ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ Ι.Κ.Α.

Την Τετάρτη που μας πέρασε έπρεπε να πάω στο Ι.Κ.Α. το έταιρον ήμισι επειγόντως λόγω ασθένειας. Φτάσαμε σε χρόνο ρεκόρ στο πανάθλιο κτήριο του Ι.Κ.Α. (Ίδρυμα Καταντημένων Ασθενών) και πήγαμε στις πληροφορίες για να ρωτήσουμε που θα απευθυνθούμε. Μας έστειλαν στον ελεγκτή που είναι και παθολόγος. Περιμέναμε εκεί μαζί με εφτά οχτώ άλλους ασθενείς και έξι ιατρικούς επισκέπτες (αυτοί που πουλάνε φάρμακα για λογαριασμό εταιριών και χώνονται σε όλα τα ιατρεία αδιαφορώντας αν οι αθενείς υποφέρουν με την αναμονή).
Σεβασμός στους ασθενείς μηδέν. Φώναζαν, γελούσαν σα να βρίσκονταν σε καφετέρια. Ανάμεσα σ' αυτούς ήταν και μια γυναίκα - κλώσσα που έκανε τόσο θόρυβο όσο όλοι οι υπόλοιποι. Περιμέναμε υπομονετικά να έρθει η σειρά μας και όταν ήρθε πετάγεται η τύπισσα και μπαίνει στο ιατρείο. Επισημαίνω ότι δεν ήταν ασθενής. Μπίζνες ήθελε να κάνει. "Τι κάνεις; Προηγούμαστε", της λέω. "Συγνώμη, μόνο μισό λεπτάκι θα κάνω", μου λέει μπαίνει μέσα και κλείνει την πόρτα νομίζοντας ότι δε μου άφησε περιθώρια ν' αντιδράσω. Πέρασε το μισό λεπτάκι, πέρασε ένα, πέρασαν δύο, τρία, τέσσερα, πέντε και η υπομονή μου εξαντλήθηκε.
Τότε ακούστηκε η δυνατή και γνωστή στο Ι.Κ.Α. αγριοφωνάρα μου: "Αυτό το μισό λεπτό ακόμα να περάσει; Αρμένικη την έκανες τη βίζιτα". Φυσικά πριν το ξέσπασμα τα μπινελίκια έδιναν και έπαιρναν. Και τι δεν είπε ο στόμας μου. Τότε βγήκε και σα βρεγμένη γάτα εξαφανίστηκε. Τότε μου έβαλε τις φωνές ο γιατρός: "Που νομίζετε ότι βρίσκεστε κύριε; Πώς φωνάζετε έτσι; Έχετε ραντεβού;" και κάτι τέτοια. Εκεί πέταξα κορώνες: "Οι δικές μου οι φωνές σε πείραξαν; Τόση ώρα που οι ιατρικοί επισκέπτες που κωλοβαράνε και φωνάζουν δε σε πείραξε;", Αυτός επέμενε να ρωτάει αν είχα ραντεβού. "Όχι δεν έχω γιατί ήρθα ως επείγον και εσύ είσαι ο ελεγκτής οπότες θες ή όχι θα μας δεχτείς και αν σεβόσουν τους ασθενείς σου δε θα δεχόσουν την πλασιέ φαρμάκων για να κάνετε δουλειές παρατείνοντας τον πόνο των άλλων, αλλά θα την άφηνες για το τέλος". Εκεί το βούλωσε. Μετά από πέντε λεπτά μας δέχτηκε στο ιατρείο του όλο χαμόγελο θαρρείς και δεν έγινε τίποτα. Άβυσσος η ψυχή του κομπογιαννίτη. Μέσα σε ένα λεπτό, χωρίς να κάνει εξέταση, μας παρέπεμψε σε άλλο παθολόγο στο άλλο πανάθλιο κτήριο του Ι.Κ.Α.
Πάμε στο άλλο Ι.Κ.Α., ρωτάμε τον κόπανο στη ρεσεψιόν σε ποιο όροφο είναι ο γιατρός, μας λέει στον πρώτο, πάμε στον πρώτο και βλέπουμε έναν ιατρικό επισκέπτη από την ομάδα των έξι που συναντήσαμε προηγουμένως. Γαμώ τη γκαντεμιά μου σκέφτομαι. "Μην κάνεις το λάθος να μπεις πριν από εμάς", του λέω. Μου λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι ο γιατρός δεν ήταν εκεί και μάλλον θα είναι σε διάλειμμα. Κοιτάζω την κατάσταση με τα ραντεβού και βλέπω ότι υποτίθεται εκείνη την ώρα έπρεπε να είναι στο ιατρείο του. Πάνε να δουλέψουν τέσσερις, πέντε ή έξι ώρες και θέλουν και διάλειμμα; Τι να κάνουμε, περιμένουμε καρτερικά. Άλλη μια κυρία ήρθε και περίμενε και αυτή. Γιατρός όμως γιοκ! Ξανακατεβαίνω στη ρεσεψιόν και λέω στον κόπανο να βρει τον άλλο κόπανο (το γιατρό ντε) και να του πει ότι ήρθε πελατεία στο μαγαζί. Ξανανεβαίνω τα σκαλιά και μετά από λίγο εμφανίζεται ο λεβέντης, ο καραμπουζουκλής, ο σαπιοκοιλιάς ντεμέκ γιατρός. Ο κόπανος της ρεσεψιόν δεν μπορούσε να τον ειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή εφόσον ήξερε ότι πάμε για το συγκεκριμένο κόπανο... sorry... γιατρό; Τεσπα! Μπαίνουμε μέσα στο ιατρείο και μας ρωτάει: "Έχουμε αρρωστήσει;". "Όχι, έχουμε κλασική περίπτωση βλάβης", του απαντάω και αυτός με κοιτάζει με το βλέμμα της ισχνής αγελάδας. Εξέταση μηδέν. Μας δίνει ένα παραπεμπτικό για να πάμε στο ακτινολογικό για ακτίνες.
