IT 'S ALL GREEK TO ME

Σήμερα στην Ελλάδα μπορεί κανείς να συναντήσει ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου που ζούνε και δουλεύουν εδώ. Πολλές φορές τους προδίδει η προφορά τους και τα σπαστά ελληνικά. Μερικές φορές ο τρόπος που λέγονται κάποια πράγματα από αυτούς τους ανθρώπους προκαλεί γέλιο. Καλοπροαίρετο γέλιο. Αυτό το ζω στο πετσί μου επειδή η καλή μου δεν είναι ελληνίδα.
Υπάρχουν φορές που μπερδεύεται και λέει άλλα ενώ εννοεί άλλα. Για παράδειγμα όταν αντί για καρυδόπιτα λέει κουραδόπιτα. Φανταστείτε να ειπωθεί κάτι τέτοιο σε εστιατόριο ή σε ζαχαροπλαστείο. Η αμηχανία μου θα είναι εμφανέστατη αλλά από την άλλη τα σπαστά ελληνικά έχουν και μια γοητεία. Μια άλλη φορά αντί να πει "έχετε κόλλα" είπε "έχετε κώλο;" και ένα συνηθισμένο λάθος που κάνουν οι ξένοι είναι όταν λένε αντί για καλώδιο κωλόδιο. Βέβαια τα σαρδάμ και η παραννόηση δεν τελειώνουν εδώ. Αλλά δεν πρόκειται να τα γράψω όλα λόγω στενότητας χρόνου.
Σίγουρα η ελληνική γλώσσα είναι από τις δυσκολότερες του κόσμου αν όχι η δυσκολότερη. Ο φίλος μου ο Lee που είναι από το Λονδίνο ζει στην Ελλάδα πάνω από δέκα χρόνια αλλά η προφορά παραμένει και τα λαθάκια δίνουν και παίρνουν.
Πολλές φορές τα σπαστά ελληνικά λειτουργούνε προς όφελος αυτών που τα μιλούν κάνοντας τους τελευταίους αρεστούς και αποδεκτούς. Τρανταχτό παράδειγμα η Καλομοίρα που όλοι τη θεωρούνε χαριτωμένη εξ' αιτίας του τρόπου που μιλάει. Όλοι θυμούνται όταν έλεγε μαρίδια αντί για μαρίδα. Αυτό μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα από τα highlights της.
Μια βόλτα σε ένα παζάρι αν κάνει κάποιος θα ακούει σε κάθε δεύτερο βήμα του σπαστά ελληνικά είτε από πωλητές είτε από πελάτες.
Για να φτάσουμε στο δια ταύτα, υπάρχουν κάποιοι που δυστυχώς φοράνε ακόμη παρωπίδες και δε λένε να καταλάβουνε ότι η Ελλάδα είναι πολυπολιτισμική και όσο περνάνε τα χρόνια θα γίνεται ολοένα και περισσότερο.
Από αυτήν την πολυπολιτισμικότητα θα επηρεαστούνε πολλοί τομείς και μέσα σ' αυτούς είναι και η ελληνική γλώσσα. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό.

ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Όσοι πρόκειται να κάνετε διακοπές και ασχέτως αν θα πάτε κάπου ή θα μείνετε στο σπίτι σας να χαλαρώσετε με το παραπάνω καλά θα κάνετε. Ένα καλό βιβλίο πάντα είναι καλός σύντροφος.
Προσωπικά μ' αρέσει πολύ το διάβασμα. Ειδικά τα μυθιστορήματα. Μπορούν να σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές, σε άλλους κόσμους, αφήνει τη φαντασία σου να πλάσει τις εικόνες, τους ήρωες, τα γεγονότα.
Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα βιβλίο που αγόρασα πριν δέκα μέρες και με συνεπήρε πραγματικά. Χρειάστηκα έξι μέρες για να διαβάσω τις 405 σελίδες του. Πρώτη φορά αναφέρομαι στο blog μου για βιβλίο και από τώρα και στο εξής θα αναφέρομαι ανά διαστήματα σε διάφορα βιβλία που διάβασα ή θα διαβάσω .
Σε αυτό το post θα ήθελα να σας πω για το βιβλίο "ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΦΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ" του Γιάννη Τσάτσικα. Για την ακρίβεια το βιβλίο είναι μια ιστορική μαρτυρία που αναφέρεται στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν λίγο πριν καταστροφή της Σμύρνης, τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, τους Βαλκανικούς πολέμους, την ανταλλαγή πληθυσμών, τους πρόσφυγες.
Είναι μια ιστορική μαρτηρία ντυμένη με ένα πέπλο μυθιστορήματος και όποιος το διαβάσει θα παρακολουθήσει την ταραχώδη πορεία της ζωής του Βασίλη (ο ήρωας του βιβλίου).
Ο Βασίλης έφυγε από την Κωσταντινούπολη στα δεκαοχτώ του για να πάει στο Παρίσι να σπουδάσει την ιατρική επιστήμη αλλά άρον άρον βρέθηκε στην τότε όμορφη Αθήνα με τα νεοκλασσικά της κτήρια, και τις πολιτικές ταραχές. Από εκεί βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας και η οδύσσεια του δεν έχει τέλος. Είδε φίλους του να χάνονται, γνώρισε την αδικία και το ρατσισμό, τσατίστηκε, έβρησε, σιχάθηκε. Η νοσταλγία για την Πόλη, την ιδιαίτερη πατρίδα του, τον έτρωγε. Έδωσε μάχες σκληρές μέσα του για να μπορέσει να κρατήσει τον εσωτερικό του κόσμο σε μια ισορροπία και να μπορέσει να συνεχίσει να προσφέρει και να ανταπεξέρχεται σε διάφορες δύσκολες καταστάσεις.
Με το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου μένει μια πίκρα στον αναγνώστη για τα χρόνια που σπαταλήθηκαν από τη ζωή του Βασίλη και του κάθε Βασίλη γιατί έτσι ήθελαν οι τότε άρχοντες.
Στο βιβλίο επίσης υπάρχει και φωτογραφικό υλικό της τότε εποχής, των τότε γεγονότων, των τότε τόπων και των τότε ανθρώπων που διαδραμάτισαν διάφορους ρόλους καλούς και κακούς.
Το βιβλίο "ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΦΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ" είναι από τις εκδόσεις ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ (Modern times) και εκδόθηκε το 2007. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα και σας εύχομαι καλή ανάγνωση.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΥΧΤΙΑ

Υπάρχουν πάρα πολλά sites κοινωνικής δικτύωσης σε στυλ Facebook και έχουν ειπωθεί πάρα πολλές γνώμες γι' αυτά. Το θέμα είναι ότι αρκετά χρησιμοποιούνε διάφορα αθέμιτα μέσα για να αυξήσουν τα κέρδη τους ή τη φήμη τους. Για παράδειγμα το Facebook, με το που γίνεται κάποιος μέλος, δίνει όλα τα προσωπικά στοιχεία του τελευταίου σε διάφορες εταιρίες (εννοείται με χρηματικό αντάλλαγμα) και έτσι ξεκινάνε τα spam mails.
Πριν από δυο με τρεις εβδομάδες έλαβα ένα mail από ένα site το οποίο ανέφερε το όνομα ενός γνωστού μου ρωτώντας με αν τον γνωρίζω ή όχι και αναλόγως την απάντηση να πατούσα το ανάλογο κουμπί (yes ή no) σε ένα banner. Με λίγα λόγια αυτό το mail που έλαβα από το REUNION (περί αυτού ο λόγος) ήταν ένα είδος πρόσκλησης για να γίνω μέλος. Θα έλεγα πονηρή εφόσον για να δω τι ακριβώς κάνει εκεί μέσα ο γνωστός μου έπρεπε να γίνω και εγώ μέλος. Η περιέργεια με νίκησε και δημιούργησα δικό μου λογαριασμό. Προς το παρόν όλα καλά αλλά μετά από μια μέρα κατάλαβα ότι το συγκεκριμμένο site χρησιμοποίησε όλες τις επαφές που έχω στον λογαριασμό email που έχω για να στείλει spam χωρίς να ερωτηθώ και χωρίς να ειδοποιηθώ. Αυτό σίγουρα δεν τιμάει το Reunion το οποίο κατά τ' άλλα δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο.
Σίγουρα ο ανταγωνισμός στο internet μεταξύ των κοινωνικών δυκτίων (social network) είναι μεγάλος και όλα τα sites θέλουν να γίνουν γνωστά και να έχουν πολλά μέλη. Αυτό σημαίνει πολύ χρήμα από τις διαφημίσεις ή αν πωληθούν. Δυστυχώς όμως πολλές φορές τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτού του σκοπού δεν είναι πάντα τα καλύτερα για τον κάθε ανυποψίαστο υποψήφιο χρήστη - μέλος που γίνεται άθελα του θύμα.

ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Σήμερα, μετά από μήνες, κατάφερα να ξυπνήσω αργά. Για να ακριβολογώ με ξύπνησε ένα τηλεφώνημα στης 12:40'. Ο προϊστάμενος μου τηλεφώνησε για να μου υπενθυμίσει ότι στης 15:30' πρέπει να είμαι στη δουλειά.
Αυτό είναι αρκετό για να μου χαλάσει τη διάθεση και τη μέρα. Όλος ο κοσμάκης πήγε σε κάποια παραλία και εγώ δεν μπορώ να ξεκολλήσω από την πόλη. Να μην είμαι αχάριστος. Φέτος το καλοκαίρι πήγα και εγώ δυο Κυριακές στη θάλασσα για να κάνω τις βουτιές μου.
Σήμερα η πόλη είναι άδεια και μπορώ να ακούσω από το μπαλκόνι τα τζιτζίκια που έχουν κατασκηνώσει στα δέντρα στο απέναντι παρκάκι. Υπάρχει μια ηρεμία που θέλοντας και μη σε κάνει να θέλεις να τεμπελιάσεις. Μια νωχελικότητα άλλο πράγμα! Μέχρι της τρεις η ώρα που θα ξεκινήσω για να πάω στη δουλειά. Μετά προσγειώνομαι στην γκρίζα πραγματικότητα που μεταμορφώνει αυτήν την όμορφη Κυριακή σε μια καθημερινή μέρα.
Άντε... καλά να περάσετε όσοι είστε ή θα πάτε σε κάποια παραλία. Και όσοι θα μείνετε στο σπίτι σας κάνοντας το απόλυτο τίποτα πάλι τυχεροί είστε. Ακούστε και 'μένα.

ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΙΑ

Χθες πριν πάω το μεσημέρι στη δουλειά πέρασα από το μαγαζί ενός γνωστού για να πάρω κάτι χρήματα που του άφησε ένας τρίτος για 'μένα γιατί μου τα χρωστούσε εδώ και δύο χρόνια. Μπήκα στην αυλή και δεν βρήκα κανένα. Φώναξα το όνομα του τρεις με τέσσερις φορές αλλά καμία απάντηση. Άκουσα κάτι θορύβους μέσα από την αποθηκούλα και σκέφτηκα ότι θα είναι εκεί μέσα. Μπαίνω αλλά τίποτα. Με το που πάω να βγω πετάγεται ένας σκύλαρος μέχρι εκεί πάνω αγριεμένος και μου χύμηξε. Πρόλαβε να μου καταφέρει μια δαγκωματιά στο πόδι αλλά ευτυχώς τραβήχτηκα έγκαιρα με αποτέλεσμα να μην είναι τίποτα σοβαρό. Προσπάθησα να βγω αλλά μου ξαναχύμηξε. Το περίεργο είναι ότι ο σκύλος με γνωρίζει. Δεν του είμαι άγνωστος. Η ώρα περνούσε και θα αργούσα στη δουλειά. Αναγκαστικά κατέφυγα στη βία. Πάω να βγω τρίτη φορά και μου όρμησε και πάλι αλλά αυτή τη φορά του σερβίρισα μερικές κλωτσιές και μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερα να βγω από την αποθηκούλα.
Την ίδια στιγμή φάνηκε και ο γνωστός μου που είναι και ιδιοκτήτης του σκύλου. Ούτε αυτός περίμενε τέτοια συμπεριφορά από τον Μάρκο (το όνομα του σκύλου). Του είπα να μην τον έχει λυμμένο στη αυλή με την αυλόπορτα ορθάνοιχτη γιατί αν περάσει κανένα παιδάκι και το δαγκώσει το σκυλί τότε θα τον τρέχουν στα δικαστήρια.
Εκεί διαφώνησε μαζί μου ο γνωστός μου. Άρχισε να λέει ότι πρέπει τα ζώα να είναι όσο περισσότερο ελεύθερα γίνεται. Του λέω ναι αλλά αν θέλεις να τον έχεις λυμμένο κλείσε την αυλόπορτα σου. Αυτός πείσμωσε. Όχι και πάλι όχι. Βρε από 'δω βρε από 'κει να προσπαθώ να τον πείσω αυτός τίποτα. Του λέω ότι εφόσον όρμησε σ' εμένα που είμαι γνώριμος στο ζωντανό φαντάσου τι θα κάνει σ' έναν άγνωστο. Τίποτα αυτός. Στο τέλος βαρέθηκα να εξηγώ τα αυτονόητα, πήρα τα χρήματα μου και έφυγα.
Δυστυχώς υπάρχουν μερικοί που ο οργανισμός τους τραβάει τους μπελάδες. Δε θέλουν να καταλάβουν απλά πράγματα και στο τέλος, αργά ή γρήγορα, την πατάνε γιατί είναι ξεροκέφαλοι.

SUMMER IN THE CITY

..."Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι;"... που λέει και το γνωστό άσμα του Βασίλη Παπακωσταντίνου. Και η πόλη θα αδειάσει ακόμη περισσότερο με αποκορύφωμα τον δεκαπενταύγουστο. Το θέμα είναι ότι πολλοί από τους φευγάτους την έκαναν με ελαφρά για διακοπές σε κάποια παραλία με διακοποδάνειο.
Από τη μια τους δικαιολογώ γιατί έχουν μπαϊλντίσει στην πόλη και όλοι χρειάζονται δέκα μέρες ξεγνοιασιάς. Από την άλλη οι αυξήσεις των επιτοκίων από τις τράπεζες σε διάφορα είδη δανείων θα προσγειώσουν τους δανειολήπτες μάλλον ανώμαλα.
Υπάρχουν και αυτοί που κάθονται στις πόλεις και δεν το κουνάνε ρούπι. Όχι ηθελημένα, απλά δεν υπάρχει σάλιο. Να ζεις στην Ελλάδα και να μην μπορείς να κάνεις μια βουτιά σε μια κοντινή παραλία είναι γερό καψόνι. Πόσο μάλλον όταν βλέπεις διάφορα εγγλεζάκια να έρχονται στα νησιά με πακέτα που έχουν πραγματικά ξεφτυλισμένες τιμές και κάνουν τις χίλιες δυο μαλακίες.
Τι να κάνεις... Η μόνη παρηγοριά είναι η συντροφιά της τηλεόρασης (λέμε και κανένα αστείο για να περνάει η ώρα) η οποία συνοδεύεται με καρπουζάκι.

