WEBOMENTARY

Καλησπέρα σε όλους και σε όλες. Η σημερινή ανάρτηση είναι για όσους και όσες έχουνε γερά στομάχια. Το γιατί θα το καταλάβετε παρακάτω.

   Ένα από τα χόμπυ μου είναι να τραβάω σκηνές με τη βιντοκάμερα μου και μετά να κάνω διάφορα κλιπάκια επεξεργασμένα στον υπολογιστή με ειδικά προγράμματα. Μου δίνει την αίσθηση της δημιουργίας. Πρόσφατα αποφάσισα να ανεβάζω μερικά στο internet. Μετά σκέφτηκα ότι μπορώ να ψαρέψω υλικό από το διαδύκτιο εφόσον το τελευταίο είναι μια αστείρευτη πηγή πληροφοριών. Τι εννοώ; Ότι μπορώ να πάρω διάφορα κλιπάκια από το internet σχετικά με μια θεματολογία, να τα ενώσω μεταξύ τους και να τα μοιραστώ μαζί σας. Μου άρεσε αυτή η ιδέα. Είπα να το ονομάσω το εγχείρημα webomentary.  Βγαίνει από τη σύντμηση των λέξεων web και documentary. Web γιατί το υλικό προέρχεται από το διαδύκτιο και documentary γιατί το θεωρώ ως ένα είδος ντοκυμαντέρ. Έτσι λοιπόν είπα να κάνω κατά καιρούς διάφορα webomentaries με διάφορες θεματολογίες. Σκοπός αυτών θα είναι ο προβληματισμός, η ψυχαγωγία και η γνώση. Μπορεί να είναι αστεία, βίαια, κοινωνικά κλπ.
   Το πρώτο είναι ήδη έτοιμο και σας το παρουσιάζω. Φέρει τον τίτλο "The dark side of Islam" και έχει διάρκεια λίγο παραπάνω από μια ώρα. Είναι σε μορφή .flv (όπως στο youtube) αλλά έχει γίνει upload στο blip.tv γιατί μετά από κόπο και πολύ ψάξιμο είναι το μόνο που επιτρέπει upload για αρχεία που διαρκούν πάνω από μια ώρα και έχουν μεγάλο μεγέθος. Παρακάτω σας δίνω και ένα link για να το κάνετε όσοι θέλετε download. Όσοι το κάνετε download θα το παρετε σε μορφή .mpeg4 (mp4), δηλαδή η ποιότητα της εικόνας θα είναι καλύτερη. Να επαναλάβω ότι το υλικό προέρχεται από το internet οπότε μην περιμένετε και την τέλεια εικόνα αλλά αν το αντιγράψετε σε DVD μπορείτε άνετα να το δείτε στο σαλόνι σας. Τα προγράμματα που χρησιμοποιήθηκαν γι' αυτό το webomentary είναι το Pinnacle studio 12 ultimate, το Nero (wave editor) και το Format factory.
   Για να το κατεβάσετε κάντε κλικ εδώ. Αν θέλετε να το δείτε στο blip.tv κάντε κλικ εδώ. Όσοι θέλετε βέβαια μπορείτε να το δείτε και εδώ. Για άλλη μια φορά να επαναλάβω ότι οι σκηνές στο παρακάτω video είναι πολύ βίαιες. Θεματολογία του είναι η βία και η έλλειψη δημοκρατίας που υπάρχουν σε πολλές ισλαμικές χώρες. Για να μην παρεξηγηθώ μιλλάω για τον ισλαμικό φανατισμό και τους οπαδούς αυτού. Σαφώς υπάρχουν και χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν όπου το ισλάμ υπάρχει σε πολύ ήπια μορφή χωρίς ακραία συμβάντα, με ανοχή προς τη διαφορετικότητα και σεβασμό για όλους. Φυσικά δεν περιμένω καμία αντίδραση από μερικούς στην Ελλάδα που κόπτονται για μετανάστες, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ελευθερία, καταπίεση κλπ.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η σημερινή ανάρτηση θα είναι πιο ανάλαφρη σε σχέση με τις προηγούμενες του παρόντος ιστολογίου γιατί η θεματολογία της έχει να κάνει με τον κινηματογράφο. Πιο συγκεκριμένα έχω να σας προτείνω τρεις ταινίες οι οποίες μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας. Ίσως κάποιοι από εσάς να τις είδατε αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν και κάποιοι που για διάφορυς λόγους ακόμα δεν τις έχουνε δει.
