι ξένες γλώσσες, πτυχίο πανεπιστημίου (Κοινωνιολογίας), Master στην ειδικότητα της, Η/Υ, προϋπηρεσία σε μεγάλες εταιρίες κ.α.
Τον Ιούνιο θα πληρωθεί για τελευταία φορά από τον Ο.Α.Ε.Δ. και το ζωνάρι σφίγγει.Ψάχνουμε για δουλειά αλλά τίποτα.
Την Παρασκευή είδε μια αγγελία σε ένα κατάστημα γυναικείων ρούχων που ετοιμάζεται τώρα ότι ζητούνται πωλήτριες. Πήρε τηλέφωνο και κανόνισε ραντεβού για το απόγευμα της ίδιας μέρας για να δώσει το βιογραφικό της. Πάμε στο μέρος που είχε ραντεβού και μετά από ένα στήσιμο που φάγαμε για 45 λεπτά εμφανίζεται ο τυπάς. Του δίνει το βιογραφικό της και μόλις το βλέπει το άτομο μένει με το στόμα ανοιχτό και μετά λέει: "Αν έρθεις σ' εμένα θα αδικηθείς, μια απλή πωλήτρια θα είσαι. Θα αδικηθείς". Του εξηγήσαμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι η κοπέλλα θέλει να βρει δουλειά. Του παρουσιάσαμε πιστοποιητικά που έλεγαν ότι βγήκε πρώτη πωλήτρια στη χώρα της τέσσερις χρονιές σε εταιρίες με καλυντικά και στα Mango (Ισπανική αλυσίδα καταστημάτων ρούχων). Μας κέρασε καφέ και μας είπε ότι θέλει να ανοίξει πριν την ανάσταση. Του ζήτησα να μας τηλεφωνήσει όταν πάρει απόφαση για να μη μας τρώει η αγωνία. Μας είπε ότι θα επικοινωνήσει οπωσδήποτε μέχρι το βράδυ της Παρασκευής (της ίδιας μέρας δηλαδή) για να μας δώσει μια απάντηση θετική ή αρνητική.
Με το που πάμε στο σπίτι δεν το κουνήσαμε ρούπι και είμαστε πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας το να χτυπήσει. Μάταιη η αναμονή μας. Λέμε κάτι θα του έτυχε και δεν μπόρεσε να τηλεφωνήσει. Την επομένη, το Σαββάτο δηλαδή, πάλι περιμέναμε αλλά πάλι τίποτα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Σήμερα το απόγευμα πήγαμε σε ένα video club το οποίο βρίσκεται κοντά στο εν λόγω μαγαζί και είπαμε να πάμε να δούμε αν ετοιμάστηκε. Με το που πάμε εμφανίζεται και ο λεγάμενος. Μας είπε ότι το κεφάλι του είναι καζάνι και γι' αυτό δεν μας πήρε τηλέφωνο (γαμώ τις δικαιολογίες, υπευθυνότητα μηδέν). Μετά είπε ότι ο συνέταιρος του αποφάσισε να μην πάρει τη Μαρία για δουλειά. Τώρα πως αποφάσισε κάποιος για κάποιον άλλο χωρίς να τον συναντήσει είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω.
Με λίγα λόγια η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρηματιών στην Ελλάδα δεν είναι ούτε καν ερασιτέχνες. Πόσο μάλλον επαγγελματίες! Εδώ το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να βγάζουν το λάδι των υπαλλήλων τους, να μην κολλάνε ένσημα, να πετσοκόβουν τους μισθούς. Οι συνεντεύξεις που παίρνουν από τους υποψήφιους υπαλλήλους είναι για γέλια και για κλάματα και τονίζουν μόνο τις υποχρεώσεις των υπαλλήλων και όχι τα δικαιώματα. Για μισθούς δε λένε κουβέντα, δηλαδή με πόσα χρήματα θα αμοίβεται ο υπάλληλος. Το μόνο που ξέρουν είναι να το παίζουν αφεντικά και σοβαροί μεγαλοεπιχειρηματίες. Η γελοιότητα δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Στην επαρχία αυτό είναι σήμα κατατεθέν.
Μέχρι στιγμής μοιράσαμε βιογραφικά σε πάνω από τριάντα επιχειρήσεις (καταστήματα ρούχων και καλυντικών επί το πλείστον). Όπου βλέπαμε: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΩΛΗΤΡΙΑ πήγαμε. Η αντιμετώπιση από τις χειρότερες. "Αφήστε το βιογραφικό σας" μας λένε έτσι ξερά. Ούτε να συζητήσουν για να δούνε αν τους κάνει η κοπέλλα. Τι τις βάζουν τις αγγελίες;
Και τι ζητήσαμε; Μια θέση απλής πωλήτριας. Το άγχος συνεχίζεται...

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ

Να μη σας μαυρίσω την ψυχή Σαββατιάτικα με μπινελίκια για διάφορα στραβά που συμβαίνουν γύρω μας. Θα πιαστώ με ένα light θέμα.
Δεν ξέρω αν ασχολείστε με το IPTV (διαδυκτιακή τηλεόραση). Αν όχι δοκιμάστε το. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μαθαίνουμε για άλλες κουλτούρες και μπορούμε να δούμε ποικίλα θεματικά κανάλια. Μουσικά, ειδησεογραφικά, αθλητικά κ.α. Η αλήθεια είναι ότι πολλά από αυτά εκπέμπουν θρησκευτικό περιεχόμενο.
Δε λέω, καλό το youtube, αλλά υπάρχουν sites, όπως το joost.com, που προσφέρουν μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών σταθμών, είτε αυτοί εκπέμουν μόνο στο διαδύκτιο είτε είναι κανονικοί τηλεοπτικοί σταθμοί.
Υπάρχουν και προγραμματάκια που με μια γρήγορη σύνδεση στο internet μπορούν να προβάλουν διάφορους τηλεοπτικούς σταθμούς τους οποίους τους έχουν χωρισμένους σε διάφορες κατηγορίες όπως ανά χώρα ή θεματολογία του εκάστοτε τηλεοπτικού σταθμού. Φυσικά αυτά τα προγράμματα δεν έχουν αποθηκευμένους τους τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά links που μας συνδέουν με τους τελευταίους. Μεγάλη ευκολία έτσι; Εγώ έχω να σας προτείνω το OnLineLive και το Freetv. Μπορείτε να τα βρείτε σε torrents ή σε διάφορες μηχανές αναζήτησης. Φυσικά υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια προγράμματα όπως το LiberTV.
Δοκιμάστε το και θα με θυμηθήτε. Είναι ευκαιρία γιατί οι ητλεοπτικοί σταθμοί που έχουμε στη χώρα μας από θεματολογία είναι χάλια εκτός από δυο - τρεις εξαιρέσεις Η χαρά της εξερεύνησης είναι μεγάλη και αν βρείτε κάτι που σας ενδιαφέρει θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη γιατί θα δείτε ότι η έρευνα σας επιβραβεύτηκε. Καλή τηλεθέαση λοιπόν!