ΚΑΙ ΝΑ Ο ΠΑΝΑΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Όλα τα κουφά γίνονται εκεί που δεν το περιμένεις. Χθες ο πρεσβευτής του Παναμά στην Ελλάδα δήλωσε ότι "είπαν ξείπαν". Δηλαδή; Το 2002 η μακρινή χώρα είχε αναγνωρίσει τα Σκόπια ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Τώρα ακυρώνουν την τότε απόφαση τους και αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως FYROM.
Οι χώρες της αμερικάνικης ηπείρου μας ξάφνιαζαν ανέκαθεν. Να μην ξεχνάμε ότι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελλάδα ως κράτος ήταν η Αϊτή μετά την επανάσταση του 1821. Βέβαια οι εκπλήξεις δεν είναι πάντα ευχάριστες. Μην ξεχνάμε ότι την επομένη της επανεκλογής του George W. Bush jr. οι Η.Π.Α. αναγνώρισαν τα Σκόπια ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Με αυτή την κίνηση ο εν λόγω καγκουροπρόεδρος των Η.Π.Α. πούλησε χιλιάδες αμερικανούς πολίτες ελληνικής καταγωγής που τον ψήφισαν.
Και η Άγκελα Μέρκελ, η καγκελάριος της Γερμανίας, ξεκαθάρισε στα Σκόπια ότι ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ περνάει μόνο μέσα από την επίλυση του ζητήματος. Μήπως τα Σκόπια αρχίζουν και δυσκολεύουν τη θέση τους με την αδιαλλαξία που τα χαρακτηρίζει;

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΥΣΚΑ

Επιτέλους βρήκα χρόνο σήμερα και έκανα μια καλή blogoβόλτα. Είδα ότι τα ελληνικά blogs πάνε από το καλό στο καλύτερο (να ευλογήσουμε και τα γένια μας), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και blogs που χρησιμοποιούνται για σκοπιμότητες ή οτιδήποτε άλλο.
Θα ήθελα να σταθώ σε ένα χθεσινό post που διάβασα στο ΤΡΟΚΤΙΚΟ (κλικ) το οποίο αφορά τον Αλέξη Τσίπρα και τη στρατιωτική του θητεία. Αν αληθεύουν όσα λέει ο γραφών τότε μιλάμε για άλλον ένα πολιτικό - πυροτέχνημα ή πολιτικό - φούσκα (διαλέγετε και παίρνετε την εκδοχή της αρεσκείας σας).
Δε θέλω να επεκταθώ παραπάνω. Το άρθρο του ΤΡΟΚΤΙΚΟΥ είναι πλήρες. Αν ισχύουν τα γραφόμμενα τότε μην πιστεύετε τις ηθικολογίες και τα περί ισότητας που εκτοξεύονται από το στόμα του Αλέξη Τσίπρα. Είναι και αυτός ένας πολιτικός σαν τους άλλους. ΒΟΛΕΜΜΕΝΟΣ ΜΕ ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΑΝΔΡΑΣ

Είχα την ατυχία στη ζωή μου να γνωρίσω πριν πολλά χρόνια τον Γιάννη. Ποιος είναι ο Γιάννης; Είναι ένας τύπος που πάνω απ' όλα κοιτάζει τον εαυτό του. Φοράει παντού παρωπίδες και είναι ισχυρογνώμων. Ακόμα και λάθος να κάνει δεν πρόκειται να το παραδεχτεί γιατί νιώθει μειονεκτικά. Στη δουλειά του δεν είναι τεμπέλης αλλά είναι τσαπατσούλης και δουλικός με τους πελάτες του. Οι τελευταίοι έχουν μια πολύ καλή εικόνα για το Γιάννη. Γι' αυτούς είναι ένα καλό παιδί, εργατικό, εξυπηρετικό και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Ο Γιάννης έχει και άλλο ένα πρόσωπο το οποίο το φανερώνει μόλις μπαίνει μέσα στο σπίτι του. Εκεί είναι αυταρχικός, όλα του φταίνε, ξεσπάει στα παιδιά του και χτυπάει τη γυναίκα του. Νομίζει ότι όλοι εκεί μέσα είναι κτήμα του. Έτσι επιβεβαιώνει τον ανδρισμό του. Μιλάει με τα χειρότερα λόγια και όταν πίνει δεν ξέρει τι λέει. Το χειρότερο; Κατηγορεί στους κολλητούς του και ξεφτυλίζει τη γυναίκα του χωρίς λόγο και με αυτόν τον τρόπο νομίζει πως επιβεβαιώνεται αλλά και οι φίλοι του από μέσα τους τον κοροϊδεύουν. Με λίγα λόγια ο Γιάννης καταφέρνει να ξεφτυλίζει τον εαυτό του ακόμα περισσότερο. Για τον Γιάννη το μόνο που αξίζει είναι να είναι αρεστός στους φίλους του και στους ξένους. Για την οικογένεια του το μόνο που ξέρει να δίνει είναι η γκρίνια, η μιζέρια, οι βρισιές και το ξύλο.
Δεν ξέρω τι φταίει και συμπεριφέρεται έτσι στην οικογένεια του. Μονίμως δημιουργεί προβλήματα και με άλλους στενούς συγγενείς. Νομίζω ότι νιώθει κατώτερος επειδή η γυναίκα του είναι μορφωμένη, έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο και έχει καλή θέση στη δουλειά της, ενώ αυτός τελείωσε το γυμνάσιο με το ζόρι και έχει καταφέρει να τα σκατώσει πολλές φορές στη δουλειά του.
Τέτοια άτομα που νομίζουν ότι εκπέμπουν ανδρίλα με το να χτυπάνε τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους για 'μένα είναι τα ποιο μίζερα που υπάρχουν πάνω στον πλανήτη.
Γιάννη ένα να θυμάσαι. Έχει ο καιρός γυρίσματα αλλά θα είναι αργά. Βάλε μυαλό όσο προλαβαίνεις γιατί θα πετάξει το πουλάκι και θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
Πάντα εκτιμούμε κάτι όταν αυτό το έχουμε χάσει.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Χθες χρειάστηκε να πάω μέχρι τη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμμένα στο αεροδρόμιο και σήμερα για δεύτερη φορά φέτος το καλοκαίρι κατάφερα να πάω σε μια παραλία στο νομό Καβάλας. Με λίγα λόγια αυτό το Σαββατοκύριακο έκανα αρκετά χιλιόμετρα.
Κατά τη διάρκεια των διαδρομών είδα τρελλούς που νομίζουν ότι είναι πιλότοι της Formula 1 και πήγαιναν γαμιώντας, είδα ένα σωρό μπλόκα της αστυνομίας, συνάντησα άπειρες λακούβες, κωλόδρομους, νταλικιέρηδες που πήγαιναν με 25km/h (χωρίς να υπερβάλλω), έβρισα, μούτζωσα και με λίγα λόγια συμπεριφέρθηκα σαν γνήσιος έλληνας οδηγός που οδηγεί σε ελληνικούς δρόμους. Είδα όμως και κάτι που με στενοχώρησε αρκετά. Δεκάδες ζώα (για να μην πω εκατοντάδες), κυρίως σκύλοι, χτυπημένα από βιαστικούς οδηγούς να κοίτωνται στο οδόστρωμα.
Καθώς γυρνούσα στο σπίτι από την παραλία το απόγευμα απολάμβανα τη διαδρομή με ανοιχτό παράθυρο, τσιγαράκι και μουσικούλα. Στα μισά του δρόμου υπήρξε μια μπόχα άλλο πράγμα. Μετά κατάλαβα ότι η υπερβολική ζέστη σε συνδιασμό με την αποσύνθεση των άτυχων νεκρών ζώων έδινε αυτό το δύσοσμο αποτέλεσμα.
Λίγη προσοχή δε βλάπτει ρε γαμώτο. Στο εξωτερικό υπάρχουν διάφορες δημόσιες υπηρεσίες που συλλέγουν τα άτυχα ζώα από το δρόμο. Το μόνο που χρειάζεται για να γίνει αυτό είναι ένα τηλεφώνημα. Η Ελλάδα σ' αυτόν τον τομέα είναι πολύ πίσω και μάλλον θα μείνει στην ίδια θέση για αρκετά χρόνια ακόμα. Άρα το μόνο που μας μένει για να δράσουμε σε αυτό το θέμα είναι να δείξουμε λίγη υπευθυνότητα παραπάνω εμείς οι πολίτες, γιατί αν περιμένουμε από το κράτος...