Η πρώτη είναι το THE WRESTLER. Πρωταγωνιστής ο, από πολλούς ξοφλημένος ως ηθοποιός, Mickey Rourke ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας. Μη σας μπερδεύει ο τίτλος. Πρόκειται για μια κοινωνική ταινία. Η κορυφή δεν είναι για πάντα. Όταν πέσεις από αυτήν όλοι σε ξεχνάνε. Έτσι συμβαίνει και με τον ήρωα της ταινίας. Η μοναξιά του ήρωα είναι εμφανής. Καλείται να παλέψει με τον ίδιο του τον εαυτό και να μαζέψει τα κομμάτια του προσπαθώντας να αποκαταστήσει τη σχέση με την κόρη του και να δημιουργήσει οικογένεια.  Η μόνη του χαρά είναι οι αναμνήσεις και τα παλιά μεγαλεία του παρελθόντος τα οποία αναπολεί. Στο τέλος απογοητευμένος από όλους και από όλα επιλέγει να συνεχίσει το μοναχικό του δρόμο. Έξοχη ερμηνεία, καταπληκτική φωτογραφία, και ξεφεύγει λιγάκι από τα Χολυγουντιανά πρότυπα θυμίζοντας στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ότι η τελευταία είναι τραβηγμένη σαν μονόπλανο.
Η δεύτερη ταινία που έχω να προτείνω είναι επίσης από τις Η.Π.Α. Ο λόγος γίνεται για το STATE OF PLAY. Μια πολύ δυνατή ομάδα ηθοποιών όπως ο Russel Crowe, Ben Affleck, Rachel McAdams και άλλοι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Η ταινία έχει να κάνει με την πολιτική διαπλοκή και τις ίντριγκες. Ένας δημοσιογράφος που παραμένει ρομαντικά πιστός στο λειτούργημα που υπηρετεί καταφέρνει να ξεσκεπάσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στο οποίο είναι αναμειγμένος ο καλύτερος φίλος του που είναι και γερουσιαστής. Προσωπικά είναι η πρώτη ταινία που αναφέρεται και στα blogs τα οποία χρησιμοποιούνται ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ δημοσιογράφων και αναγνωστών.
Η τρίτη και τελευταία μου πρόταση είναι ευρωπαϊκής παραγωγής και πιο συγκεκριμένα από τη Γαλλία. Η ταινία αυτή είναι η MARTYRS. Προσωπικά πιστεύω ότι ο γαλλικός κινηματογράφος είναι ο μόνος που μπορεί να σταθεί ισάξια απέναντι στον αμερικάνικο από άποψη παραγωγής. Κατ' εμέ είναι ακόμα καλύτερος γιατί δεν είναι πασπαλισμένος με τη χολυγουντιανή χρυσόσκονη. Είναι πιο ωμός και πιο ρεαλιστικός. Έτσι και η ταινία που προανέφερα. Καλοτραβηγμένη, με αρκετά εφέ αλλά και ωμή. Δυο κοπέλες έρχονται αντιμέτωπες με μια τρομαχτική αλήθεια και γίνονται πειραματόζωα ορισμένων τρελλών, όπως και άλλοι πριν από αυτές. Τελικό αποτέλεσμα είναι ο θάνατος των ηρωίδων. Υπάρχει πολύ αίμα χωρίς όμως η ταινία να θεωρηθεί splatter. Σκηνοθέτης είναι ο Pascal Laugier και πρωταγωνίστριες είναι οι Milene Jampanoi και Morjane Alaoui. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ;