Ο ΝΟΜΙΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΤΖΟΓΟΣ

Χθες το βράδυ πήγα μια βόλτα στο πατρικό μου σπίτι για να δω τους γονείς μου. Όταν έφτασα εκεί στην τηλεόραση έδειχνε την κλήρωση του τζόκερ. Ο πατέρας μου παίζει και ελπίζει σε ένα θαύμα όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα. Νεκρική σιγή μέσα στο σπίτι και η αγωνία κορυφώνεται. Η κατάληξη; Μια από τα ίδια. "Όχι ρε πούστη μου", λέει ο πατέρας μου που βλέπει ότι η ατυχία του χτύπησε για άλλη μια φορά την πόρτα. Ευτυχώς που είναι άνθρωπος του μέτρου και δεν τρώει λεφτά σε τυχερά παιχνίδια. Παίζει τρία με τέσσερα απλά δελτία. "Αν είναι να έρθει, θα έρθει και με ένα ευρώ", λέει. Μα έλα που δεν έρχεται!
Γνωρίζω ανθρώπους που παίζουν τρελλά λεφτά στο στοίχημα, στο ΚΙΝΟ, στα λαχεία, στο τζόκερ, στο καζίνο. Με λίγα λόγια είναι εθισμένοι στο τζόγο γιατί όλα τα παραπάνω μαζί και άλλα ακόμη είναι τζόγος. Πολλές φορές παίζουν πολλά λεφτά. Πιο πολλά και από αυτά που βγάζουν από τη δουλειά σε τρεις μήνες. Δανείζονται, χρεώνονται και υποχρεώνονται για να σβήσουν τη δίψα που έχουν για τον τζόγο. Λίγοι οι κερδισμένοι, συντριπτική πλειοψηφία οι χαμένοι. Και οι κερδισμένοι όμως έχουν ποντάρει και έχουν χάσει πολλά χρήματα ουκ ολίγες φορές. Το βέβαιο είναι ότι πολλά σπίτια χάλασαν και πολλές οικογένειες διαλύθηκαν από τη χασούρα.
Στην Ελλάδα συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ο τζόγος είναι παράνομος εκτός και αν το κράτος συμμετέχει σε αυτόν. Παράδειγμα τα καζίνο που είναι κρατικά. Όλα τα τυχερά παιχνίδια είναι κρατικά, και αν δεν είναι πάλι μια συμμετοχή σε αυτά την έχει το κράτος, άρα έχει και κέρδος. Αλίμονο σε αυτούς που παίζουν χαρτιά ή ζάρια ή οτιδήποτε άλλο και τους πιάσει η αστυνομία. Σε χρόνο dt θα βρεθούνε πίσω από τα κάγκελα και θα έχουν τραβήγματα με το νόμο. Αν όμως πάνε και τα ακουμπήσουν στο καζίνο, στον ιππόδρομο, στο στοίχημα ή οπουδήποτε αλλού (αρκεί το κράτος να έχει κέρδος), δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όλα είναι νόμιμα. Με λίγα λόγια το κράτος είναι ο μοναδικός, πραγματικά, κερδισμένος.
Ευτυχώς που τέτοια χόμπυ δε με ελκύουν. Άντε να παίξω καμιά δεκαπενταριά απλά δελτία τζόκερ το χρόνο και ένα λαχείο κρατικό για την πρωτοχρονιά. Από 'κει και πέρα τίποτε άλλο.

ΟΤΑΝ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΑΕΙ ΣΥΝΝΕΦΟ

Πριν από μερικές μέρες ένας συνάδελφος (καινούριος στην εταιρία) από την κατάψυξη όταν σχόλασε βρήκε ένα σημείωμα στο αυτοκίνητο του που έλεγε: "Παρακαλώ επικοινωνείστε με την εταιρεία" και είχε ένα τηλεφωνικό νούμερο. Πήρε τηλέφωνο ο άνθρωπος και από την άλλη μεριά της γραμμής ήταν ο υπεύθυνος ανθρωπίνων πόρων της εταιρίας που δουλεύουμε. Ένα κωλόπαιδο 29 χρονών που νομίζει ότι επειδή σπούδασε στην Αγγλία και έχει 4x4 BMW ότι έχει πιάσει τον παπά από τ' αρχίδια (συγνώμη για το υβραιολόγιο μου αλλά τα έχω πάρει πραγματικά, θα δείτε στη συνέχεια τι εννοώ).
Το λοιπόν ο συνάδελφος που βρήκε το ραβασάκι έχει ένα αυτοκίνητο που έχει τα χάλια του. Αυτό ενόχλησε τον υπεύθυνο των ανθρωπίνων πόρων ο οποίος είπε στον κάτοχο του αυτοκινήτου ότι λίγο έλειψε να πάρει τηλέφωνο την ασφάλεια γιατί νόμιζε ότι το αυτοκίνητο είναι κλεμμένο (τώρα από που έβγαλε αυτό το συμπέρασμα ο κόπανος θα σας γελάσω). Μετά έσκασε και η αληθινή βόμβα. Το αυτοκίνητο αυτό δεν συμβαδίζει με το κύρος της εταιρείας και προσβάλει την αισθητική της. ΜΑ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΑΥΝΑΝΑΣ!!! Για να μην τα πολυλογώ το παιδί την άλλη μέρα ήρθε στη δουλειά με μηχανάκι και δεν έχει δίπλωμα. Αυτό είναι φυσικό γιατί σαν νέος που είναι ψάρωσε, και προφανώς για να δουλεύει κάποιος στους -35 C πρέπει να έχει μεγάλα ζόρια, οπότε ο συνάδελφος προτίμησε να μην αντιδράσει, να μην πει τίποτα για να μη χάσει τη δουλειά του.
Με ποιο δικαίωμα ρε παπάρα προσβάλεις έτσι κάποιον άλλο; Με τι λεφτά να αγοράσει ο άνθρωπος άλλο αυτοκίνητο όταν οι μισθοί μας είναι πιο κάτω και από τον κατώτερο μισθό; Όταν το δικό σου μηνιάτικο είναι αυξημένο από τις περικοπές που τρώμε στους μισθούς μας πουλάς και μούρη ρε γαμήδι; Αλλά έτσι είναι... Το γλείψιμο δεν έχει όριο αρκεί να γίνεσαι αρεστός στους προϊσταμένους σου. Θίχτηκε η κωλοεταιρεία από τη σακαράκα του κακομοίρη. Άι στο διάολο ρε μπαστάρδια! Άι σιχτίρ!
Το συμβάν είναι πέρα για πέρα αληθινό και έγινε προχτές. Απλά μερικοί που το παίζουν δουλευταράδες ενώ το ξύνουν όλη μέρα ασχολούνται με τους άλλους αντί να κοιτάζουν τον εαυτό τους.