STARS

Έχω δει αρκετούς που έχουν καβαλήσει το καλάμι. Οι εγχώριοι stars έχουν την τιμητική τους οι οποίοι συμπεριφέρονται σα να είναι μόνιμοι κάτοικοι L.A. και Hollywood (ξέρετε Beverly Hills και τα τοιαύτα). Πολλοί που είναι πραγματικοί stars συμπεριφέρονται εντελώς νορμάλ (π.χ. ο αγαπημένος μου ηθοποιός Θανάσης Βέγγος).
Ο λόγος που γράφω αυτό το post είναι μια ηθοποιός που είναι από τις Σέρρες και την πέτυχα πριν από δυο με τρεις ώρες σε ένα μεγάλο super market (ανήκει σε αλυσίδα στην Ελλάδα αλλά δεν λέω ποιο για να μη θεωρηθεί ότι κάνω γκρίζα διαφήμιση) συνοδευόμενη από έναν άλλο ηθοποιό πενελλαδικού βεληνεκούς. Και οι δύο κάνουν καριέρα σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές κυρίως δράματα και κοινωνικά σήριαλ.
Ο άρρεν φαίνεται εντάξει αλλά η άλλη είχε ένα πρόβλημα. Δε μπορούσε να περάσει από την πόρτα γιατί η μύτη της παραήταν ψηλά. Μέσα στο super market κυκλοφορούσε με μαύρα γυαλιά σαν αόματη όπως κάνουν οι αμερικάνοι συνάδελφοι της για να μη τους αναγνωρίζουν οι παπαράτσι και τα πλήθη αλλά εδώ; Εδώ όλοι την είχαν γραμμένοι κανονικά.
Η απερίγραπτη στάση των αγροίκων πελατών που δεν έκαναν τεμενάδες στο μεγαλειώδες ταλέντο της ηθοποιού πρέπει να έφερε την τελευταία σε κάποια κρίση. Εκεί που περίμεναμε όλοι να πληρώσουμε στο ταμείο αυτή άφησε τον καλό της και πήγε σε σημείο όπου να μπορούνε να τη δούνε όλοι.
Σε ένα διάδρομο όπου βρισκόμουνα με την παρέα μου και κάναμε τα ψώνια μας χωρίς να το καταλάβω βρεθήκαμε με την εν λόγω ηθοποιό μόνο που κάναμε το τραγικό λάθος να της έχουμε γυρισμένη την πλάτη και να μην την προσέξουμε όπως δεν καταλάβαμε ότι της κλείσαμε το δρόμο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τα πάρει στο κρανίο η λεγάμενη και αντί να μας πει να κάνουμε στην άκρη περίμενε να ενεργοποιήσουμε τα μάτια που έχουμε στον κώλο και να την πάρουμε χαμπάρι. Εφόσον περίμενε γύρω στο μισό λεπτό με αγριεμένη φωνή και μεγάλη αγένεια και τουπέ μας είπε: "Δε βλέπετε που περνάω;". ΣΩΠΑ ΡΕ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ!!!
Τεσπα! Τα νούμερα ζούνε και υπάρχουν ανάμεσα μας. Δεν ξέρω αν καταλάβατε για ποια μιλάω αλλά δεν είναι πολλές οι ηθοποιοί από Σέρρες.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΕΓΙΝΕ

Το θράσος των σκοπιανών δεν έχει όρια. Αναφέρομαι στην επιστολή που έστειλε η εκεί ηγεσία στους εδώ άρχοντες. Με λίγα λόγια θέλουν να δημιουργήσουν μειονότητα από το μηδέν. ΕΛΕΟΣ!
Καλή η ελεύθερη σκέψη, καλά τα προχωρημένα μυαλά, καλές οι νέες ιδέες αλλά να μη μας πηδήξουν κιόλας. Μιλάω για κάποιους που εθελοτυφλούνε εδώ στην Ελλάδα, και την όποια αντίδραση της Ελλάδας προς την πολιτική των Σκοπίων τη θεωρούνε υπερβολική. Κάτι τέτοια προχωρημένα ελληνικά μυαλά μας έφεραν στην κατάσταση που βρισκόμαστε.
Το θέμα είναι ότι οι Σκοπιανοί τρώνε κουτόχορτο με δυο κουτάλια και δε λένε να καταλάβουν ότι οι πλάτες των αμερικάνων δεν είναι για πάντα. Παράδειγμα ο Σαντάμ Χουσεήν και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Με τις πλάτες των αμερικάνων αναδείχτηκαν στο παρελθόν και τώρα είναι εχθροί των Η.Π.Α. (ο ένας δεν είναι πια).
Δεν θέλουνε να καταλάβουνε ότι το συμφέρον τους είναι να τα έχουν καλά με την Ελλάδα. Κανονικά επειδή εχουμε και σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε, τα Σκόπια θα έπρεπε να φάνε κανένα γερό μπάτσο από την Ελλάδα αλλά δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν έχουνε τους δίδυμους γεννετικούς αδένες (κοινώς τ' αρχίδια).
Το ότι παίρνουνε ένα σκασμό λεφτά από τη χώρα μας και ότι πολλοί έλληνες πάνε να ανοίξουν επιχειρήσεις εκεί πέρα τα έχω γράψει και στο παρελθόν και δε θέλω να τα ξαναλέω.
Μήπως μετά το βέτο να τους ρίξουμε και ένα εμπάργκο για να συνετιστούνε; Βαρέθηκα να βλέπω την Ελλάδα να παίζει το ρόλο της φτηνής πουτάνας της Ευρώπης. Όποιος θέλει να γαμήσει έρχεται σ' εμάς. Το σεβασμό τον κερδίζεις. Δεν τον απαιτείς.
Επειδή όμως έχουμε και κάτι καλά φυντανάκια στην Ελλάδα που κρύβονται πίσω από αριστερές μάσκες και το μόνο που λένε είναι μαλακίες, πάλι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνουμε διεθνώς σούργελα και να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας.
Σε εθνικά θέματα η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι μία και εννιαία καθώς επίσης να υιοθετείται απ' όλα τα κόμματα.
Υπάρχουν αρκετοί που την όποια αντίδραση της Ελλάδας στις προκλήσεις των Σκοπίων την ονομάζουν εθνικισμό. Μια λέξη που χρησιμοποιείται ως τσίχλα.
Σίγουρα πολλά καραγκιοζιλίκια των γειτόνων γίνονται για εσωτερική κατανάλωση στη χώρα τους, μια και η πολιτική σκηνή εκεί πέρα είναι για τα μπάζα. Ψηφοθηρία να γίνεται κοινώς.
Το είπα, το ξαναλέω και θα το ξαναλέω: ΕΙΜΑΣΤΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ.