Και όμως είναι γεγονός. Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε σ' εμένα προσωπικά ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των θαυμάτων και ότι σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Όχι δε πρόκειται να σας μαυρίσω την ψυχή ούτε και να γκρινιάξω. Θα μοιραστώ μαζί σας ένα ευχάριστο συμβάν το οποίο θεωρώ ως μια ευχάριστη νότα στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
   Πριν από ένα μήνα περίπου αγόρασα ένα πλυντήριο πιάτων. Με δόσεις φυσικά και είκοσι τέσσερις τον αριθμό προς τριάντα ευρώ μινιαίως. Η πληρωμή των δόσεων θα γίνει μέσω της Εθνικής Τράπεζας. Ήρθε το πλυντήριο στο σπίτι, το συνδέσαμε, δουλεύει και όλα καλά. Τώρα περιμένω κάθε μήνα τα τσέκια. Μετά από μερικές μέρες πήρε τηλέφωνο η μάνα μου και μου είπε ότι ήρθε ένας φάκελος από την Εθνική τράπεζα. Σκέφτηκα ότι θα είναι η πρώτη δόση, σχετικά νωρίς εφόσον δε συμπληρώθηκε μήνας. Τον παρέλαβα, τον άνοιξα και είδα το ποσό. Τριάντα ευρά. Παραξενεύτηκα όταν είδα ότι στο πλαίσιο της προηγούμενης δόσης είχε ημερομηνία του 2007. Πήγα στο κατάστημα από όπου αγόρασα την προαναφερθείσα συσκευή και έκπληκτος άκουσα την κοπέλλα στο ταμείο να μου λέει ότι δε μπορώ να πληρώσω γιατί έπρεπε να  έχω και μια ειδική κάρτα (όχι πιστωτική) για να μπορώ να πληρώνω στο κατάστημα. Τέτοια κάρτα όμως δεν παρέλαβα. Έπρεπε να πάω στην τράπεζα για να ολοκηρωθεί η συναλλαγή και όταν ρώτησα γιατί έχει ημερομηνία του 2007  στο πλαίσιο της προηγούμενης δόσης η υπάλληλος δεν ήξερε οπότε παρέμεινα στα μαύρα σκοτάδια.
   Την επόμενη μέρα πήγα στην Εθνική τράπεζα, δίνω το χαρτί και την ταυτότητα μου και λέω στην ταμία ότι θέλω να πληρώσω μια δόση και έκπληκτος την ακούω να λέει ότι αυτό το χαρτί δεν είναι για να πληρώσω αλλά για να πληρωθώ. Η ημερομηνία του 2007 οφείλεται σε μία πιστωτική που είχα, mastercard συγκεκριμένα, και την ακύρωσα γιατί μου ήπιαν το αίμα με τις δόσεις και η τράπεζα έπρεπε να μου επιστρέψει το σεβαστό ποσό των τριάντα ευρώ ( αφού μου έφαγαν περίπου 15000 ευρώ για μια κάρτα που είχε όριο 6000 και δεν είχα χρησιμοποιήσει ούτε τα μισά). Από το καθόλου καλό είναι και το τίποτα σκέφτηκα. Για να τα πάρω όμως έπρεπε να ακολουθήσω τη γραφειοκρατική οδό, το οποίο σημαίνει να πάω στον πάνω όροφο σε μια υπάλληλο, να πάρει έγκριση από την Αθήνα και μετά να πάω στο ταμείο. Για να πάω στο ταμείο έπρεπε όμως να βγάλω καινούριο χαρτάκι με αριθμό προτεραιότητας γιατί όσο βρισκόμουν στον επάνω όροφο η σειρά μου είχε περάσει. Είπαμε έγινε θαύμα, δε βρισκόμαστε στον παράδεισο για να πάνε όλα τέλεια. Τελικά τα πήρα τα χρήματα και τα έδωσα βεβαίως την ίδια μέρα για να πληρώσω τα κοινόχρηστα. Το χρήμα όταν υπάρχει πραγματικά ρέει με ταχείς ρυθμούς.
   Θεώρησα ότι έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σας γιατί αναμφίβολλα είναι μια σπάνια εμπειρία την οποία αμφιβάλλω αν θα την ξαναζήσω.