ΑΚΟΥ ΤΙ ΕΠΑΘΑ Ο ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΣ

Πριν από μερικές μέρες ένα γνωστό μας ζευγάρι μας κάλεσαν για φαγητό εμένα και την αρραβωνιαστικιά μου. Είχαμε να βρεθούμε κάτι μήνες και ήταν ευκαιρία για να πούμε και τα νέα μας ο καθένας. Όλα ωραία ως εδώ. Ντυθήκαμε, αγοράσαμε δυο μπουκάλια κρασί, και πήγαμε με πολύ καλή διάθεση και με σκοπό να περάσουμε καλά. Το κυριότερο; Μας είπαν ότι το μενού θα ήταν κάτι το εξαιρετικό. Προσωπικά ένα από τα χόμπυ μου είναι το καλό φαγητό (εννοείται να τρώω και όχι να μαγειρεύω).
Φτάνουμε στο σπίτι των γνωστών μας την ώρα που συμφωνήσαμε και ήταν εκεί και άλλο ένα γνωστό μας ζευγάρι. Καθόμαστε στο σαλόνι, πίνουμε από ένα ποτάκι, λέμε καμιά παπαριά για να γελάσουμε, καπνίζουμε και από ένα τσιγαράκι. Εμένα το μυαλό μου στο φαγητό. Μήπως θα τρώγαμε τίποτα μεξικάνικο; Κάτι ινδικό; Μου αρέσουν τα πικάντικα φαγητά και τα μπαχάρια. Επιτέλους η κυρά του σπιτιού σήμανε τη στιγμή για να καθίσουμε στο τραπέζι.
Με το που καθόμαστε η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα στο τραπέζι δε μου γέμισε το μάτι. Κρύα παντζαρόσουπα για πρώτο πιάτο. Ένα πράγμα που και αισθητικά ήταν αποκρουστικό. Ένα άσπρο νεροζούμι με κάτι κόκκινα κοματάκια από παντζάρια. Σε μικρά πιατάκια ένας χυλός με σκατί χρώμα. Μετά έμαθα ότι είναι πατέ ελιάς. Τότε πετάγεται ο σπιτονοικοκύρης και μας λέει: "έχει δυο μήνες που γίναμε χορτοφάγοι και προσπαθούμε να κάνουμε όσο πιο υγειινή διατροφή γίνεται". "Γιατί;", ρώτησα και για απάντηση έφαγα μια τσιμπιά στο πόδι από την καλή μου. Κοιτάχτηκα με το άλλο παληκάρι και κατάλαβα ότι μου έλεγε με τη ματιά του: Μεγάλε τη γαμήσαμε. Με το ζόρι άλειψα εκείνο στο σκατοπατέ σε μια φέτα ψωμί και το έφαγα με μισή καρδιά.
Και εγώ και ο άλλος παθών είμαστε φανατικοί κρεατοφάγοι. Με τα χορταρικά οι σχέσεις μας είναι από κακές έως τρισάθλιες και δε μας αρέσουν τόσο οι επισημότητες με το φαγητό.
Για κυρίως πιάτο είχε ένα μπαστάρδεμα. Λάχανο με μελιτζάνες και κολοκυθοκεφτέδες και όλο αυτό μέσα σε μπόλικη σάλτσα. Για σαλάτα αντίδια με ρόκα (μπλιαχ!!!), τυρί από σόγια, σπανακοκροκέτες (μπλιαχ μπλιαχ!!!) και για εναλλακτικό πιάτο όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει να φάει πιπεριές με γέμιση μαντέψτε τι... ΠΑΤΕ ΕΛΙΑΣ!!! Ούτε μια πατάτα ρε γαμώτο! Άλλα ήταν μαγειρεμένα στο φούρνο και άλλα στον ατμό. Είχαμε και επιδόρπιο. Βέβαια! Πρασόπιτα. Ξερνάς ή δεν ξερνάς; Για γλυκό τι άλλο; Κολοκύθι γλυκό.
Η αρραβωνιαστικιά μου με πατούσε το πόδι για να φάω αλλά που εγώ! Με το ζόρι δε μπορώ αν και δεν ήθελα να κακοκαρδίσω τους οικοδεσπότες οι οποίοι ήταν όλο ηδονικά επιφωνήματα από τις θεσπέσιες γεύσεις. "ΜΜΜΜΜΜΜΜ!". "Τέλειο". "Θαυμάσιο". "Καταπληκτικό". Αλλά και αυτοί άντε δεν τρώνε κρέας, μα να σερβίρουν μόνο ότι τους αρέσει; Αυτό δε το δέχομαι. Πρόβατο να έβαζες να βοσκήσει όλα αυτά τα χόρτα θα έλεγε ΝΙΣΑΦΙ!
"Δημήτρη δε σου αρέσει το φαγητό;", με ρώτησε η οικοδέσποινα. "Δεν πολυπεινάω βρε Λίτσα, άσε που δεν είμαι και τόσο φίλος με τα χόρτα". Δοκίμασε και θα με θυμηθείς", μου ξαναλέει. "Μπα, δε χρειάζεται. Σίγουρα θα σε θυμάμαι", απαντάω". Και όλη την ώρα να έχω και τη δικιά μου να μου πατάει το πόδι γαμώ την #$*%@ μου. Μετά συνειδητοποίησα ότι ξεσκίστικα να τρώω σκέτο ψωμί με κρασί. Η συζήτηση άλλαξε και η θεματολογία της ήταν περί ανέμων και υδάτων. Αλλά και ο τρίτος άνδρας της παρέας αντί να τρώει έπαιζε με το πηρούνι.
Όταν τελειώσαμε τη βοσκή... εεε συγνώμη... το γεύμα (που δεν έφαγα) πήγαμε οι άνδρες στο μπαλκόνι για τσιγάρο ή κλάσιμο (ότι εκφράζει τον καθένα) και να πιούμε ένα ποτό ενώ αι γυναίκαι κάθησαν για να κουτσομπολεύσουν. Ενώ ο νοικοκύρης πήγε να βάλει τα ποτά γυρνάει και μου λέει ο τρίτος της ανδροπαρέας: "Μαλάκα να την κάνουμε γρήγορα να πάμε σε καμιά ταβέρνα να λιγδώσουμε τ' αντεράκι μας. Πεινάω του κερατά." Κάνε λίγο υπομονή και θα γίνει και αυτό. Μη τους προσβάλουμε.", του απαντάω. "Τι λες ρε, πας καλά; Αυτοί που μας προσβάλλουν είναι η Λίτσα και ο προκομένος της επειδή τους καύλωσε να βοσκάνε, να θέλουν να μας ταϊσουν χορτάρια", μου ξαναλέει. Εκείνη τη στιγμή ήρθε ο νοικοκύρης με τα ποτά και κόπηκε η συζήτηση.
Μετά από κανένα μισάωρο ξεκινήσαμε να φύγουμε αλλά οι γυναίκες είχαν στήσει γερό κουβεντολόι και δεν έλεγαν να το σταματήσουν. Χαμογελούσα αλλά μέσα μου έβραζα. Το ίδιο και ο άλλος. Τελικά φύγαμε μετά από δυο ώρες.
Μέσα σε πέντε λεπτά βρεθήκαμε να ρημάζουμε μια καντίνα. Επιτέλους στηλωθήκαμε. Δεν έχω σκοπό να την πατήσω άλλη φορά γι' αυτό έκατσα και σκέφτηκα ένα σωρό δικαιολογίες αν βρεθώ σε παρόμοια κατάσταση και πάντα θα τσιμπάω κάτι για να μη βρεθώ προ εκπλήξεως.