Άντε πάλι στο πρώτο πανάθλιο κτήριο του Ι.Κ.Α. για ακτίνες. Μπαίνουμε στο ακτινολογικό αλλά κρανίου τόπος. Ψυχή δεν υπάρχει, οι πόρτες ορθάνοιχτες, η βρώμα σε όλο της το μεγαλείο και γενικότερα αν υπήρχε κάτι αξίας να κλέψω θα το έκανα με μεγάλη άνεση χωρίς να καταλάβει κανείς. Αν ξαναβρεθώ σε τέτοια κατάσταση θα πάρω τη βιντεοκάμερα και θα τους κάνω σούργελο στο You Tube. Περιμένουμε λίγο αλλά ο ακτινολόγος άφαντος. Φαίνεται ότι όλοι στο Ι.Κ.Α. βρίσκονται σε ένα διαρκές διάλειμμα. Πάω στη ρεσεψιόν και ζητάω να τον ειδοποιήσουνε. Μετά από δυο με τρία λεπτά κάνει την εμφάνιση του ο κόπανος νούμερο τρία. "Για ακτίνες ήρθατε;", μας ρωτάει. Πόσο μαλάκας πρέπει να είναι κάποιος για να κάνει μια τόσο ηλίθια ερώτηση; "Όχι ένα κιλό φέτα θα ήθελα", του απαντάω. Τεσπα! Βγάζουμε ακτίνες και πάμε στο άλλο πανάθλιο κτήριο του Ι.Κ.Α. και πάλι. Δείχνουμε τις ακτίνες και μας λέει ο γιατρός του διαλείμματος: "Μάλιστα. Θα σας χορηγήσω αντιβίωση και depon". Έλα ρε μεγάλε! Για ένα κρύωμα, για μια βρογχίτιδα τι θα μας έδινες άλλο; Viagra; Σημείωση: Πάνω στο γραφείο του γιατρού υπήρχε ένα πακέτο με τσιγάρα και αναπτήρας. Αυτό δεν είναι κακό. Υπήρχε όμως και ένα τασάκι με γόπες. Οι γόπες για να βρεθούνε εκεί πρέπει να προϋπάρξει η διαδικασία του καπνίσματος. Αμφιβάλλω να κατέβηκε ο δόκτορας κάτω, να βγήκε έξω, να κάπνισε και μετά να κουβάλησε και πάλι στον πρώτο όροφο τις γόπες του. Απλά το επισημάνω.
Τόσα λεφτά παίρνει το γαμημένο το Ι.Κ.Α. Γιατί υπολειτουργεί; Γιατί δεν ελέγχει κανένας όλους τους καρεκλοκένταυρους που πάνε εκεί όχι για να δουλέψουν αλλά για να περάσουν την ώρα τους και να ζεστάνουν με τις κωλάρες τους τις καρέκλες; Πότε θα τιμωρηθεί κάποιος γαμώ το κέρατο μου; Η πολιτεία πρέπει να το πάρει χαμπάρι. Το Ι.Κ.Α. είναι άλλη μια ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα.

A SYMPATHY LETTER FROM GREECE

Dear Irish people!
Welcome to I.M.F. club. You are officially fucked up, big time! I am an unknown and unemployed Greek blogger and I think you need some nice words in these hard times you have. How do I know that? 'Cause I am palaiouras (old member) in I.M.F. club. Thank God our prime minister (a.k.a. G.A.P.) took care of it. So, as I said you need some beautiful words to heal the pain. Sorry! There are no nice words to make you feel a bit better. You are completely and totally fucked up like we (Greeks) are and like very soon Spanish, Portuguese and Italians will be.
Don 't worry. It 's like having sex in the ass. The very first time you will suffer but day by day, month by month and year by year you will be used to it. Who knows? Maybe one day you will ask for it, like many Greeks do nowdays! Imagine it like some kinky fashion. You will ask for help from E.U. and you will get it. The only thing you have to do to get this help is to forget that you are Irish and human. After you will get into Mnimonium (a.k.a. memorandum) era like we did here in Greece for approximately 60 years. Not big deal! Who knows? Maybe with the whole new situation you will have a reunion with northern Irland as a British colony. You will lose your jobs, your sallaries are gonna be decreased, you will not have money for the basics, your country dept will be increased etc. With one phrase we can say that you are in the very deep shit!