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ GOOGLE ΤΟ TWITTER

   Τον τελευταίο καιρό έχουμε παρατηρήσει όλοι μας ένα φαινόμενο. Ποιο είναι αυτό; Το κλείσιμο διαφόρων blogs από τη Google χωρίς προειδοποίηση και χωρίς λόγο. Δυστυχώς το φαινόμενο επεκτείνεται.
  Με κοινωνικά δύκτια δεν πολυασχολούμαι. Λογαριασμό δεν έχω στο Facebook. Μόνο στο Twitter έχω γιατί μου αρέσει η ιδέα του microblogging αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα μ 'αυτό. Για να ακριβολογήσω δεν ασχολήθηκα καθόλου. Λίγο η τεμπελιά, λίγο ο ανύπαρκτος χρόνος λόγω δουλειάς... Παρ' όλα αυτά ερχόταν στο mailbox μου μυνήματα για το ποιοι μ' έκαναν add και το ανταπέδιδα... Εδώ και καιρό σταμάτησαν αυτά τα adds. Δε στενοχωρήθηκα γιατί δεν ασχολήθηκα με το twitter, οπότε δεν έχω και απαιτήσεις αλλά παραξενεύτηκα. Να σταματήσουν όλα μαχαίρι; Μέχρι που πήρα την απόφαση πριν μερικές μέρες και προσπάθησα να μπω στη σελίδα μου στο Twitter και μετά στο λογαριασμό μου.
   ΑΜ ΔΕ!!! Bρέθηκα έκπληκτος όταν είδα μηδενισμένα following και followers και είδα ένα μύνημα στα αγγλικά ότι το περιεχόμενο που παρείχα ήταν ύποπτο. Για το λόγο του αληθές δείτε τα παρακάτω screenshots (διπλό κλικ για μεγέθυνση).

 

      Αν θέλετε κάντε κλικ εδώ για να δείτε και μόνοι σας. Φυσικά τους έστειλα ένα email διαμαρτυρόμενος και στολίζοντας το με αρκετά "γαλλικά". Περιμένω ακόμα την απάντηση. Πάντως το θεωρώ απαράδεκτο να μη μου στείλουν ούτε ένα email για να με προειδοποιήσουν και να με ενημερώσουν. Οι τακτικές τη Google επεκτείνονται και αλλού.