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

http://hackaday-thema.blogspot.com/2008_02_27_archive.html
http://lyk-makroch.ima.sch.gr/
http://www.seasyp.gr/lightacandle/index.htm


Τα λόγια είναι περιττά. Ότι και να πει κανείς για την τραγωδία των Τεμπών που έγινε στης 13/4/2003 είναι λίγο, γι' αυτό το λόγο το παραπάνω κομμάτι αυτού του post είναι κενό και μαύρο. Ας αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους οι ανεύθυνοι - υπεύθυνοι και ας τιμωρηθεί κάποιος. Επισκεφτείτε τα παραπάνω links αν έχετε λίγο διαθέσιμο χρόνο. Ας δείξουμε ότι κάποιοι θυμούνται αυτά τα 21 παιδιά από το Μακροχώρι. Πάνε κιόλας πέντε χρόνια...

ΠΡΙΝ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ... ΨΑΞΤΕ ΤΗΝ...

Συνάντησα μια μέρα σε ένα κεντρικό δρόμο ένα γνωστό μου, τον Γιώργο. Ήταν κατενθουσιασμένος γιατί πήρε καινούριο υπολογιστή. Διαβάστε τον παρακάτω διάλογο μεταξύ εμού και του Γιώργου:

-Που είσαι ρε ψυχή; Χαθήκαμε.
-Ε... τι να κάνουμε ρε Γιώργη... Η δουλειά τρώει πολλές ώρες. Τα ξέρεις, τι να σου λέω. Εσύ τι κάνεις;
- Όλα καλά μωρέ. Α! Πήρα καινούριο PC.
- Σοβαρά; Καλορίζικο. Δεν ήξερα ότι ασχολείσαι με υπολογιστές.
- Άσε φίλε, έφαγα κόλλημα τους τελευταίους πέντε μήνες και αγόρασα ένα μεταχειρισμένο στην αρχή, αλλά χθες έφαγα μια φλασιά και πήγα και αγόρασα ένα super μηχάνημα.
- Για πες χαρακτηριστικά ρε Γιώργο για να καταλάβω τι πήρες.
- Το λοιπόν. Τετραπύρηνο επεξεργαστή, δύο κάρτες γραφικών των 512ΜΒ η καθεμιά, κάρτα ήχου 7.1, δύο σκληρούς 500 GB ο καθένας δηλαδή 1 TERA, card reader, floppy disc, δύο DVD RW dual layer, μνήμη 2048 DDR2, εξωτερικό πάνελ για να βλέπω ενδείξεις πάνω στο κουτί, θύρα firewire, δορυφορική κάρτα τηλεόρασης, μόντεμ, wi-fi, Bluetooth, έξτρα ανεμιστηράκια για καλύτερη ψύξη μέσα στο κουτί και μια οθόνη 24". Εννοείται ασύρματο ποντίκι και πληκτρολόγιο καθώς επίσης και κάτι παρελκόμενα.
-Τι παρελκόμενα ρε Γιώργη;
- Να μωρέ, web κάμερα, μικρόφωνο, ηχεία 7.1 και ένα πολυμηχάνημα. Όλα είναι jet σου λέω.
-Πόσα πλήρωσες, αν επιτρέπεται, ρε Γιώργο;
-Κάτι παραπάνω από 2500 ευρά.
-Ντούκου;
-Όχι ρε, τρελλός είσαι; Που να τα βρω; Έδωσα 1000 και τα υπόλοιπα σε 24 δόσεις.
-Να σε ρωτήσω ρε φίλε κάτι;
-Βεβαίως.
-Παίζεις παιχνίδια;
-Όχι.
-Ασχολείσαι με επεξεργασία εικόνας, ήχου, video;
-'Οχι.
-Χρησιμοποιείς βαριά προγράμματα όπως το Auto cad για σχεδιασμό ή κάτι παρόμοιο;
-Όχι.
-Τι κάνεις με τον υπολογιστή;
-Μπαίνω στο internet, κατεβάζω ταινίες και τραγούδια, κάνω αγορές από το eBay, για τη δουλειά μου χρησιμοποιώ word, excel, τώρα σκέφτομαι να γίνω και blogger.
-Με λίγα λόγια Γιώργο αγόρασες Ferrari ενώ χρειάζεσαι ποδήλατο.
-Το εννοείς ρε φίλε;
-Εννοώ ότι αγόρασες ένα super μηχάνημα, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη σου έπιασαν λιγάκι τον κώλο, και δεν έχεις λόγο να το χρησιμοποιείς. Για να πιάσουν τόπο τα χρήματα που έδωσες στρώσε τον κώλο σου να μάθεις κάποια πράγματα και αφού έφαγες εδώ και πέντε μήνες κόλλημα με τους υπολογιστές όλο και κάποιο ενδιαφέρον θα βρεις, είτε με μουσική, είτε με επεξεργασία φωτογραφίας ή οτιδήποτε άλλο.
-Καλά λες ρε φίλε αλλά στο μαγαζί που πήγα μου είπαν ότι καλύτερα να αγοράσω ένα καινούριο και καλό για να έχω εγγύηση και να μην κάνω αναβαθμίσεις κάθε τρεις και λίγο.
-Δεν αντιλέγω για την εγγύηση αλλά αυτό που λέω είναι ότι αγόρασες ένα πολύ καλό μηχάνημα που δε σου χρειάζεται. Τη δουλειά σου την κάνεις και με ένα αρκετά φτηνότερο.
-Δηλαδή πιάστηκα κορόιδο;
-Σε κάποιο βαθμό ναι, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχεις μεγάλη πείρα από υπολογιστές...
-Αυτό τους είπα...
-...κατάλαβα και σου πούλησαν ότι ήθελαν και κάπως υπερτιμημένα.

Με λίγα λόγια, χωρίς να το παίξω ειδήμονας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές (γιατί δεν είμαι), υπάρχουν πολλοί που θέλουν να ασχοληθούνε με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και με το internet (είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια εξάπλωση της πληροφορικής στη χώρα μας) αλλά πολλές φορές κάνουν λάθος αγορές γιατί έχουνε άγνοια (χωρίς να είναι κακό αυτό, στο κάτω - κάτω κανείς δε γεννήθηκε γνωρίζοντας). Να προσθέσουμε και κάποια μαγαζιά (δυστυχώς υπάρχουν και αυτά) που το μόνο πράγμα που κοιτάζουνε είναι το πορτοφόλι του πελάτη και έτσι και ο τελευταίος αγοράσει κάτι και το πληρώσει ισχύει το: "μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται".
Καλό είναι να μην αγοράζουμε έτοιμα συστήματα γιατί ο τρόπος που έχουν συναρμολογηθεί, δηλαδή το hardware που βάζουν οι αλυσίδες εταιριών, πολυκαταστήματα και super markets, δεν αξίζει τα λεφτά του. Καλύτερα να διαλέξουμε εμείς τι θα βάλουμε πάνω στο σύστημα μας, δηλαδή να χτίσουμε το σύστημα μας κομμάτι - κομμάτι. Αυτό προϋποθέτει τη γνώση κάποιων βασικών εννοιών και χαρακτηριστικών την οποία μπορούμε να την αποκτήσουμε σε ελλάχιστο χρόνο είτε μέσα από το διαδύκτιο είτε μέσα από κάποια εξειδικευμένα περιοδικά (απ' αυτό το θέμα ευτυχώς δεν πάσχουμε στην Ελλάδα, έχουμε καταπληκτικά περιοδικά).
Όταν είμαστε έτοιμοι για την αγορά ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή καλό θα είναι να έχουμε ξεκαθαρήσει στο μυαλό μας για το τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε με αυτό. Για παράδειγμα για τους gamers μεγάλο ρόλο παίζει η κάρτα γραφικών.
Να μην ξεχνάμε ότι το κάθε εξάρτημα που βάζουμε έχει τη δικιά του ξεχωριστή εγγύηση. Για παράδειγμα ένα DVD RW μπορεί να έχει εγγύηση για ένα χρόνο αλλά ο σκληρός δίσκος να έχει για δύο.Τέλος μια έρευνα αγοράς μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει.
Σας παραθέτω μερικές έννοιες και το τι σημαίνουν:

CPU (Central Processing Unit): Ο επεξεργαστής με λίγα λόγια. Οι τετραπύρηνοι (core 2 quad) είναι της μόδας. Όσο πιο γρήγορη CPU έχετε τόσο πιο γρήγορος είναι και ο υπολογιστής.
RAM (Read Access Memory): Η μνήμη Ram. Μετριέται σε MB (Megabytes) και GB (Gigabytes). Χρησιμοποιείται για αποθήκευση δεδομένων ενώ λειτουργεί ο υπολογιστής. Όσο πιο μεγάλη RAM έχουμε στο σύστημα μας τόσο πιο πολλές εργασίες μπορούμε να κάνουμε ταυτόχρονα στο PC μας. Έχουν βγει καινούριες κάρτες μνήμης οι DDR3 που έχουν φοβερές επιδόσεις αλλά είναι και πανάκριβες. Προτιμήστε προς το παρόν τις DDR2.
MOTHERBOARD: Η κεντρική πλακέτα που πάνω της συνδέονται όλα τα υποσυστήματα - εξαρτήματα (modem, κάρτα γραφικών, κάρτα ήχου κλπ.) και έχει όλες τις θύρες.
USB:Θύρες που έχουν οι υπολογιστές γαι να συνδέουμε διάφορα περιφερειακά (web cam, εκτυπωτές κ.α.). Οι USB2 είναι πιο καινούριες ταχύτερες και πιο γρήγορες στη μεταφορά δεδομένων από τις πρώτες USB (η εξωτερική όψη των USB δε διαφέρει καθόλου).
ETHERNET: Θύρα που μοιάζει πάρα πολύ με αυτή του τηλεφώνου αλλά είναι λίγο μεγαλύτερη. Χρησιμοποιείται για τοπικό δύκτιο υπολογιστών. Αν έχετε Router προτιμήστε να το συνδέσετε με τον υπολογιστή σας με τη θύρα ethernet. Είναι πιο γρήγορη από τη USB.
HDD: Ο σκληρός δίσκος.
IDE (Integrated Drive Electronics): Τρόπος σύνδεσης (πρωτόκολο) συσκευών (DVD, σκληροί δίσκοι) με τη Motherboard.
SATA2: Άλλος τρόπος σύνδεσης συκευών με τη motherboard. Λένε ότι είναι πιο γρήγορος στη μεταφορά δεδομένων.
FIREWIRE: Θύρα που μπορούμε να συνδέσουμε εξωτερικές συσκευές με έναν υπολογιστή. Προσφέρει μεγάλες ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων. Συνιστάται για να συνδέσετε βιντεοκάμερα στον υπολογιστή σας αν ασχολείστε με authoring και editing.
GHz (Gigahertz): Μονάδα μέτρησης της ταχύτητας του επεξεργαστή.
GB (Gigabyte): Μονάδα μέτρησης αποθηκευτικού χώρου ή μνήμης (σκληροί δίσκοι, μνήμες Flash κλπ.).
MONITOR: Η οθόνη.
BIOS (Basic Input Output System): Ένα software που το έχουν όλοι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και μπορεί να ελέγξει τα βασικά μέρη του συστήματος μας (πληκτρολόγιο, σκληρός δίσκος, οθόνη).
Kbps: Μονάδα μέτρησης δεδομένων ή ταχύτητας του modem ή router.

Ελπίζω να σας βοήθησα έστω και στο ελάχιστο.

ΕΚΔΡΟΜΗ

Την περασμένη εβδομάδα πήγε ο ανηψιός μου με το σχολείο του τετραήμερη εκδρομή στην Κρήτη. Την Κυριακή το βράδυ επέστρεψε και τη Δευτέρα μ' επισκέφτηκε για να μου φέρει δωράκια και να μου δείξει τις φωτογραφίες που είχε από την εκδρομή. Ο Χρηστάκης (το όνομα του ανηψιού μου) ήταν κατενθουσιασμένος και την ώρα που μου εξιστορούσε τα ευτράπελα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εκδρομής, τις πλάκες που έκανε με την παρέα του και τα πράγματα που είδαν, το μυαλό μου έκανε μια ιστορική αναδρομή δεκαέξι χρόνια πριν, όταν πήγα πενταήμερη στη Ρόδο με το σχολείο μου όταν ήμουν τρίτη λυκείου.
Τι καλά που ήτανε. Οι μαλακίες που έκανα με τους συμμαθητές μου ήταν αμέτρητες. Και τι δε θα έδινα να το ξαναζούσα! Ποτά, τσιγάρα, πειράγματα με τα κορίτσια (όχι μόνο του σχολείου μας αλλά και από άλλες πόλεις). Η αίσθηση ότι είμαστε για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι και τους γονείς (αν εξαιρέσουμε τις κατασκηνώσεις), με φίλους ήταν το κάτι άλλο. Αυτά που μας έμειναν από τότε είναι οι αναμνήσεις και κάτι φωτογραφίες. Καλά ήταν μωρέ...
Δε βαριέσαι... Κάθε ηλικία έχει τη χάρη της (να χρυσώσουμε το χάπι... χεχεχε). Πάμε γι' άλλα!