Well, maybe I should stop fooling around with the Irish financial situation. I am sorry if my humor was not so good but you see here in Greece the only weapon we have is humor. We don 't have anything else. No decency, no responsibillity, no dignity. We have some of the most corrupted and arrogant politicians of the world. Trust me! Your politicians are saints. We don 't have the guts to get rid of them. We had the opportunity but we didn 't. No rallies in the streets, no nothing. I believe and I hope you will have more courage than us to do the right thing. Let us be the example for you. When I say example I mean bad example (object lesson).
Allow me to describe you my reality. I lost my job and I really have no hopes for the future in Greece. I had dreams 'cause I am only 36. I cancelled my wedding three times because the money were never enough to do it. My fiance and I hope to have a family one day but we see that it 's almost impossible. As the days go by I see people I know and people who I don 't know, more miserable, more depressed in the streets to look for a way to escape from this bad situation but the only thing they find is a big nothing. Companies shut down. I give everywhere my CVs and I don 't get a phone call even to tell me they don 't need me. Taxes are getting increased more and more and the money I have are less and less day by day. I am studying in open university computer science because I wanna be something in my life. I want to be scientist. This is one of my dreams but I see that it 's gonna fade away because i can 't afford it. So, no job, no studies, no family, no dreams. What am I doing? I am not living, I 'm just existing and breathing.
Don 't do the same mistake that we did and we still do. I am one of the millions of greeks who pay the price. Which price? The price of the political arrogance, the price of the political irresponsibillity. There is no crisis. Everything is made up from the big countries of E.U. and not only, so they will get the natural wealth of the small countries for nothing.

I wish you the best

hackaday

ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ FACEBOOK

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Θα ήθελα να αναφερθώ σε μια εκπομπή που μου αρέσει αρκετά. Ο λόγος γίνεται για το Κουτί της Πανδώρας που προβάλλεται στη ΝΕΤ. Οι δύο τελευταίες εκπομπές είχαν πολύ καλά θέματα. Η μία είχε ως θέμα την ευτυχία και η άλλη το facebook.
Αυτές οι δύο θεματολογίες συνδέονται μεταξύ τους στη σημερινή εποχή. Ποιά είναι η πραγματική ευτυχία και ποιά η εικονική; Με μια πρώτη σκέψη εύκολα απαντάμε στο ότι εικονική είναι αυτή που αντλούνε εκατομύρια άνθρωποι καθημερινά από το internet. Η εικονική είναι μόνο αυτή; Η πραγματική ποια είναι; Στο δεύτερο ερώτημα θα έχουμε άπειρες απαντήσεις γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του μέτρα και σταθμά. Ας τα πάρουμε από τη αρχή.
Τι είναι ευτυχία; Δεν μπορώ να απαντήσω για όλους αλλά μόνο για τον εαυτό μου. Ευτυχία είναι το αίσθημα ευφορίας που νιώθουμε όταν συντρέχουν κάποιοι παράγοντες. Την ευτυχία συνήθως την αντιλαμβανόμαστε σε μικρές χρονικές περιόδους γιατί η στυγνή πραγματικότητα τις περισσότερες φορές μας απορροφά. Ποιοί παράγοντες πρέπει να συντρέξουν για να επιτευχθεί η ευτυχία; Αυτό το ερώτημα παίρνει τόσες απαντήσεις όσοι είναι και οι άνθρωποι που κατοικούνε στον πλανήτη. Ο καθένας αντιλαμβάνεται την ευτυχία με τον τρόπο του. Για άλλους είναι τα πλούτη, τα χρήματα, η εύκολη ζωή, για άλλους η αναγνωρισιμότητα, για άλλους οι οικογενειακή θαλπωρή, για άλλους η επαγγελματική επιτυχία. Ποιά απάντηση λοιπόν είναι σωστή; Δύσκολο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα μονολεκτικά γιατί όπως προαναφέραμε κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του μέτρα και σταθμά. Ίσως ο μοναδικός τρόπος είναι ο εις άτοπον απαγωγή.
Ας πάρουμε τους πλούσιους. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εκείνων που ενώ έχουνε σχεδόν τα πάντα στα πόδια τους δε νιώθουν την ευτυχία. Όταν έχεις χρήμα, τότε έχεις και γνωριμίες που σου ανοίγουν κάποιες πόρτες ευκολότερα και πιθανώς κάποια αναγνώριση. Νιώθουν τρομερή ανασφάλεια, νιώθουν ότι έχουν κενά και σε πολλές περιπτώσεις μοναξιά. Ψάχνουν να βρούνε κάτι ουσιώδες να κάνουνε αλλά όλα φαίνονται τόσο ανιαρά επειδή με τη δύναμη του χρήματος που έχουν μπορούνε να αποκτήσουν σχεδόν τα πάντα. Δε μπορούνε να νιώσουνε την ικανοποίηση της κατάκτησης. Το χειρότερο; Νομίζουν ότι σχεδόν όλοι τους κάνουν παρέα λόγω των χρημάτων τους και αποσκοπούνε σε κάποιο κέρδος.