LITHUANIA VIDEO CLIP

  Καλησπέρα σε όλους και σε όλες. Σήμερα δε θα αναφερθώ σε καμιά προσωπική περιπέτεια ούτε σε κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας. Σήμερα θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα video clip που έκανα για τη Λιθουανία όπου βρέθηκα τον Αύγουστο. Αυτόν τον καιρό ετοιμάζω κάτι μεγαλύτερο και ελπίζω να πετύχει. Ελπίζω σε δύο με τρεις εβδομάδες να είναι έτοιμο. Μέχρι τότε δείτε το παρακάτω video το οποίο υπάρχει και στη δεξιά στήλη του παρόντος ιστολογίου μαζί με άλλα videos από το κανάλι μου στο YouTube. Για καλύτερη τηλεθέαση το έκανα HD. Ελπίζω να σας αρέσει αν και δεν είναι ότι καλύτερο.

Η ΤΕΛΕΙΑ ΧΩΡΑ: Η ΟΝΕΙΡΟΧΩΡΑ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια χώρα όπου όλα ήταν υπέροχα. Δεν υπήρχαν μείζες, σκάνδαλα, οι πολιτικοί ήταν ευσυνείδητοι και υπεύθυνοι, το ίδιο και οι πολίτες, ο λαός έπαιρνε αποφάσεις για τα πάντα με δημοψηφίσματα, οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούσαν κανονικά και ήταν εξυπηρετικές για τον πολίτη με το παραπάνω. Η κληρονομικότητα στην πολιτική απαγορευόταν διά ροπάλου.
Στον ιδιωτικό τομέα τα αφεντικά έδιναν στους υπαλλήλους τους ότι προβλεπόταν από το νόμο και δεν τους έκλεβαν ούτε τους καταπίεζαν. Όταν σημειώνονταν κάποια παρατυπία ο κρατικός μηχανισμός τη διόρθωνε σε χρόνο μηδέν λόγω των τακτικότατων ελέγχων. Δεν υπήρχε η μάστιγα των stage και της ημιαπασχόλησης.
Οι δρόμοι ήταν πεντακάθαροι και ο σεβασμός στη φύση φαινόταν παντού. Οι πολίτες σέβονταν ο ένας το άλλον και δεν κοίταζαν να εκμεταλευτούνε καταστάσεις εις βάρος των συμπολιτών τους. Δεν έβλεπες καρέκλες, καφάσια και τενεκέδες να δεσμεύουν ένα κομμάτι του δρόμου το οποίο προοριζόταν για κάποιον ως πάρκινγκ.
Η παιδεία ήταν υποδειγματική, χωρίς αιώνιους φοιτητές, χωρίς το πανεπιστημιακό άσυλο να υφίσταται για κάποιους "καλοθελητές" και πάνω απ' όλα ήταν δωρεάν στην κυριολεξία. Η παραπαιδεία ήταν άγνωστη σ' αυτή τη χώρα.
Οι τράπεζες δε λειτουργούσαν σαν αγιογδύτες με τοκογλυφικές μεθόδους. Απαγορεύοταν ρητά από το νόμο οι κατασχέσεις και οι δανειολήπτες ποτέ δεν είχαν το άγχος για την αποπληρωμή του δανείου τους. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρεπόταν η μισή οικονομία της χώρας να βρίσκεται στα χέρια μερικών οικογενειών. Υπήρχε κάποιο όριο και σε περίπτωση που κάποιος αποκτούσε πολλά χρήματα περνούσε από έλεγχο για το πως τα απέκτησε και αν τα πράγματα γινόταν επικίνδυνα, δηλαδή συσσώρευση του πλούτου σε λίγους, γινόταν ανακατανομή αυτού.
Τα νοσοκομεία ήταν σα ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Το φακελάκι δεν υπήρχε στην ιατρική διάλεκτο και οι γιατροί και οι νοσοκόμες εξασκούσαν το λειτούργημα τους με κύριο κίνητρο την αγάπη για τον συνάνθρωπο τους και τη θέληση για προσφορά.
Στη τηλεόραση οι τηλεκατίνες δεν υπήρχαν και ο σεβασμός για τον τηλεθεατή φαινόταν από τα προγράμματα των καναλιών. Τα τηλεσκουπίδια τα εξόρισαν πριν πάρα πολύ καιρό και τα Μ.Μ.Ε. δεν ήταν κατευθυνόμενα αλλά ανεξάρτητα και αξιοκρατικά.
Η τεράστια περιουσία της εκκλησίας εκμεταλευόταν κατάλληλα και τα κέρδη πήγαιναν σε διάφορα κοινοφελή έργα, σε ιδρύματα και ανακούφιζαν ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Σ' αυτή τη χώρα για να βγει κάποιος στη σύνταξη δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση να πεθάνει.
Οι αγρότες δεν έκλειναν ποτέ τους δρόμους όταν ήταν δυσαρεστημένοι γιατί σέβοταν τους άλλους πολίτες. Δεν είχαν παράλογες απαιτήσεις όπως όταν βρέχει να ζητάνε αποζημίωση από το κράτος. Αναλάμβαναν την ευθύνη και το ρίσκο για τη δουλειά που επέλεξαν. Ούτε οι επιδοτήσεις για καλιέργειες και μηχανήματα που έπαιρναν μετατρέπονταν σε διαμερίσματα στις πόλεις, αυτοκίνητα και παραθαλάσσια σπίτια.
Λογοκρισία δεν υπήρχε. Ο καθένας εξέφραζε ανοιχτά τα πιστεύω του χωρίς να φοβάται ότι θα υποστεί κυρώσεις.
Τα σώματα ασφαλείας δε λειτουργούσαν σα νταβατζήδες. Υπήρχε διακριτικότητα και θέληση για εξυπηρέτηση και προστασία των πολιτών.
Στις τουριστικές περιοχές οι ντόπιοι επιχειρηματίες δεν κοίταζαν να ξεβρακώσουν σε μια νύχτα τους τουρίστες με υπερχρεώσεις των προϊόντων και των υπηρεσιών που παρείχαν. Τους σέβοταν και ήθελαν οι τελευταίοι να τους επισκεφτούνε και τις επόμενες χρονιές. Κοίταζαν μακρυπρόθεσμα.
Η κάθε κυβέρνηση αυτής της χώρας δεν ήταν δουλική απέναντι σε άλλες χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Έδειχνε πυγμή και όρθωνε το ανάστημα της κάθε φορά που άλλα κράτη κοίταζαν να την προσβάλλουν με διάφορους τρόπους. Υπήρχε πραγματική εξωτερική πολιτική.