ON LINE ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Web2 είναι τα κοινωνικά δύκτια. Facebook, MySpace, Blogs κλπ. Μέσα από αυτά τα κοινωνικά δύκτια εκφραζόμαστε, συναλλασόμαστε, ανταλλάζουμε ιδέες και γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους.
Δεν είμαι κατά των κοινωνικών δυκτίων, πόσο μάλλον όταν διατηρώ δικό μου blog. Κατά καιρούς έχουν τεθεί θέματα σχετικά με το Facebook για το πόσο αξιόπιστο είναι και ότι χρησιμοποιεί τα προσωπικά δεδομένα των μελλών του.
Ας πούμε ότι κάποιος εγγράφεται σε μια τέτοια υπηρεσία και γίνεται μέλος. Μετά από λίγο καιρό θα αρχίσουν να έρχονται προτάσεις από άλλα μέλη για να γίνουνε φίλοι. Άσχετα με το τι θα απαντήσει ο πρώτος (ναι ή όχι), προσωπικά δεν πιστεύω ότι η φιλία δημιουργείται βάσει ενός αιτήματος. Η φιλία γεννιέται με την πάροδο του χρόνου και με την ανακάλυψη του εσωτερικού κόσμου των ανθρώπων για να δούμε σε πόσα συμφωνούμε και σε πόσα διαφωνούμε. Αναλόγως τα αποτελέσματα μπορεί να γεννηθεί μία διαπροσωπική σχέση (φιλία) ή όχι.
Δε λέω... καλό το internet και τα κοινωνικά δύκτια αλλά να μην ξεχνάμε ότι στην ουσία είμαστε πελάτες κάποιων εταιριών οι οποίες ποντάρουν στην ανθρώπινη αξία επειδή πάνω σε αυτόν τον τομέα υπάρχει αρκετό κέρδος.
Η φιλία προϋποθέτει κάποιες προοπτικές. Δεν είμαι κατά της γνωριμίας ανθρώπων μέσα στο διαδύκτιο, απλά αυτή η ιντερνετική γνωριμία να έχει σαν επακόλουθο και μια φυσική γνωριμία (στον έξω κόσμο). Έχω γνωρίσει καταπληκτικά άτομα στο internet που τα έχω γνωρίσει και κατ' ιδίαν και χαίρομαι γι' αυτό αλλά όταν λαμβάνω στο email μου "αίτημα φιλίας" από τη Χιλή ή από κάπου αλλού θα προτιμήσω να αρνηθώ γιατί δε βλέπω εξέλιξη σ' αυτό το πράγμα. Μην ξεχνάμε ότι το internet εκτός από καλά πράγματα κρύβει και κινδύνους. Κρατείστε πάντα μια πισινή για τον εαυτό σας. Το θέμα είναι να μη χάσουμε την ανθρώπινη μας υπόσταση πίσω από μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο.

Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Ως γνωστόν μετά από εφοδιαστική έφοδο βρέθηκε σχεδόν ολόκληρη (εκτός από δυο με τρεις αθλητές) η εθνική μας ομάδα άρσης βαρών ντοπαρισμένη.
Να μην ξαφνιαζόμαστε και να μην απορούμε για το πως και γιατί. Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και τις δεύτερες εξετάσεις να περιμένουμε πάλι τα ίδια αποτελέσματα θα δείξουν εφόσον γίνονται πάνω στο ίδιο δείγμα που έγιναν και οι πρώτες.
Η ξεφτίλα που γίναμε στο εξωτερικό είναι πραγματικά μεγάλη και όλοι θα μας βλέπουν με μισό μάτι στην ολυμπιάδα του Πεκίνου που έρχεται το καλοκαίρι. ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑ ΞΕΦΤΥΛΙΣΜΕΝΟΣ .
Ακούστηκαν ΤΑ τρελλά τις τελευταίες μέρες σχετικά με το θέμα (άλλωστε στη χώρα του παραλόγου ζούμε). Πότε πρόλαβαν οι Κινέζοι να καταλάβουν τι μαλακία έκαναν και μας έστειλαν λάθος συμπληρώματα διατροφής με αποτέλεσμα τα τελευταία να είναι χάπια για μεγάλη ντόπα, πότε μας έστειλαν email με την υπογραφή ΣΟΥ ΛΗ (υποτιθέμενη καινούρια υπάλληλος που σ' αυτήν οφείλεται το μέγα λάθος), χαμπάρι δεν πήρε κανείς.
Το χειρότερο από όλα είναι πως ότι χτίστηκε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια πάνω στην άρση βαρών έχει καταρρεύσει μπροστά στα μάτια όλων μας και ανοικοδόμηση δε γίνεται.
Αλλά επειδή ζούμε στην Ελλάδα, πάλι θα τη γλιτώσουνε πολύ φτηνά οι υπεύθυνοι. Αυτοί που διασύρουν τη χώρα μας για άλλη μια φορά θα τη βγάλουν καθαρή και εμείς θα παρακολουθούμε για άλλη μια φορά ως μαλάκες θεατές.

ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ... ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πριν από μερικά χρόνια (έξι με εφτά) ένας φίλος μου έφυγε για το Αμέρικα. Έριξε μαύρο κοτρόνι πίσω του και ποιος τον είδε! Μας το έλεγε ότι θα φύγει αλλά δεν τον πιστεύαμε μέχρι που το έκανε. Μέσα σε αυτά τα έξι με εφτά χρόνια κατάφερε να αγοράσει σπίτι, αυτοκίνητο και να κάνει δύο μαγαζιά. Στην Ελλάδα νομίζω ότι αυτό είναι αδιανόητο.
Ένας άλλος γνωστός μου ήρθε από Σουηδία αλλά άντεξε μόνο ένα εξάμηνο και έγινε καπνός για να επιστρέψει πάλι στη βόρεια Ευρώπη γιατί και οι οικονομίες του τελείωσαν και δουλειά δεν κατάφερε να βρει.
Ένα γνωστό ζευγάρι έφυγε για Γερμανία και βολεύτηκε. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα, από άποψη προσαρμογής, αλλά τώρα όλα είναι μια χαρά.
Ένας άλλος γνωστός μου πήγε για μεταπτυχιακά στο Παρίσι αλλά αποφάσισε να μείνει εκεί για να μη γραφτεί στα κατάστιχα του Ο.Α.Ε.Δ. αν επιστρέψει στα πάτρια εδάφη.
Πριν από δύο με τρεις εβδομάδες έφυγε άλλος ένας φίλος μου για Μάλτα. Με κάτι σπαστά αγγλικά που μιλάει κατάφερε να βρει δύο δουλειές και μάλιστα η μία είναι αυτό που θέλει να κάνει.
Μπορώ να γράφω για πολύ περισσότερα άτομα που είναι οικεία μου και έφυγαν σε άλλη χώρα για να βρούνε δουλειά. Σκοπός αυτού του post δεν είναι η απαρίθμηση των φίλων και γνωστών μου που έφυγαν για κάτι καλύτερο από το σχεδόν τίποτα που είχαν στην Ελλάδα, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει ένα μεταναστευτικό κύμα προς άλλα κράτη νέων ανθρώπων που δεν αντέχουν άλλο τη μιζέρια που με το ζόρι κάποιοι θέλουν να τους ταϊσουν. Και καλά κάνουν. Όπου γης πατρίς! Αυτά να τα βλέπουν οι ανάξιοι και άχρηστοι πολιτικάντηδες που έχουμε και θα καταντήσουν την Ελλάδα ένα απέραντο γηροκομείο. Και εγώ αν δε δω χαϊρι τον δρόμο τον ξέρω. Βαλίτσες, εισιτήρια και δρόμο... Όπου φύγει - φύγει... Αρκεί να γλιτώσω από τη μιζέρια.