Ας πάρουμε τους διάσημους. Πολλές φορές αναγνωρισιμότητα και διασημότητα συμβαδίζουν με το χρήμα και τις γνωριμίες που ανοίγουν κάποιες πόρτες ευκολότερα αλλά πάντα με αντάλλαγμα. Για να γίνουν κάποιοι διάσημοι (και είναι αρκετοί) κάνουν τα πάντα. Έστω και αν αυτή η αναγνωρισιμότητα έχει μικρή ημερομηνία λήξης. Για να τροφοδοτούνε την αναγνωρισιμότητα τους πολλές φορές επιδίδονται σε πράξεις όχι και τόσο ορθές και όταν εξαντλήσουν όλες τις ιδέες που έχουν για να μείνουν στο προσκήνιο καταφεύγουν στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ, στην αυτοκτονία και πολλές φορές καταφεύγουν μόνοι και πεθαίνουν μόνοι. Μπαίνουνε σε ένα αγχωτικό αγώνα με τους άλλους και το χρόνο για να παραμείνουν διάσημοι. Ότι πιο ψυχοφθόρο. Η διασημότητα γίνεται αυτοσκοπός και η αιτία της ύπαρξης τους.
Οι καριερίστες αφιερώνονται ολοκληρωτικά στην επαγγελματική τους καταξίωση παραμερίζοντας οτιδήποτε άλλο υπάρχει στη ζωή τους. Οικογένεια, φιλίες κλπ. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί ενώ είναι επιτυχημένοι επαγγελματικά αποτυχαίνουν παταγωδώς στην προσωπική τους ζωή. Μπαίνουν στο τρυπάκι που ονομάζεται κυνήγι της επιτυχίας και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα γι' αυτή. Όταν τα καταφέρνουν συνειδητοποιούνε ότι υπάρχει πολύ μοναξιά στην κορυφή. Πολλές φορές το μετανιώνουν αλλά είναι ήδη αργά. Όταν αποτυχαίνουν όμως τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Κλείνονται στον εαυτό τους, πάσχουν από κατάθλιψη, η μοναξιά τους είναι αβάσταχτη και πολλές φορές οδηγούνται στην αυτοκτονία.
Είναι ο γραφών ευτυχισμένος; Μπορώ να πω ένα τεράστιο ναι. Παρόλες τις ατυχίες και την ανεργία, έχω την τύχη να περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που όταν έχω ένα πρόβλημα θα με ακούσουν. Θα χαρούνε με τις χαρές μου και θα λυπηθούνε με τις στραβές που μου τυχαίνουν. Φυσικά η ευτυχία μου οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στο έταιρον μου ήμισι. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις έναν άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις καλά όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό σου. Αν δεν τα πας καλά με τον εαυτό σου δεν μπορείς να τα πας καλά με κανέναν.
Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε περισσότερες περιπτώσεις αλλά θα γινόμασταν κουραστικοί. Και στις τρεις περιπτώσεις βλέπουμε να υπάρχει η μοναξιά. Βασικό στοιχείο της καταστροφής της ευτυχίας. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάποιος είναι ευτυχισμένος όταν είναι μόνος του. Όταν κάποιος είναι ευτυχισμένος θέλει να το φωνάξει και να το μοιραστεί με όλους. Με βάση τα παραπάνω παραδείγματα καταλαβαίνουμε ότι ούτε τα χρήματα, ούτε η διασημότητα ούτε η επαγγελματική επιτυχία φέρνουν την ευτυχία. Άρα πρέπει να την ψάξουμε κάπου αλλού. Πρέπει να την ψάξουμε στα οικεία μας πρόσωπα, στους φίλους, στην οικογένεια. Το χρήμα πρέπει αν είναι το μέσον και όχι ο αυτοσκοπός. Να μην ξεχνάμε ότι το πολύ χρήμα φέρνει και πολλές έγνοιες και όταν έρχεται εύκολα ακόμα ευκολότερα γίνεται καπνός. Το ίδιο ισχύει και για την επαγγελματική καταξίωση. Τι να το κάνεις όταν είσαι πετυχημένος επαγγελματικά αλλά να είσαι όλη μέρα μέσα στο άγχος, με νεύρα, χωρίς ελεύθερο χρόνο. Δεν αξίζει. Φυσικά λόγος για το αμερικάνικο όνειρο δε γίνεται (μια μονοκατοικία, δυο παιδιά ή όμορφη καλή νοικοκυρά και μαγείρισσα σύζυγος, ο επιτυχημένος και γεμάτος αυτοπεποίθηση σύζυγος, ένας σκύλος, ένα μεγάλο αυτοκίνητο και τις Κυριακές μπάρμπεκιου στο γκαζόν). Σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο ίσως να λειτουργούσε, όχι όμως και στο δικό μας όπου όλα του τα γρανάζια είναι κολημμένα.