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ

Καλά, στην Ελλάδα οι πιο ανεύθυνοι πολίτες είναι όλοι οι υπεύθυνοι που βρίσκονται σε διάφορες θέσεις για να εξυπηρετούν τον πολίτη. Εν ολίγοις είναι όλοι για τον πούτσο.
Κάθε καλοκαίρι ενώ τσουρουφλιζόμαστε από τις φωτιές, αυτοί ζούνε στον αστερισμό του σταρχιδισμού ο οποίος έχει μεγάλη επιρροή από τη μαλακία που τους δέρνει.
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Το πάθημα δεν έγινε μάθημα και η πυροσβεστική υπηρεσία θεώρησε μια πυρκαγιά (στην Οινόη αν θυμάμαι καλά) ελεγχόμενη και μετά τρέχανε και δε φτάνανε όλοι. Κάτι σπίτια κάηκαν αλλά ποιος νοιάζεται; Στην Πυρκάλ κόντεψε να γίνει της Χιροσίμας και είχαμε και μια πυρκαγιά και στη Θεσσαλονίκη.
Κατόπιν εορτής έτρεχαν όλοι να κάνουν αντιπυρικές ζώνες. Μια δουλειά δηλαδή που έπρεπε να είναι ήδη τελειωμένη εδώ και πολλούς μήνες. Το πράσινο στην Ελλάδα είναι ελάχιστο και οι ανευθυνοϋπεύθυνοι βοηθούνε κάθε χρόνο να γίνεται ολοένα και λιγότερο. ΕΛΕΟΣ!
Ποιον ή ποιους θα βαρύνουν οι ευθύνες; Αυτό είναι ένα πολύ καλό αναπάντητο ερώτημα και θα συνεχίσει να μένει αναπάντητο.

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Αν και έλληνας είμαι από το εξωτερικό. Γεννήθηκα στη Σουηδία. Τώρα μένω στην Ελλάδα. Θα μου πείτε ότι δε σας νοιάζει και καλά κάνετε. Απλά ψάχνω τρόπο να κάνω ένα πρόλογο για κάποιους άλλους έλληνες οι οποίοι είναι ουκ ολίγοι. Μιλάω για τους ομογενείς που βρίσκονται σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
Πάρα πολλοί ομογενείς επισκέφτονται την Ελλάδα κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπάρχουν πολλοί που την ελληνικότητα τους τη θυμίζει μόνο το αλλοιωμένο επίθετο τους. Είναι πολλοί που με το πέρασμα των χρόνων και των γενεών δε νιώθουν έλληνες ούτε στο ελάχιστο (προσωπικά δεν το βρίσκω κακό αλλά φυσικό επακόλουθο). Υπάρχουν και πολλοί όμως που μπορεί να μην έχουν στενή επαφή με την Ελλάδα αλλά είναι πιο έλληνες και από τους κατοίκους αυτής της χώρας.
Είναι πάρα πολλοί που πρόκοψαν στο εξωτερικό και πλούτισαν και προσφέρουν στην Ελλάδα με όποιο τρόπο μπορούνε. Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη πλευρά στην οποία ανήκουν ομογενείς που όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφάκι αλλά έχουν κάνει και κακό στη χώρα.
Οι ομογενείς πολλές φορές αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα ως ξένοι και στις χώρες που ζούνε ως έλληνες. Πολλές φορές, κυρίως το καλοκαίρι, όταν έρχονται ομογενείς για τουρισμό γδέρνονται στην κυριολεξία από τα ξενοδοχεία που διαμένουν, κάποιους οδηγούς ταξί, από εστιατόρια και άλλους ντόπιους με αποτέλεσμα να έχουνε τις χειρότερες εντυπώσεις. Γιατί; Επειδή αρκετοί ντόπιοι τους βλέπουνε σαν δίποδα εκατοστάευρα.
Πολλές φορές η ομογένεια δεν έχει την υποστήριξη της πολιτείας ούτε για τα απαραίτητα, π.χ. σχολικά βιβλία. Θα μου πεις ότι εδώ ο ντόπιος δεν έχει την υποστήριξη της πολιτείας τους ξένους θα κοιτάμε τώρα; Και όμως. Δεν είναι ξένοι.
Να μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι έλληνες ζούνε εκτός Ελλάδας και καλό θα ήτανε να έχουν στενότερες σχέσεις με την πατρίδα. Μια αρχή είναι να μην τους αντιμετωπίζουμε μόνο σαν τουρίστες και σαν ξένους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Πήξαμε στα σκάνδαλα σ' αυτή τη χώρα... Siemens από τη μια μεριά, Γερμανός και Cosmote από την άλλη, Ζαχόπουλος από το κοντινό παρελθόν (μήπως ξεχάστηκε το αυτό το θέμα;). Κάθε κόμμα έχει τις βρωμιές του. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Προσωπικά πιστεύω ακόμη και στα μικρά κόμματα παίζονται μίζες, συμφέροντα, σκάνδαλα και όλα τα ωραία χαρακτηριστικά καλούδια αυτού του τόπου.
Και ο λαός; Στη συντριπτική του πλειοψειφία αγρόν ηγόραζε και συνεχίζει να μασάει το κουτόχορτο που τον ταϊζουν και να κάνει και φούσκες.
Πριν από ογδόντα έξι χρόνια γράφονταν κάποιες από τις πιο μαύρες ιστορίες του ελληνισμού. Μιλάω για τη Μικρασιατική καταστροφή, το κάψιμο της Σμύρνης, το ξερίζωμα των εκεί ελλήνων κατοίκων, τις μαζικές δολοφονίες και όλα τα άλλα που κάποιοι θέλουν σώνει και καλά να ξεχαστούν. Να σβήσουν οι μνήμες.
Ένας παράγοντας για το κακό που συνέβει τότε είναι ότι πολλοί σημερινοί εταίροι και φίλοι της Ελλάδας μας πούλησαν. Το είπα και το ξαναλέω: ΕΙΜΑΣΤΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Έτσι και τότε.
Ο άλλος παράγοντας για όλη την καταστροφή όχι μόνο τότε αλλά και για τα μεταγενέστερα κακά που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα είναι οι ίντριγκες, τα συμφέροντα, οι καρέκλες μεταξύ των τότε ελλήνων πολιτικών. Το έχουμε στο αίμα μας ως λαός να αλληλοφαγωνόμαστε. Βλέπουμε το δέντρο και δε θέλουμε να δούμε το δάσος. Και τις περισσότερες φορές υπάρχει ξένος δάχτυλος που προκαλεί όλη αυτή την αναστάτωση.
Όπως τότε που βγάλαμε τα μάτια μόνοι μας και το λέω γιατί εμείς δώσαμε συγκατάθεση να μας επηρεάσουν οι ξένες δυνάμεις έτσι και σήμερα αλληλοφαγωνόμαστε και οι καρεκλοκένταυροι άρχοντες μας αντί να δουλεύουνε για το κοινό καλό κοιτάζουνε μόνο τον εαυτούλη τους και τίποτα παραπάνω.
Το χειρότερο ζώο πάνω στον πλανήτη είναι ο άνθρωπος. Δε σέβεται τίποτα και κανένα. Θέλει να επιβάλλεται στους άλλους είτε με το καλό είτε με το κακό για πράγματα που στην ουσία δεν είναι τόσο σημαντικά εφόσον τα περισσότερα είναι υλικά.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες για τη Μικρασιατική καταστροφή, για την ιστορία και τις πολιτικές ίντριγκες, τις κομπίνες και τα σκάνδαλα που γίνονται σ' αυτή τη χώρα αλλά να μη σας ζαλίζω. Απλά να πω ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα δε διαφέρουν μεταξύ τους, ανεξάρτητα σε ποια παράταξη ανήκουν και σε ποια χρονική περίοδο δραστηριοποιούνται. ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ.

ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΛΕΣ ΟΧΙ

Πάντα πίστευα ότι η δουλειά δεν πρέπει να έχει ανάμειξη με φιλίες και συγγένειες αλλά κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο όταν κάποια άτομα δουλεύουν για λογαριασμό τρίτου και έχουν μεταξύ τους φιλικές ή συγγενικές σχέσεις.
Αποτέλεσμα; Σε κάποια χρονική στιγμή έρχεται η σύγκρουση επειδή ο καθένας θέλει να κάνει τη δουλειά του και μερικές φορές για να επιτευχθεί αυτό ο ένας θα επιβαρύνει τον άλλον. Τότε έχουμε προστριβές και καυγάδες και όλα τα υπόλοιπα επακόλουθα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Επειδή στο παρελθόν συνεργάστηκα με ένα συγγενικό άτομο και κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει το πράγμα. Εκεί αποχώρησα για να αποφευχθούνε τα χειρότερα. Μα έλα που η πουτάνα η τύχη (ή ατυχία) τα φέρνει έτσι και βρεθήκαμε και οι δύο στην ίδια εταιρία σε διαφορετικά πόστα. Πόστα τα οποία αλληλοεξαρτώνται μεταξύ τους. Άρα πρέπει θέλοντας και μη να συνεργαζόμαστε.
Χθες ενώ σχολούσα στις εννέα το βράδυ έρχεται ο ακατονόμαστος (ο συγγενής) και μου ζητάει να κάνω κάτι το οποίο με κράτησε άλλες δυόμισι ώρες εκεί. Το θέμα δεν είναι ότι δούλεψα παραπάνω αλλά ότι μου γάμησε την ψυχολογία. Το να σε γυρνάνε από την πόρτα της εξόδου πάλι για δουλειά δεν είναι ότι το καλύτερο. Σ' αυτό βέβαια έβαλε και το χεράκι του ο μπάσταρδος ο προϊστάμενος που έχω γιατί είπε ψέμματα στον πρώτο ότι σχολάω στις δέκα. Ποιος ο λόγος; Δε γνωρίζω. Όταν τον τηλεφώνησα μέσα στα νεύρα και τον ρώτησα γιατί άρχισε να τα μασάει. Ξέρω ότι ο προϊστάμενος μου είναι μισάνθρωπος και καθήκι και χαίρεται με τις αποτυχίες, τις ατυχίες και τα παθήματα των άλλων. Τρελλαίνεται να βλέπει τους άλλους να υποφέρουν και μετά να τους κρίνει και να τους κατακρίνει αλλά...
...αλλά υπάρχει και Θεός και σήμερα πήρα το αίμα μου πίσω. Από τους τρεις που έπρεπε να πάνε για δουλειά σήμερα τ' απόγευμα πήγε μόνο ένας. Μου ζήτησε από το τηλέφωνο να πάω για μερικές ώρες στη δουλειά και φυσικά του είπα όχι αναφέροντας του το χθεσινό γεγονός που με ανάγκασε εξ' αιτίας του να επιστρέψω στο σπίτι λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Άρα αναγκαστικά θα πάει αυτός. Δεν πειράζει ας δουλέψει και λίγο για να δικαιολογήσει το μεροκάματο του. Ωραίο πράγμα να μπορείς να λες όχι ειδικά αν το εννοείς και δεν το λες επειδή πρέπει.
Αλλά έχει και θράσος. Το ένα από τα δύο άτομα που δεν πήγε στη δουλειά μου είπε ότι είναι δικαιολογημένο επειδή πέθανε η πεθερά του ή κάτι τέτοιο. Ξέχασε όμως πως όταν πέθανε ο πεθερός μου πέρυσι τον δεκαπενταύγουστο δε μ' άφησε να πάω στην κηδεία ενώ η δουλειά ήταν πεσμένη και δε με χρειαζόταν. Την ημέρα της κηδείας μ' εβαλε να δουλεύω ενώ χρειαζόμουν μόνο δύο μέρες άδεια για να πάω.
Ηθικόν δίδαγμα του σημερινού post; ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ. ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΤΟ ΛΙΒΑΝΙ.

ΚΟΥΚΛΕΣ - ΠΑΝΟΥΚΛΕΣ

Μια γνωστή μου την περασμένη εβδομάδα φιλοξενούσε δυο φίλες της που είχε να τις δει σχεδόν δυο χρόνια (από τότε που τελείωσε το πανεπιστήμιο δηλαδή). Εννοείται ότι οι φίλες με το που ανταμώθηκαν έκαναν σα χαζές για την επανασύνδεση της παρέας. Έκαναν σχέδια για το πως θα περνούσαν καλύτερα αυτές τις δέκα μέρες που θα ήταν μαζί. Οι χαρές δυστυχώς δεν κράτησαν πολύ.
Οι φιλοξενούμενες ήταν αραχτές όλη μέρα κάθε μέρα και η γνωστή μου ξεσκίζοταν να τις εξυπηρετήσει. Να κάνει πρωϊνό, να μαγειρέψει μεσημεριανό, βραδυνό, να πλύνει τα πιάτα, να καθαρίζει το σπίτι, να τις βγάλει έξω και να τις κερνάει, να τις κάνει περιήγηση στα αξιοθέατα κλπ. Με λίγα λόγια ψόφησε από την κούραση. Ως και τα ρούχα τους έβαζε στο πλυντήριο γιατί οι άλλες δυο φακλάνες το μόνο που ήξεραν να κάνουν είναι να το ξύνουν. Η αναισθησία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο.
Μπάνιο έκαναν μόνο μια φορά κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης παραμονής τους και το μόνο που έκαναν ήταν να μακιγιάρονται και να αδειάζουν το ψυγείο. Η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου όταν έκαναν μπάνιο και άφησαν την τουαλέτα μέσα στις τρίχες και τα νερά. Ως και μπατονέτες χρησιμοποιημένες βρέθηκαν στο τραπέζι του σαλονιού της φίλης μου. Με τα παπούτσια και τις παντόφλες που κυκλοφορούσαν έξω στην πόλη κυκλοφορούσαν και μέσα στο σπίτι.
Ενώ έβλεπαν την οικοδέσποινα να ξεσκίζεται να καθαρίζει οι δύο μοντέλες δε συγκινήθηκαν να κάνουν μια κίνηση για να βοηθήσουν την πρώτη η οποία δεν κάπνιζε αυτές τις δέκα μέρες μέσα στο ίδιο της το σπίτι για να μην ενοχλήσει ο καπνός τις άλλες δυο κότες.
Από την πέμπτη μέρα τα νεύρα της φίλης μου έγιναν σμπαράλια και το μετάνιωσε χίλιες φορές που τις κάλεσε αλλά επειδή είναι ευγενικός άνθρωπος μέχρι αηδίας (θύμα τη λέω εγώ) δεν είπε τίποτα.
Μόνο την ώρα το αποχαιρετισμού (και της λύτρωσης) όταν έφευγαν οι φιλοξενούμενες της είπαν: "Θα τα ξαναπούμε σύντομα" και η απάντηση της ήταν: "Δε νομίζω".

ΠΩΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΑΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ

Όταν έχεις τις μαύρες σου και θέλεις να ανεβάσεις την ψυχολογία σου πήγαινε σε ένα video club και πήγαινε στον τομέα που υπάρχουν οι τσόντες. Μη νοικιάσεις απλά διάβασε τους τίτλους των πορνοταινιών. Θα παρατηρήσεις ότι είναι παραποίηση τίτλων γνωστών ταινιών ή απλά οι τίτλοι των adult ταινιών είναι πολύ αστείοι. Για παράδειγμα ο "Τιτανικός" μετατράπηκε σε "Πουτανικός", το "Χαβάι 5-0" έγινε "Γαμάει 5-0", η "Σταχτοπούτα" μετατράπηκε σε "Σταχτομούνα", η "Ποκαχόντας" έγινε "Ποκαχώνοντας" κ.ο.κ.
Άλλοι αξιοσημείωτοι τίτλοι ταινιών για ενηλίκους είναι οι παρακάτω: "Γαμήσια στις Κάννες με τις πιο ωραίες κλάνες", "Οι πρωκτοβολλάτες", "Οδυσσέας ο ψωλοβρόντης" (αυτό είναι καρτούν).
Όταν είμασταν πιτσιρικάδες πηγαίναμε στα video clubs της πόλης γι' αυτό το λόγο. Μπαίναμε τσούρμο μέσα στο μαγαζί και καθόμασταν πάνω από μισή και μία ώρα διαβάζοντας τίτλους και λυνόμασταν στα γέλια εφόσον κάναμε τα ανάλογα σχόλια και παίρναμε και το ματάκι μας. Βέβαια δεν ήταν όλοι οι μαγαζάτορες τόσο καταδεκτικοί και μόλις καταλάβαιναν ότι από εμάς δε θα έπαιρναν ούτε cents μας έδιωχναν με τις κλωτσιές. Αυτό γινόταν κυρίως το καλοκαίρι για δύο λόγους: 1) είχαμε άφθονο χρόνο, και 2) με ντάλα ζέστη έξω ψάχναμε ένα μέρος δροσερό και τι πιο καλό από ένα κλιματιζόμενο χώρο σαν τα video clubs.
Αυτό το κάναμε και στα φοιτητικά μας χρόνια όπου τα φράγκα ήταν περιορισμένα σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς τα παιδιά σήμερα έχουνε την ευκολία του internet και δε χρειάζεται να επιδοθούνε σε τρέλλες εκτός σπιτιού. Τεσπα! Οι εποχές, οι άνθρωποι και οι συνήθειες αλλάζουν.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ FOREVER

Λόγω φόρτου εργασίας και επειδή φιλοξενώ συγγενείς από το εξωτερικό μου είναι λιγάκι δύσκολο να αναρτώ κάθε μέρα post. Για το χθεσινό επεισόδιο όμως δε γίνεται να μη γράψω κάτι. Τι ακριβώς εννοώ;
Χθες το πρωί έπρεπε να στείλω εφτά έγγραφα με fax. Επειδή δεν αξιώθηκα ακόμα να ρυθμίσω αυτό που έχω στο σπίτι αποφάσισα να απευθυνθώ στο ταχυδρομείο της πόλης. Ήξερα εκ των προτέρων ότι θα μου έκοβαν τον κώλο με τις τιμές τους αλλά η δουλειά έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε.
Πηγαίνω νωρίς το πρωί στο ταχυδρομείο και πάω σε έναν υπάλληλο που φορούσε κάτι πατομπούκαλα τα οποία ονόμαζε γυαλιά και τον ρωτάω πόσο κοστίζει μια σελίδα να στείλω με το fax στην Αθήνα. Η απάντηση του ήταν: "Άστο καλύτερα, είναι πολύ ακριβά". ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΠΑΡΜΠΑ!!! Και τι σε νοιάζει εσένα πόσο θα πληρώσω. Κάνω δεύτερη προσπάθεια ρωτώντας τον ευγενικά πόσο κοστίζει η σελίδα και του λέω ότι είναι επείγον. Η απάντηση του; "Καλύτερα να πας σε έναν ιδιώτη. Εδώ είναι ακριβά". Αρχίζουν τα νεύρα μου να γίνονται κρόσια και του λέω με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής μου ότι δε με ενδιαφέρει το κόστος και να μου πει που θα απευθυνθώ για να στείλω τα fax. Ο τύπος το χαβά του. Τέλος πάντων μετά από μερικά μπενιλίκια και συνολικά πέντε προσπάθειες μου είπε να απευθυνθώ στο γκισέ Νο 6.
Μετά από μισή ώρα που κράτησε η όλη η διαδικασία αποστολής των fax ήρθε η στιγμή να πληρώσω. Σχεδόν δεκατρία ευράκια. Πάω σε άλλο γκισέ να πληρώσω αλλά για κακή μου τύχη έπρεπε να περιμένω να τελειώσει η τηλεφωνική συνδιάλεξη που είχε ο υπάλληλος. Βρε χτυπούσα νευρικά τα δάχτυλα μου στον πάγκο, βρε ξεροέβηχα αυτός τον χαβά του. Μιλούσε για ένα τροχόσπιτο που ήθελε να αγοράσει. Μόνο όταν του είπα ότι βιάζομαι (εννοείται με συνοδεία μπινελικίων) καταδέχτηκε να κλείσει το γαμοτηλέφωνο του και να πάρει τα ταπεινά μου χρήματα και να μου κόψει τιμολόγιο.
Είναι να μην πάρει μια καρέκλα δημοσίου ο έλληνας. Έτσι και την πάρει στ' αρχίδια του όλα.