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΚΑΠΟΥΛΑΡΙΣΜΕΝΑ

Σύμφωνα με το νόμο της επικαιρότητας κάποια θέματα επισκιάζουν κάποια άλλα με αποτέλεσμα τα τελευταία να ξεχνιούνται (πολλές φορές εσκεμμένα). Θα γίνω πιο συγκεκριμμένος. Ομόλογα, κατάχραση χρημάτων του Ι.Κ.Α., παραδικαστικό κύκλωμα, κ.α.
Σκάνδαλα χωρίς πρωταγωνιστές δεν υφίστανται. Αυτοί οι πρωταγωνιστές όταν κριθούν ένοχοι καλούνται να εκτίσουν κάποια ποινή στη φυλακή. Μετά από λίγο καιρό όμως επικαλούνται προβλήματα υγείας με αποτέλεσμα να αποφυλακίζονται με όρους ή άνευ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Βαβύλης που αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους για λόγους υγείας. Φυσικά το θέμα δεν έκανε αίσθηση γιατί στην επικαιρότητα επικρατεί αυτές τις μέρες ένας χαμός με τα Σκόπια και με το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων.
Ένας μεγαλοδικηγόρος που τον βλέπαμε συχνά - πυκνά στα τηλεοπτικά παράθυρα (αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει το όνομα του) είχε φυλακιστεί για το παραδικαστικό κύκλωμα αλλά την έκανε και αυτός μετά από λίγο καιρό με ελαφριά πηδηματάκια για λόγους υγείας.
Ο εργατολόγος επικαλέστηκε προβλήματα υγείας και τον βλέπαμε να τον κρατάει η γυναίκα του από το χεράκι στα τηλεοπτικά κανάλια και να τον κάνει στράτα - στρατούλα για να γίνει πιστευτός έτσι ώστε να τη σκαπουλάρει.
Ο Ζαχόπουλος θυμήθηκε να μιλήσει μετά από τρεις μήνες αφού ξεχάστηκε για τα καλά. Να δείτε που και αυτός θα πέσει στα μαλακά... για να μην πω στα πούπουλα με καμιά σύνταξη αναπηρίας.
Ο εισαγγελέας με τη μεζούρα (ναι εκείνος ο ψηλός με τη φαρδιά χωρίστρα - καράφλα και το μουστάκι, που γούσταρε δίμετρες ρωσίδες που και αυτού το όνομα δε θυμάμαι) είχε επικαλεστεί προβλήματα υγείας για να επιφυλακιστεί.
Η άλλη δικαστικός που την κοπάνησε στο Παρίσι γιατί ήταν μπλεγμένη στο παραδικαστικό κύκλωμα και επέστρεψε στην Ελλάδα για να δικαστεί μετά από όρους που ήθελε να θέσει μετά από κάποιες μέρες βγήκε στη φόρα ότι η υγεία της είναι κλονισμένη.
Ο Γιοσάκης τι γίνεται; Έχασα τη μπάλα ρε παιδιά. Όποιος γνωρίζει αν αποφυλακίστηκε και αυτός ας αφήσει σχόλιο για να ξέρω.
Με λίγα λόγια, η προσωπική μου άποψη είναι ότι το μέσον κυβερνάει την Ελλάδα και αυτός που έχει βύσμα δεν ανησυχεί ιδιαίτερα. Όλα είναι διάτρητα. Το θέμα είναι ότι στις φυλακές υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πραγματικά προβλήματα υγείας και όχι μούφες αλλά δεν έχουν τις κατάλληλες γνωριμίες. Άρα είναι άξιοι της τύχης τους. Το περίεργο είναι ότι όλοι μα όλοι πριν πάρουνε το δρόμο για τη στενή είναι υγιέστατοι. Μετά από μερικές μέρες διαμονής στο HOTEL BOUZOU είναι άρρωστοι του θανατά.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΚΛΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ 500 ΕΥΡΩ ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΛΕΨΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΝΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ. ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΚΛΕΨΕΙ 5000000 ΕΥΡΩ ΤΟ ΛΕΝΕ ΥΠ' ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΛΙΤΩΝΕΙ.

ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ

Τις καλησπέρες μου από τη βροχερή πόλη των Σερρών. Η βραδυά είναι ότι πρέπει για χουχούλιασμα και αποβλάκωση από DVDs (γιατί στην τηλεόραση τα προγράμματα είναι ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου). Τηλεπαραγγελία για όσους βαριούνται να ετοιμάσουν κάτι για να τσιμπήσουν και μπυρίτσα.
Επιτέλους μετά από δεκατρείς συνεχόμενες ημέρες δουλειάς θα αράξω τα κοκκαλάκια μου και θα προσπαθήσω να λιώσω όσο πιο πολύ γίνεται (εφόσον καταφέρω να συρθώ μέχρι τον καναπέ).
Να μη σας ζαλίζω άλλο... Δε θα καταπιαστώ με κάποιο θέμα για να μη βρίσω (ας περάσει και μια μέρα και χωρίς μπινελίκια). Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους και καλή ξεκούραση...

ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ

Τις τελευταίες μέρες κάποιοι αφήνουν σχόλια στο ΘΕΜΑ που παραπέμπουν σε link. ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αυτά τα link σας μεταφέρουν σε σελίδες (νομίζω σε μία συγκεκριμμένη) που περιέχουν ιούς. Ούτε στο όνομα του σχολιαστή να κάνετε κλικ γιατί μεταφέρεστε στο προφίλ του και από εκεί αν κάνετε κλικ πάνω στο όνομα του υποτιθέμενου blog που διαθέτει θα μεταφερθείτε στην ίδια σελίδα που περιέχει ιούς. Όσες φορές τα βρήκα αυτά τα σχόλια τα διέγραψα κατευθείαν αλλά επειδή δε βρίσκομαι συνέχεια πίσω από τον υπολογιστή λόγω εργασίας θεώρησα να ενημερώσω όλους τους αναγνώστες του παρόντος blog για να προσέχουν. Τα σχόλια που προανέφερα λένε:"ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ..." και μετά ακολουθεί το link. Γιατί δε βάζω μετριασμό σχολίων; Επειδή πιστεύω ότι πρέπει να ακούγονται όλες οι γνώμες. Όπως λέω στο προφίλ μου σχόλια ανυπόγραφα και αβάσιμα που έχουν σκοπό να βρίζουν και να εμπαίζουν τρίτους θα διαγράφονται όπως έγινε πριν μερικές μέρες με έναν ανώνυμο που άφησε πικρόχολο σχόλιο για τον ΠΡΕΖΑ TV.
Επίσης και τα phishing emails βρίσκονται σε έξαρση. Συγκεκριμμένα λαμβάνω καθημερινά emails από: NATIONAL BANK OF GREECE, CITIBANK, MARFIN BANK, PAY PAL, MILLENNIUM BANK. Μην ανταποκρίνεστε σε αυτά τα μυνήματα και αν θέλετε να διασταυρώσετε την αυθεντικότητα των emails αυτών απλά μπήτε στο επίσημο site της κάθε τράπεζας που υποτίθεται ότι σας έστειλε και από εκεί στείλτε ένα email για να ρωτήσετε κατα πόσο αληθές είναι το μύνημα που λάβατε. ΚΑΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΕ ΖΗΤΑΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΣΩ EMAIL. Αυτά για σήμερα. Με λίγη προσοχή γλιτώνουμε από πολλά στραβά.