Η υπερκατανάλωση, τα Μ.Μ.Ε. που φροντίζουν να μετατρέπουν τις επιθυμίες μας σε ανάγκες, οι σύγχρονοι και γρήγοροι ρυθμοί της ζωής δε μας αφήνουν να καταλάβουμε που μπορούμε να αναζητήσουμε την ευτυχία. Ας σταθούμε μια στιγμή και να σκεφτούμε ότι στο τέλος όλοι θα πάρουμε το ίδιο. Ένα κομμάτι γης ένα επί δύο και βάθος ενός μέτρου. Πάντα μια βόλτα στην εξοχή μας χαλαρώνει. Ας κλείσουμε την τηλεόραση και ας συζητήσουμε. Ας επικεντρωθούμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα και η διάθεση μας θα αλλάξει προς το καλύτερο. Η συντροφικότητα είναι ότι καλύτερο. Και μια βόλτα στην εξοχή, ένας περίπατος στο δάσος είναι αρκετά για να μας ξεκουράσουν και να διώξουν τις έγνοιες μας. Κάθε πότε ειδικά οι άνθρωποι των πόλεων βλέπουν πολλά δέντρα μαζί; Για αναρωτηθείτε!
Παραπάνω είδαμε ότι η μοναξιά κυριαρχεί στον άθρωπο στη σημερινή εποχή. Εδώ έρχεται ο "θαυμαστός" κόσμος του Facebook και των παρόμοιων κοινωνικών δυκτίων. Με μερικά adds αποκτάς εκατοντάδες φίλους και αν αφιερώσεις λίγο χρόνο παραπάνω θα έχεις χιλιάδες φίλους. Πίσω από το πληκτρολόγιο μπορείς να είσαι ότι θέλεις και όποιος θέλεις. Μπορείς να μοιραστείς τα εσώψυχα σου, τα προσωπικά σου στοιχεία, τις φωτογραφίες σου και όλο σου το είναι. Η φιλία δε δημιουργείται πατώντας ένα πλήκτρο αλλά δημιουργείται με την παροδο του χρόνου. Για να δημιουργηθεί μια φιλία πρέπει να συντρέχουν περισσότεροι παράγοντες από έναν υπολογιστή και μια σύνδεση στο διαδύκτιο. Κατά πόσο όμως αυτό καταπολεμά τη μοναξιά; Κατά πόσο μας κάνει κοινωνικούς; Το αντίθετο. Άνθρωποι, ουκ ολίγοι, που είναι εθισμένοι στα κοινωνικά δύκτια καταφέρνουν να αποξενωθούνε ακόμα περισσότερο σερφάροντας στο internet. Υπάρχουν οικογένειες που συνομιλούνε μεταξύ τους μέσω υπολογιστών ακόμα και όταν βρίσκονται μέσα στο ίδιο σπίτι. Πόσο αληθινά είναι όλα αυτά που υπάρχουν στο Facebook και σε παρόμοια κοινωνικά δύκτια; Όχι και τόσο. Γιατί; Επειδή πολλοί χρήστες αποσκοπούνε σε κάτι άλλο από αυτό που δείχνουν. Sex, οικονομική εξαπάτηση, διαφήμιση κ.α. Ο χρόνος που σπαταλάται καθημερινά από χρήστες που σερφάρουν στα κοινωνικά δύκτια και περισσότερο στο facebook χωρίς να κάνουν κάτι ουσιώδες είναι απίστευτος. Δε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον χρόνο σε κάτι ποιο δημιουργικό; Σαφέστατα ναι. Γιατί δεν γίνεται; Γιατί υπάρχει εθισμός στο facebook και σε όλα τα κοινωνικά δύκτια. Μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε; Ναι, με ισχυρή θέληση και συνειδητοποίηση του τι κάνουμε, ή μάλλον τι δεν κάνουμε. Το Facebook δεν είναι από μόνο του κακό αλλά οι χρήστες του το μετατρέπουνε πολές φορές σε κάτι κακό. Να μην ξεχνάμε πριν από ένα με δύο χρόνια το θάνατο μιας ανήλικης στις Η.Π.Α. που ήταν αποτέλεσμα της κακίας και της εμμονής μιας πολύ μεγαλύτερης της γειτόνισσας που ήθελε να πάρει εκδίκηση για λογαριασμό του γιου της. Στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιούμε σωστά τα κοινωνικά δύκτια ως εργαλεία ή όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι το φάρμακο για να καταπολεμήσουμε τη μοναξιά μας. Το φάρμακο βρίσκεται έξω στη συντροφικότητα και στην αληθινή ζωή και όχι σε μια προέκταση αυτής όπως είναι το διαδύκτιο.

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ!

Πως περνάει ο καιρός! Ούτε εγώ το κατάλαβα. Πριν από τρεις μέρες το παρόν ιστολόγιο (a.k.a. Θέμα) έκλεισε τρία χρόνια ζωής. Μόλις σήμερα το συνειδητοποίησα. Στα δύο προηγούμενα γεννέθλια έφτιαχνα ebooks με τις καλύτερες αναρτήσεις (πάντα κατά την υποκειμενική μου άποψη). Φέτος δεν έχει ebook επειδή πολύ απλά το ξέχασα τελείως. Πάντως κάτι θα σας τρατάρω.