Είμαι σίγουρος ότι τα καλά πράγματα θα συνέχιζαν σ' αυτή τη χώρα αν δε χτυπούσε το τηλέφωνο με επακόλουθο να ξυπνήσω. Όνειρο ήταν ρε γαμώτο. Απότομη προσγείωση στη χάλια πραγματικότητα που ζούμε. Δε βλέπω την ώρα να ξανακοιμηθώ.

ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

Όπως ανέφερα σε προηγούμενο post για άλλη μια φορά έμεινα άνεργος. Δεν απογοητεύομαι εύκολα γιατί πιστεύω ότι μόνο για τον τεμπέλη δεν έχει δουλειά. Όχι ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ανεργίας στην Ελλάδα απλά αν κάποιος έχει μεγάλη ανάγκη θα κάνει και μια δουλειά που δεν είναι αντάξια των πτυχίων του και δεν τον αντιπροσωπεύει. Βλέπετε είναι και η ανάγκη για επιβίωση που μας ωθεί να κάνουμε πράγματα που δε μας αρέσουν, αρκεί να βγαίνει ο άρτος ο επιούσιος. Τώρα όσοι θέλουν να εργαστούν αποκλειστικά μόνο πάνω στο αντικείμενο που έχουν σπουδάσει (ναι υπάρχουν αρκετοί απ΄αυτούς), καλό θα ήταν να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους.
Ένας γνωστός μου με παρέπεμψε σε ένα φίλο του που έχει μαγαζί με κινητά και υπολογιστές και ήθελε ένα άτομο που να γνωρίζει από υπολογιστές. Προς στιγμήν χάρηκα αλλά φρόντισα να κατέβω από τα σύννεφα έγκαιρα και σύντομα για να μη βρεθώ απροετοίμαστος προ εκπλήξεων και καλά έκανα.
Πήγα για να μιλήσω (στην ουσία ήταν μια άτυπη συνέντευξη) και είδα ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα όσο φαινόταν τα πρώτα λεπτά όταν μου είπε ότι δίνει τα νόμιμα και ίσως κάτι παραπάνω. Ώρες αγοράς αλλά ενδέχονται και υπερωρίες, ένσημα προς το παρόν δε μπορεί να κολλάει, ίσως από τη νέα χρονιά, δεν αναγνωρίζει τριετίες και όταν με ρώτησε τι μισθό θέλω του είπα 900 ευρώ με απώτερο σκοπό μου την αυτασφάλιση εφόσον δε θέλει να μου κολλάει ένσημα. Τότε είπε ότι μπορεί να δώσει μέχρι 700 ευρώ. Αυτά είναι τα νόμιμα και ίσως κάτι παραπάνω που μου είπε στην αρχή; Μου πρότεινε και εναλλακτική λύση. Βέβαια! Να μπω στο ταμείο ανεργίας για να φάω και 'γω λίγο από το κράτος και να δουλεύω παράλληλα σ' αυτόν. Σίγουρα όμως δε σκεφτόταν το δικό μου καλό και όταν ο ίδιος μου αποκάλυψε ότι ο προηγούμενος που δούλευε σ' αυτόν για τέσσερα χρόνια χωρίς ένσημο, κατάλαβα ότι δε χρειαζόταν περισσότερο συζήτηση το όλο θέμα. Κοινώς δε θα έβλεπα χαΐρι εκεί πέρα.
Μου είπε ότι κανένα μικρό μαγαζί δεν αναγνωρίζει τριετίες και δε δίνει πρώτο μισθό 900 ευρώ. Μόνο κάποιες μεγάλες εταιρίες. Τότε μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό για τις μικρές επιχειρήσεις που φωνάζουν οι ιδιοκτήτες τους ότι βουλιάζει η αγορά. Μήπως βουλιάζουν μόνοι τους; Εφόσον οι εργασιακές συνθήκες και οι οικονομικές απολαβές είναι τρισάθλιες για τους άτυχους που δουλεύουν σε αυτούς φυσικό δεν είναι οι εργαζόμενοι ή οι υποψήφιοι εργαζόμενοι να τα συζητάνε με τους φίλους και γνωστούς τους; Φυσικό δεν είναι να δημιουργείται ένα αρνητικό αίσθημα γι' αυτές τις επιχειρήσεις και με κίνητρο το τελευταίο να μποϋκοτάρουν έστω και άθελα τους αυτούς τους έξυπνους μαγαζάτορες που θέλουν να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι αρκεί να δίνουν όσο το δυνατό λιγότερα στους εργαζομένους τους;
Αυτό θα συνεχίζεται να γίνεται εφόσον έχουν τη σιωπηλή συγκατάθεση της πολιτείας να κάνουν κάτι τέτοιο και εφόσον η τελευταία δεν τους ελέγχει ούτε στο ελλάχιστο. Το να κάνεις καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και στο Ι.Κ.Α. δεν είναι κάτι δύσκολο. Το να βρεις μετά την καταγγελία δουλειά είναι δύσκολο και ιδιαίτερα στην επαρχία. Όταν οι εργοδότες κάνουν κλίκες και συνεννοούνται για το πόσα, τι και αν θα δίνουν είναι πολύ εύκολο να μαθευτεί το όνομα των υποψηφίων υπαλλήλων που έχουν προβεί στο θανάσιμο αμάρτημα της καταγγελίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι τελευταίοι να μη μπορούνε να βρούνε δουλειά άσχετα αν είναι ικανοί. Θα έπρεπε το κράτος να επεμβαίνει αυτεπάγγελτα με τακτικούς ελέγχους στους διάφορους εργοδότες για να νιώσουν και οι εργαζόμενοι μια ασφάλεια. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολο να συμβεί αυτό.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΚΛΟΓΕΣ

Τελικά καλούμαστε να πάμε σε εκλογές την 4η Οκτωβρίου. Είμαι πολύ περίεργος να δω τι λεφτά θα σπαταλήσουνε για τους προεκλογικούς αγώνες ενώ βρισκόμαστε στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης, η Ε.Ε. μας χτυπάει το καμπανάκι πολλάκις και δια στόματος των ίδιων πολιτικών που έχουμε στη χώρα μας ακούμε ότι τα πράγματα είναι χάλια. Θα φιλοτιμηθούνε αντί για αφίσες, σημαίες, πανό, μπρελόκ, αναπτήρες και άλλα διαφημιστικά να δώσουνε τα χρήματα στους πληγέντες των πυρκαγιών και για αναδάσωση; Μπα! Δε νομίζω!
Για να δούμε τις top υποψηφιότητες σε κλίμακα κομμάτων και όχι μόνο, δηλαδή ποια είναι τα υπέρ τους (αν έχουν) και ποια είναι τα κατά τους (που είναι πάρα πολλά).

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Χωρίς λόγια... Πέντε χρόνια τους φάγαμε στη μάπα και πάμε από το κακό στο χειρότερο. Η εν λόγω κυβέρνηση είναι εντελώς ανίκανη. Δεν μπορούνε να τα βρούνε μεταξύ τους και θέλουνε να κυβερνήσουνε κιόλας. Τρομάρα τους! Άγαρμποι μακρυχέρηδες. Δεν ξέρουν ούτε να κλέψουν και οι μείζες και τα σκάνδαλα πάνε σύννεφο. Απορρίπτεται.

ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Τώρα τα βρήκαμε τα λεφτά! Κλέφτες με τακτ και μακρυχέρηδες με master. Μειζαδόροι και αυτοί. Και αυτοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα όσο και οι κυβερνώντες. Ο Γιωργάκης ζει σε μια ουτοπία. Νομίζει ότι είναι ικανός να κυβερνήσει. Κάποιος να τον ξυπνήσει παρακαλώ. Απορρίπτεται.