ΣΚΟΠΙΑ: ΣΟΚ ΚΑΙ ΠΕΟΣ

Η αλαζονεία έχει και τα όρια της. Με αλαζονικό ύφος πήγαν οι Σκοπιανοί στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας για να πάρουν πρόσκληση για την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ αλλά πήραν τον ΠΟΥΛΟ και έφυγαν. Η αλαζονεία τους οφείλεται στις πλάτες που τους κάνουν οι αμερικάνοι.
Αυτό βέβαια σημαίνει παράταση συζητήσεων και διαπραγματεύσεων για το όνομα των Σκοπίων (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό το κρατίδιο δε θέλει να φέρει το όνομα Σκόπια).
Εκεί που το ευχαριστήθηκα ρε παιδιά είναι που ο ΠΛΑΝΗΤΟΡΧΗΣ πήρε τους όρχεις του και το δρόμο της επιστροφής για το Αμέρικα. Σίγουρα οι αμερικάνοι καίγονται γιατί θέλουν να κάνουν μια τεράστια βάση στα Σκόπια. Αυτό που με εξόργισε είναι που ο ΠΛΑΝΗΤΟΡΧΗΣ στο λόγο του ξεσκίστηκε να αποκαλεί τα Σκόπια ως Μακεδονία.
Σε αυτή τη συνάντηση στο Βουκουρέστι φάνηκαν ποιοι είναι με το μέρος μας (κατά την ταπεινή μου άποψη στο μέλλον θα θέλουν κάποιο αντάλλαγμα από την Ελλάδα) και ποιοι όχι.
Σίγουρα έχουμε δρόμο μπροστά μας και χίλιες δυο δυσκολίες. Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε - γέλασε. Το Κόσσοβο ανεξαρτητοποιήθηκε, η Αλβανία οραματίζεται να γίνει μεγάλη, η Τουρκία χάνει τη μύτη της παντού και η Βουλγαρία θα θέλει κάτι και αυτή (δε μπορεί...).
Το άλλο που με προβληματίζει είναι που η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει στην Αμερική να αλωνίζει στα χωράφια της. ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝΕ ΛΙΓΟ ΠΥΓΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ;

ΠΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ...

Χθες μου τηλεφώνησε ένας φίλος μου για να μου πει ότι ένας κοινός γνωστός μας είχε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ευτυχώς τη γλίτωσε αλλά όχι φτηνά. Σπασμένα πόδια, σπασμένα χέρια, σπασμένα παϊδια, διάσειση και ποιος ξέρει τι άλλα καλούδια. Έφταιγε. Γιατί; Ήταν πιωμένος το κερατά (όπως μου είπε χαρακτηριστικά στο τηλέφωνο ο φίλος μου). Τι το πίνεις αν σε πίνει; Άντε και ήπιες. Άσε το κωλοάμαξο και πάρε ένα ταξί... Θα στο κλέψουν; Καλύτερα αυτό παρά να χάσεις τη ζωή σου. Θα στο ξύσουν ή θα στο χτυπήσουν; Λαμαρίνες είναι μωρέ. Αξίζουν πιο πολύ οι λαμαρίνες από 'σένα; Και αν πάρεις κανένα στο λαιμό σου είτε είναι συνεπιβάτης σου, είτε είναι κάποιος άλλος στο δρόμο;



Σίγουρα όταν είναι κανείς πιωμένος δεν καταλαβαίνει και πολλά. Καλύτερα είναι να είσαι μαζί με άλλους (και αν γίνεται ένας απ' αυτούς να μην πίνει). Δώσε τα κωλόκλειδα σε κάποιον άλλον έτσι ώστε όταν γίνεις στουπί να μην μπορείς να οδηγήσεις και αν βγεις έξω με σκοπό να γίνεις ζάντα άσε το αυτοκίνητο εκεί που είναι παρκαρισμένο και πήγαινε με αστικό, με ταξί, με τα πόδια, με κάτι τέλος πάντων που να μην το οδηγάς εσύ.



Μια φορά να γίνει η στραβή φτάνει. Και δε διορθώνεται μετά. Άντε και τα κατάφερες να φας το κεφάλι σου σε τροχαίο από μια μαλακία, γιατί ΟΔΗΓΗΣΗ + ΑΛΚΟΟΛ = GRAND ΜΑΛΑΚΙΑ. Οι άλλοι που μένουνε πίσω τι φταίνε;

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ...

Καλησπέρα και καλό μήνα βρε! Τι καλός δηλαδή... αν είναι σαν το Μάρτη γάμησε τα... Δε μιλάω σε προσωπικό επίπεδο αλλά γενικώς. Μας τη φόρεσαν με το ασφαλιστικό για τα καλά, ο κοσμάκης έχει παλαβώσει, ρευστό δεν υπάρχει και χθες είδα στις ειδήσεις ότι ο Αθανασόπουλος (αυτός ο "γαμών και δέρνων" της Δ.Ε.Η. ντε) είπε να γίνουν και άλλες αυξήσεις στα τιμολόγια της εν λόγω εταιρίας.
Το ανέφερα σε παλαιότερο post μου ότι δε θα μας αφήσουν σε ησυχία και θα μας ξεσκίσουν. Μα καλά... αυτός νομίζει ότι τα ευρά είναι στραγάλια; Επειδή πληρώνεται κάθε μήνα αρκετά χιλιάρικα νομίζει ότι όλοι παίρνουμε τα ίδια; Σε ποιο γαλαξία ζει το άτομο; Εδώ οι περισσότεροι παίρνουν δάνειο για να πληρώσουν άλλο δάνειο και ο συγκεκριμμένος μιλάει για αυξήσεις; ΕΛΕΟΣ! Δεν έχει από κοντά κανένα να του πει να μην πετάει τέτοιες μαλακίες; Ρε μήπως να κάναμε καμιά ανακατανομή του πλούτου; Καλά ντε, μη βαράτε. Λέω καμιά μαλακία για να γελάσουμε...
Έχουμε και στους Σκοπιανούς να μας ζαλίζουν τα ούμπαλα με την υποστήριξη του George W. Bush (καλά οι αμερικάνοι είναι πολύ ηλίθιοι για να εκλέγουν δύο φορές ένα άτομο με τέτοιο όνομα [Bush = θάμνος]). Μας βεβήλωσαν τη σημαία και 'μεις τους χαϊδεύουμε. Τελικά οι πολιτικοί μας είναι πολύ χέστες. Πάρτε το χαμπάρι ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, ΕΙΜΑΣΤΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ. Να μην περιμένουμε βοήθεια από κανένα κερατά. Όποιος μας δίνει βοήθεια πάντα ζητάει αντάλλαγμα και μάλιστα μεγαλύτερο από τη βοήθεια που έδωσε. Μιλάει η απλή λογική και η ιστορία.
Άντε καλό μήνα και πάλι... Για πρωταπριλιά μην προσπαθήσετε να πρωτοτυπήσετε στις φάρσες... Οι πολιτικοί μας δεν πιάνονται σ' αυτό. Ντοκτορά, σας λέω, έχουν κάνει. Σκέτη διατριβή για το πως θα μας κάνουν πλάκες!