Το blogging το ξεκίνησα το 2006 ενώ παλιότερα η παρουσία μου στο διαδύκτιο ήταν μέσω κάπoιων websites. Ξεκίνησα με Geocities και Angelfire το 2000 και λίγο αργότερα προσπάθησα και έκανα κάποια κανονικά websites αλλά λόγω έλλειψης χρήματος τα έκλεισα. Το ιστολογείν είναι ένας πολύ καλός τρόπος να βγάλω τα εσώψυχα μου, να φωνάξω, να βρίσω, να μοιραστώ. Είναι εκτόνωση με λίγα λόγια. Το καλό είναι (το είπα στο παρελθόν και το ξαναλέω) όταν γνωρίζεσαι με άλλα άτομα και αυτή η γνωριμία προχωράει και από διαδυκτιακή γίνεται προσωπική ή πραγματική (όπως θέλετε πείτε το). Μπορούμε να πούμε ότι το blogging στην Ελλάδα είναι σε ώριμο στάδιο πλέον. Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά ιστολόγια εικονικά που αποσκοπούνε στο κέρδος, στην παραπληροφόρηση και στο κουτσομπολιό και πίσω από πολλά τέτοια βρίσκονται δημοσιογράφοι. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να προσέχουμε τι διαβάζουμε. Παλιότερα καιγόμουν για αναγνωσιμότητα και σπαταλούσα πάρα πολλές ώρες. Ευτυχώς έχω φύγει από αυτό το τρυπάκι. Έπεσε η αναγνωσιμότητα αλλά δε με νοιάζει. Γιατί να αγχώνομαι; Πάνω απ' όλα το κάνω για τον εαυτό μου. Αν είναι να βρίσκομαι σε μια διαρκή εγρήγορση και άγχος δεν αξίζει τον κόπο. Φέτος το έριξα και στη "διαδυκτιακή ζητιανιά". Στην αριστερή στήλη στο πάνω μέρος έβαλα ένα donation button του Pay Pal. Δεν το θεωρώ κακό ούτε πιέζω κανέναν να συνεισφέρει. Όποιος πιστεύει ότι προσφέρω κάτι και αξίζω μια δωρεά όποιας τάξης και να είναι αυτή ας την κάνει. Αν δε θέλει πάλι δεν πειράζει, καλή καρδιά! Για να απαντήσω σε μερικά emails, στο μισό χρόνο που το έχω βάλει δεν έχω λάβει cent τσακιστό. Μέσα στο λογαριασμό μου στο Pay Pal έχω τρία ευρά που τα έβαλα εγώ για να δω αν όντως δουλεύει το σύστημα. Αυτό για όλους τους κακοήθεις που βιάζονται να κρίνουν και να κατακρίνουν. Τρία χρόνια κλείσαμε λοιπόν και συνεχίζουμε. Μέχρι πότε; Κανείς δεν ξέρει.
Στο blog έγιναν κάποιες ψιλοαλλαγές. Τα φιλικά banners μεταφέρθηκαν σε στατική καρτέλα (Friendly banners). Αυτό έγινε γιατί η homepage παραφορτώθηκε και καθυστερούσε στο άνοιγμα της. Επίσης οι σελίδες Downloads και E-BOOKS ενημερώθηκαν. Στην σελίδα E-BOOKS Θα βρείτε αρκετές προτάσεις για να κατεβάσετε εντελώς δωρεάν ελληνική και ξένη βιβλιογραφία η οποία επεκτείνεται σε πάρα πολλές κατηγορίες. Στη σελίδα DOWNLOADS θα βρείτε προτεινόμενα websites απ' όπου θα μπορέσετε να κατεβάσετε εντελώς δωρεάν κυριολεκτικά τα πάντα. Antivirus, utilities, recording programs, games, screensavers, programmer and developer programs κ.α.
Δική μου πρόταση είναι ένα πολύ ελαφρύ πρόγραμμα, το Gnet Radio Player. Είναι ένα πρόγραμμα που αναπτύχθηκε από το ομώνυμο website (ελληνική υπηρεσία), είναι λιτό, ελαφρύ και δωρεάν. Τι κάνει αυτό το πρόγραμμα; Περιέχει πάρα πολλούς ελληνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και απλά επιλέγετε ποιον θα ακούσετε με ένα διπλό κλικ. Αυτό σημαίνει ότι δε χρειάζεται να σερφάρετε στο internet για να ακούσετε μουσική, κάποιο αγώνα ποδοσφαίρου ή κάποια εκπομπή λόγου. Banner για κατέβασμα θα βρείτε και στην αριστερή στήλη του ιστολογίου πάνω - πάνω. Φυσικά συμπεριλαμβάνει και το hackaday 's web radio.