ΛΑ.Ο.Σ.: Μια στο καρφί και μια στο πέταλλο. Μας μπερδεύουν πολύ και τρέχουν πίσω από τα φουστάνια της Ν.Δ. Αυτό το κόμμα είναι η εξέλιξη του κάθε τηλεβιβλιοπώλη που μιλάει για Ε και γενικώς για όλα τα γράμματα της αλφαβήτου. Ξεκάθαρη πολιτική γραμμή δεν έχουν. Πολύ θολό το τοπίο. Απορρίπτεται.

Κ.Κ.Ε.: Ενώ όλα τα κομμουνιστικά κόμματα στον κόσμο εξελίσσονται μόνο το ελληνικό και το αντίστοιχο της Βόρειας Κορέας είναι τόσο κολλημένα. Η θεωρία τους έχει μείνει στάσιμη εδώ και πολλές δεκαετίες. Δε μας πείθουν με τίποτα. Τα ίδια και τα ίδια μια ζωή. Δείτε εδώ κάτι πολύ ενδιαφέρον. Απορρίπτεται.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ - ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: Μιλάμε για ΤΟ τσίρκο. Σφάζονται μεταξύ τους και πριν δυο χρόνια νόμιζαν ότι έκαναν την ανατροπή με το να βάλουν τον Τσίπρα πρόεδρο και θεωρούνε αβάντα το νεαρό της ηλικίας του. Έχει πολλές αμφιλεγόμενες συνιστώσες που υποστηρίζουν τη λαθρομετανάστευση, δηλαδή το δουλεμπόριο (πόσο φιλάνθρωπη στάση είναι αυτή, ε;), αποκαλούνε τα Σκόπια Μακεδονία (ως Βορειοελλαδίτης φτάνει για να τους απορρίψω) και έχουνε τον πιο πλούσιο βουλευτή, τον Αλαβάνο. Φάσκουν και αντιφάσκουν! Εφόσον κόπτονται τόσο υπέρ των μεταναστών και των συνανθρώπων τους, που ήταν και τι έκαναν για τους πληγέντες των πυρκαγιών εκτός από το να εκτοξεύουν ξύλινους λόγους; Δείτε εδώ κάτι ενδιαφέρον. Απορρίπτεται.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Δεν ξέρω αλλά κάτι δε μου κολλάει καλά σ' αυτούς. Κάτι δημοσιεύματα και κάτι σχέσεις περίεργες που έχουν με το Ουράνιο Τόξο και δέχονται τα Σκόπια ως Μακεδονία δε μ' αρέσουν. Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και η Ελλάδα είναι χιλιοκαμμένη. Όχι άλλο κάρβουνο! Απορρίπτεται.

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ - ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ: Αλλιώς οι γνωστοί - άγνωστοι. Όχι δαγκωτό. Το μόνο που ξέρουν είναι να ρημάζουν, να σπάνε, να καίνε σημαίες, να το παίζουν υπερασπιστές των φτωχών, των μεταναστών και όλων των κατατρεγμένων. Από λόγια όμως χορτάσαμε. Από πράξεις μηδέν εις το πηλίκον. Απορρίπτεται.

ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ: Πρεσβεύουν την ιδέα: "Όταν εμείς φιλοσοφούσαμε όλοι οι άλλοι κρέμονταν από τα δέντρα και βοσκούσαν σα πιθήκια". Κάποιος να τους πει ότι δεν υπάρχει άρια φυλή και να αφήσουν τις μαλακίες κατά μέρος. Αν η ιδεολογία τους είναι τόσο συρρικνωμένη όσο ένα ξυλοφόρτωμα ενός μετανάστη που έχει διαφορετικό χρώμα, πιστεύω και γλώσσα τότε δεν αξίζει να ασχολούμαστε μαζί τους. Απορρίπτεται.

Σίγουρα υπάρχουν και άλλα κόμματα μικρότερα αλλά δε μπορώ να γράψω για όλα γιατί θα πρέπει να ξημερωθώ και από την άλλη δεν είμαι και γνώστης των πάντων. Δύο ερωτήματα προκύπτουν: α) Να ψηφίσουμε; και β) Αν ναι, τι να ψηφίσουμε;
Για 'μένα το να πάει κάποιος να μην ψηφίσει είναι και αυτό μια πολιτική στάση, απόλυτα σεβαστή, η οποία μπορεί να φανερώνει διάφορες αιτιολογίες. Μπορεί κάποιος να αγανάκτησε με την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση και να θέλει να απέχει ως ένδειξη διαμαρτυρίας, μπορεί κάποιος να είναι τόσο βολεμμένος που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα. Σίγουρα οι περισσότεροι απέχοντες (όπως και στις Ευρωεκλογές) ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.
Το έχω πει και άλλες φορές και θα το ξαναπώ. Το εκλογικό σύστημα που έχουμε μπάζει από χίλιες μεριές και είναι σάπιο. Θα προτιμούσα οι πολίτες να ψηφίζουν και να εκλέγουν τους πάντες: Πρόεδρο της δημοκρατίας, πρωθυπουργό, υπουργούς, υφυπουργούς και βουλευτές. Με αυτόν τον τρόπο ίσως να περιοριστούνε λίγο οι κλίκες και οι κλεψιές. Αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και την προηγούμενη ανάρτηση μου.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να υποθέσω για μετά τις εκλογές. Αυτό που ξέρω είναι ότι πολλοί πάλι θα ψηφίσουν τα μεγάλα κόμματα προσπαθώντας να κανονίσουν κάποιο ρουσφέτι. Θα λειτουργήσουν ατομιστικά και δε θα κοιτάξουν τη συλλογικότητα και το κοινό καλό.

ΜΙΝΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Καλησπέρα και καλό μήνα σε όλους και σε όλες. Χθες είδα στην τηλεόραση να λένε ότι για τρίτη χρονιά καλούνται οι έλληνες πολίτες να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι. Αυτό τι σημαίνει; Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις γιοκ!
Εφόσον έχουμε τόσο μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας (το οποίο προκύπτει από τις κλεψιές και το κακό κουμάντο) δεν είναι δυνατό να δοθεί λύση από τους απλούς πολίτες. Πόσο ακόμα να αντέξουμε; Γιατί δε βάζουν φρένο στις αυξησάρες τους οι πολιτικάντηδες; Σαφέστατα δεν είναι οι μόνοι που παίρνουν χοντρά λεφτά κάθε μήνα. Είναι οι διευθυντές και οι προϊστάμμενοι διαφόρων δημοσίων υπηρεσιών, στρατηγοί και ταξίαρχοι και άλλοι πολλοί οι οποίοι δε θα πάθουν απολύτως τίποτα αν τους κοπεί ένα χιλιάρικο από κάθε μηνιαία απολαβή τους.
Δεν είναι δυνατόν να πληρώνει πάντα τη νύφη ο απλός κοσμάκης. Κομμένα επιδόματα, ανύπαρκτες αυξήσεις, αυξανόμενη φορολογία, αυξημένα τιμολόγια αγαθών και υπηρεσιών... Αν κάτσω να γράφω γι' αυτά που καλούμαστε να πληρώνουμε και μας χρεώνουν δε θα τελειώσω ούτε αύριο. Πιάσαμε πάτο για τα καλά. Ειλικρινά πιο ανίκανη και πιο άγαρμπη κυβέρνηση δε μπορώ να φανταστώ. Ούτε να κλέβουν ξέρουν! Δε μπορούνε να συνεννοηθούνε μεταξύ τους και έχουνε την ψευδαίσθηση ότι μπορούνε να κυβερνήσουν μια χώρα και μάλιστα την Ελλάδα όπου βασιλεύει η μίζα, το βύσμα και το ρουσφέτι;
Για να μην παρεξηγηθώ ξεκαθαρίζω ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα για τον απλούστατο λόγο ότι θεωρώ ότι όλο το εκλογικό σύστημα είναι σάπιο και κατ' επέκταση και το πολιτικό που είναι και αποτέλεσμα του πρώτου. Θα προτιμούσα οι πολίτες να ψηφίζουν και να εκλέγουν τους πάντες: Πρόεδρο της δημοκρατίας, πρωθυπουργό, υπουργούς, υφυπουργούς και βουλευτές. Με αυτόν τον τρόπο ίσως να περιοριστούνε λίγο οι κλίκες και οι κλεψιές. Επίσης κάτι που θεωρητικά ισχεί στη χώρα μας αλλά πρακτικά το έχουν καταργήσει οι πολιτικάντηδες της συμφοράς είναι το δημοψήφισμα. Θεωρούνε τους εαυτούς τους τόσο ικανούς που λαμβάνουν αποφάσεις για τα πάντα και ο λαός παραμένει άβουλος θεατής. Φυσικά η αλήθεια που αποφεύγουν οι κυβερνήσεις τα δημοψηφίσματα είναι ότι φοβούνται. Φοβούνται μη βρεθούνε προ δυσάρεστων γι' αυτούς εκπλήξεων.
Για τους παραπάνω λόγους δεν πιστεύω ούτε στην αντιπολίτευση όποια και να είναι αυτή. Και μερικοί τίμιοι να υπάρχουν στη γιάφκα της πλατείας Συντάγματος χάνονται από τη βρωμερή και τρισάθλια πλειοψηφία. Το κυριότερο πιστεύω είναι να κρατήσουμε μακριά τις οικογένειες που καταδυναστεύουν τον τόπο εδώ και δεκαετίες. Δεν είναι καθόλου δίκαιο και σωστό να θεωρούνε τις πολιτικές καρέκλες δεδομένες και να τις θεωρούνε κληρονομιά τους.