ΔΕ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΥΑΛΟ

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους. Χθες το μεσημέρι πήγα στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης να παραλάβω κάποιους συγγενείς που ήρθαν από το εξωτερικό. Όταν ήμουν καθ' οδόν για να πάω αλλά και στο δρόμο του γυρισμού κατάλαβα ότι εμείς οι έλληνες δε βάζουμε μυαλό. Τι εννοώ;
Το τραβάει ο οργανισμός μας και τα θέλει ο κώλος μας. Μιλάω για όλους αυτούς που νομίζουν ότι κάνουν ράλι και σανιδώνουν το γκάζι και τρέχουν σαν τρελλοί. Που θα πάτε ρε μαλάκες; Τι βιάζεστε; Μετά θρηνούμε θύματα κάθε Σαββατοκύριακο. Εκεί που πας στα δεξιά και νορμάλ έρχεται ένας μαλάκας από πίσω και ξεκινάει να κορνάρει από απόσταση εκατό μέτρων για να τον προσέξεις και να κάνεις στην άκρη για να σε προσπεράσει. Υπάρχουν κάποιοι ηλίθιοι αγάμητοι που την ώρα που προσπερνούν κάποιον νιώθουν την υπέρτατη ηδονή.
Άντε τη δέχομαι και αυτή την ανωμαλία. Αλλά τι φταίει ο άλλος που θα πάνε να καρφωθούνε πάνω του και θα τον σκοτώσουν; Τον γαμάς κύριε πρόεδρε ή δε τον γαμάς;
Το οδικό δύκτιο της χώρας δεν προσφέρεται για τρελλά γκάζια και καλό θα ήταν να το χωνέψουν αρκετοί τρόμπες και ειδικά πιτσιρικάδες που μόλις παίρνουν το δίπλωμα οδήγησης και ένα αυτοκίνητο νομίζουν ότι έπιασαν τον παπά από τ' αρχίδια και θα γαμήσουνε τον κόσμο όλο κάνοντας αγώνες ταχύτητας.
Αν σας αρέσουν τα ταξίδια και οι εκδρομές και θέλετε να ξανακάνετε τις αποδράσεις σας κόψτε τις μαλακίες. (ήταν ένα κοινωνικό μύνημα προς τους τρόμπες από το ΘΕΜΑ)

ΕΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ POST

Βασικά δεν έχω να πω τίποτα σημαντικό σε αυτό το post απλά αν δεν αναρτήσω κάτι σε διάστημα μεγαλύτερο μιας μέρας κάτι με πιάνει. Είναι μια αίσθηση στέρησης. Τεσπα.
Η Δ.Ε.Η. ανακοίνωσε ότι μπορεί να αναγκαστεί να κάνει διακοπές ρεύματος για να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Διακοπές στις ανατιμήσεις των τιμολογίων της δεν ξέρει να κάνει. Πάλι θα κλαίνε διάφοροι μαγαζάτορες τα ευπαθή προϊόντα τους που θα καταστραφούνε και δεν πρόκειται να τους αποζημιώσει κανείς και οι ηλικιωμένοι θα πάθουνε την πλάκα τους με τις τρελλές ζέστες που έρχονται. Αλλά ποιος νοιάζεται από αυτούς που θα έπρεπε να νοιάζονται; Στ' αρχίδια τους κοινώς. Η μαρμίτα να είναι καλά μωρέ!
Σταματάω να γκρινιάζω προς το παρόν γιατί είμαι αρκετά φορτισμένος. Σε λίγες μέρες αν κάποια πράγματα δεν πάνε όπως πρέπει θα κράξω κάποιες εταιρίες και κάποιους εργοδότες που κοιτάνε να βγάλουνε και από τη μύγα ξύγκι. Δεν αφορά άμεσα εμένα αλλά ένα πολύ δικό μου άνθρωπο. Κοινώς θα τους πάρει ο διάολος όλους.
Κλείνω για να μη σας μαγαρίσω το Σαββατοκύριακο με τα μπενιλίκια μου. Καλά να περνάτε όπου και αν πάτε, όπου και αν είστε.

Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΟ

Η ξεφτίλα μας δεν έχει όριο. Σήμερα στις ειδήσεις είπαν ότι η Ελλάδα για την περίοδο του καλοκαιριού θα αγοράσει ηλεκτρικό ρεύμα από την Τουρκία. Ο λόγος είναι ότι τα δικά μας αποθέματα ενέργειας δεν μπορούν να καλύψουνε τις ανάγκες των πολιτών της χώρας. Μέχρι στιγμής αγοράζαμε από τη Βουλγαρία. Τώρα προστέθηκε και η Τουρκία στη λίστα των μαγαζιών που ψωνίζουμε. Τελικά είμαστε καλοί πελάτες.
Η Δ.Ε.Η. το μόνο που ξέρει είναι να κάνει αυξήσεις στα τιμολόγια της αλλά από παροχή υπηρεσιών υστερεί. Δίνουμε λεφτά στα Σκόπια (ναι ναι χάρη σ' εμάς επιβιώνουν) και δεν κοιτάζουμε να ανοίξουμε τα στραβά μας για να ορθοποδήσουμε. Το είπα και το ξαναλέω: έχουμε όλο το Αιγαίο και αν το εκμεταλευτούμε κατάλληλα δε θα έχουμε ανάγκη κανένα. Πολλά άλλα κράτη θα παρακαλούσαν να είχαν το Αιγαίο και να δημιουργούσαν αιολικά πάρκα. Με αυτόν τον τρόπο τα νησιά δε θα είχαν τον φόβο των διακοπών ρεύματος και κατ' επέκταση θα είχαμε απόθεμα ηλεκτρικής ενέργειας για την υπόλοιπη χώρα. Μην ξεχνάμε και την ηλιακή ενέργεια η οποία μένει ανεκμετάλευτη. Το κυριότερο; Θα κάναμε καλό και στο περιβάλλον.
Με τους παραπάνω τρόπους και θα καλύπταμε τις ανάγκες μας και θα πουλούσαμε ενέργεια αλλά μας αρέσει να είμαστε θύματα. Μόνο για Eurovision και πανηγύρια είμαστε καλοί και ξέρουμε να σκορπάμε χρήματα άσκοπα.

10 + 1 ΑΧΡΗΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ 'ΜΕΝΑ

Μετά από πρόσκληση του Δια[κριτικού] για blogoπαίχνιδο σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαιρία να με γνωρίσετε καλύτερα και να μη γκρινιάξω με άλλο ένα post.
Το λοιπόν εδώ είναι τα 10 + 1 άχρηστα πράγματα για 'μένα που θα μάθετε διαβάζοντας παρακάτω:

1. Άρχισα να καπνίζω από τα δεκατρία.
2. Η μουσική που ακούω είναι Rock, Metal, Blues, Jazz, Ρεμπέτικο.
3. Είμαι από τη Σουηδία.
4. Μου τη δίνει ο καύσωνας.
5. Σιχαίνομαι τα λαχανικά και λατρεύω τα κρέατα στη σχάρα.
6. Έκανα ραδιοφωνικές εκπομπές στις Σέρρες για αρκετά χρόνια και έπαιζα μουσική σε bars.
7. Χτυπάω το κεφάλι μου για μαλακίες που έκανα παλιά αλλά πιστεύω ότι τα περισσότερα μπορώ να τα επανορθώσω. Ποτέ δεν είναι αργά.
8. Παρόλο που στα posts μου βγάζω οργή και γκρίνια προσπαθώ να έχω θετική σκέψη.
9. Δε σπούδασα πληροφορική και ότι ξέρω από software και hardware τα έμαθα εμπειρικά.
10. Θέλω να πάω διακοπές.

+1. Φέτος δε θα πάω διακοπές.

Με τη σειρά μου προσκαλώ στο blogoπαίχνιδο τους Άθλιους, τον ΑΑΤΟΝ και τον Spyros1000.