Και τώρα θα σας πω μερικά πράγματα για το καύχημα μου. Το hackaday 's web radio προστέθηκε αυτή τη χρονιά στο παρόν ιστολόγιο και δημιουργήθηκε από την αγάπη που τρέφω για το ραδιόφωνο. Είναι να μην κολλήσεις. Σαν ναρκωτικό είναι, όπως το κυνήγι, το ψάρεμα, ο τζόγος. Ασχολήθηκα αρκετά χρόνια με το ραδιόφωνο πολλά χρόνια (και σαν πειρατής και αργότερα σε τοπικούς ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς). Αποτραβήχτηκα για διάφορους λόγους για αρκετά χρόνια αλλά το internet μου έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι εντελώς δικό μου. Το δικό μου ραδιοφωνικό σταθμό και έτσι άδραξα την ευκαιρία. Ξεκίνησε δειλά με σχεδόν τίποτα και σε σύντομο χρονικό διάστημα αναβαθμίστηκε τόσο σε software όσο και σε hardware (κονσόλα, επαγγελματικό μικρόφωνο, pop shield, βάση, επαγγελματικά ακουστικά, 5.1 ηχεία με ενισχυτή και επένδυση ξύλου, επαγγελματική καλωδίωση, καλύτερο router). Για το σταθμό αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούνται ένα desktop, ένα laptop, κονσόλα Yamaha MG124cx, πυκνωτικό μικρόφωνο μεγάλου διαφράγματος Phantom +48V με pop shield και αντικραδασμική βάση, επαγγελματικά ακουστικά, 5.1 ηχεία με ενισχυτή φτιαγμένα από ξύλο, καινούριος router, ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος της Western Digital, ένα εξωτερικό DVD recorder lightscribe της LG, ειδικό επαγγελματικό software για ραδιοφωνικούς σταθμούς και η καλωδίωση είναι άκρως επαγγελματική. Η αναβάθμιση θα συνεχιστεί με την προσθήκη και άλλων "μηχανημάτων" (άλλος ένας υπολογιστής, UPS, άλλος ένα εξωτερικός σκληρός δίσκος, δυναμικό μικρόφωνο Elvis style και άλλα έξι δυναμικά μικρόφωνα) και με περισσότερα jingles. Πολύ πιθανόν είναι και η αναβάθμιση του software που χρησιμοποιείται. Την τελευταία εβομάδα ο ραδιοφωνικός σταθμός του παρόντος ιστολογίου προστέθηκε σε άλλους εφτά ραδιοφωνικούς aggregators και μετράμε ήδη δέκα προσθήκες σε ισάριθμους ραδιοφωνικούς aggregators τους οποίους μπορείτε να δείτε και να τους επισκευτείτε μέσω της στατικής σελίδας του ραδιοφώνου. Επιδίωξη του hackaday 's web radio είναι να ξεκινήσει να βγάζει κλήσεις skype στον αέρα. Αυτό μπορεί να γίνει και τώρα αλλά πολύ πιθανόν να υπάρξουν κάποιες διαταραχές στη ροή του προγράμματος, οπότε καλύτερα είναι να περιμένουμε λιγάκι για να γίνει σωστή δουλειά. Ο σταθμός εκπέμπει μόνο διαδυκτιακά 24/7 (24 ώρες το 24ωρο και 7 μέρες την εβδομάδα) μόνο μουσική, χωρίς διαφημίσεις στα 160 kbps Stereo. Μελλοντικά ίσως το hackaday 's web radio να αποκτήσει δικό του σπίτι στο διαδύκτιο. Τα MTV Unplugged shows θα επιστρέψουν σύντομα τις Κυριακές. Φυσικά όλα τα παραπάνω για να γίνουν θέλουν χρόνο, κόπο και χρήμα. Τα δύο πρώτα μπορώ να τα διαθέσω με το παραπάνω. Για το τρίτο όμως τα πράγματα δυσκολεύουν λιγάκι.
Στην αριστερή στήλη κάτω από το banner του Gnet Radio Player μπήκε ένας pop up radio player ο οποίος προέρχεται από το eradiotv.gr. Τι κάνει αυτός ο player; Το λέει το όνομα του. Κάνετε κλικ πάνω στο banner και αναδύεται ένα παράθυρο με έναν player ο οποίος μεταδίδει το hackaday 's web radio.
Στη ίδια στήλη αμέσως κάτω από τον pop up player θα δείτε εικονίδια από διάφορους players. Επιλέξτε με ποιο πρόγραμμα θέλετε να ακούσετε το hackaday 's web radio και κάντε κλικ.
Στη δεξιά στήλη προστέθηκε ένα καινούριο banner για το ραδιοφωνικό σταθμό του ιστολογίου και από κάτω ο κώδικας αυτού. Όποιος θέλει μπορεί να το συμπεριλάβει στο blog του.
Αυτά λοιπόν... Μπήκαμε στην τέταρτη χρονιά. Ελπίζω να είναι και αυτή χρονιά δημιουργίας. Ευχαριστώ όλους σας για την στήριξη σας και να ζητήσω μια συγνώμη που δεν αφήνω σχόλια συχνά στα ιστολόγια σας αλλά το ραδιόφωνο και το Locus Blogus μου τρώνε αρκετό χρόνο. Σας επισκέπτομαι για να σας διαβάσω αλλά με την υπάρχουσα κατάσταση ο χρόνος είναι ελάχιστος. Ειδικά όταν απαντώ με emails στον καθένα χωριστά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με το pc του ή το blog του.

ΨΗΦΙΖΩ BON JOVI

Τριάντα έξι χρονών πατημένα εδώ και μια εβδομάδα και ένα μεγάλο μου όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Οι Bon Jovi έρχονται για μία και μοναδική συναυλία στην Ελλάδα στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας Circle tour. Το γεγονός θα λάβει χώρα στης 20 Ιουλίου 2011, ημέρα Τετάρτη στο Ο.Α.Κ.Α. Οι πόρτες ανοίγουν στις 18:30.
Αυτή τη μπάντα την ακούω από to 1984 που κυκλοφόρησαν και το πρώτο τους άλμπουμ. Δέκα χρονών παιδάκι ήμουν τότε. Αφορμή στάθηκε το τραγούδι που τους έβγαλε από την αφάνεια το Runaway. Το συγκεκριμένο κομμάτι γράφτηκε από τον frontman της μπάντας Jon Bon Jovi και έναν έλληνα της διασποράς. Για την ακρίβεια τον ελληνοαμερικάνο George Karakoglou (ή Karak για συντομία). Από τότε κόλλησα. Αυτή η μπάντα μ' έκανε λάτρη της Rock και της metal.
Η μουσική τους με συντρόφευε και με συντροφεύει ακόμα σε όλες τις καλές και κακές στιγμές της ζωής μου. Όταν αναπολώ το παρελθόν, ότι και να θυμηθώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου ακούγεται κάποιο τραγούδι των Bon Jovi που έχω συσχετίσει με την κάθε κατάσταση, καλή ή κακή. Αυτή η μπάντα είναι το soundtrack της ζωής μου.
Όταν χαιρόμουνα το γιόρταζα με δυνατά τραγούδια της συγκεκριμένη μπάντας, όταν ήμουν λυπημένος με συντρόφευαν οι μπαλάντες τους, όταν ήμουν μόνος ήταν η παρέα μου. Μια από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μου ήταν να δώσουν συναυλία στην Ελλάδα και επιτέλους το όνειρο μου παίρνει σάρκα και οστά. Είκοσι έξι χρόνια αναμονής τελικά άξιζαν τον κόπο.
Βέβαια η χαρά μου έγινε μεγαλύτερη όταν πήρα δώρο γαι τα γεννέθλια μου ένα εισιτήριο για τη συναυλία. Όχι ότι να 'ναι αλλά το ακριβότερο. 350 ευρώ παρακαλώ. Ένα δώρο που θα με φέρει σε απόσταση αναπνοής από τη μπάντα. Ένα δώρο από τα κοντινά μου πρόσωπα που ξέρουνε την τρέλλα μου με τη μουσική και τους Bon Jovi . Θέλω να τους ευχαριστήσω δημοσίως και από 'δω.
Με την πάροδο των χρόνων πολλοί ροκάδες και μεταλάδες φίλοι των μαθητικών χρόνων τώρα είναι κουστουμάτοι με σοβαρές δουλειές, οικογένεια και άλλα μουσικά ενδιαφέροντα (σκυλάδικα κυρίως). Όταν άκουγαν ότι ακόμα ακούω την ίδια μουσική μου έλεγαν : "Καλά δεκαπέντε χρονών είσαι ακόμα;". Καλύτερα γερασμένος δεκαπεντάχρονος ροκάς παρά κοστουμάτος γιάπης ή επαγγελματίας κονσέρβας με πεοδείκτη και σοβαροφανές υφάκι.
Κάθε φορά που έρχεται μια μεγάλη μπάντα για συναυλία στην Ελλάδα όλοι οι άσχετοι βγαίνουν στα κανάλια για να πούνε την άποψη τους η οποία αξίζει πολύ λιγότερο από τα σκουπίδια. Το ίδιο έγινε όταν ήρθαν οι Rolling Stones, οι AC/DC, οι Aerosmith και άλλοι. ο κάθε άσχετος βγαίνει στα κανάλια να πει τη χαζομάρα του και να εκθειάζει το συγκρότημα όχι επειδή είναι fan και γουστάρει τη μουσική του αλλά γιατί νομίζει έτσι είναι μέσα στα πράγματα και για να φανεί. Τηλεμαϊντανοί σε μεσημεριανάδικα που πέρα από το σκυλάδικο, τη Lady Gaga άντε και τη Madonna δεν ξέρουν τίποτε άλλο και τους βλέπεις σε διάφορα πλάνα να χορεύουν εκστασιασμένοι στις μπουζουκλερί, εκφράζουν απόψεις. Το κορυφαίο είναι όταν κρίνουν και τη στάση ζωής των καλλιτεχνών και τους εκθειάζουν ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα. Αυτή είναι η ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα. Κάλπικη, γιαλατζή, ντεμέκ, δήθεν. Αυτό με συγχίζει περισσότερο απ' όλα. Όταν οι φελλοί που επιπλέουν μιλάνε για όλους και για όλα χωρίς να ξέρουν τι λένε και άλλοι που πρέπει να ακουστούνε όπως είναι ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης και άλλοι γνώστες του αντικειμένου δεν τους βγάζουν να μιλήσουν στην τηλεόραση.
Τέλος πάντων. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θα βρεθείτε στη συναυλία αλλά ξέρω πως θα γουστάρουμε όλοι τρελά. Πάρτε μια δόση από μερικά videos για να γουστάρετε! Σύντομα θα υπάρξει και ένα εβδομαδιαίο αφιέρωμα στους Bon Jovi στο hackaday 's web radio με καθημερινές εκπομπές όπου θα ακουστούνε πολλά τραγούδια, live εκτελέσεις, σπάνια τραγούδια, διασκευές που έκαναν από άλλες μπάντες και καλλιτέχνες κ.α. Θα αναρτηθεί και σχετικό video στο You Tube.


Υ.Γ.: Ένα μελανό σημείο είναι οι τιμές των εισιτηρίων που ξεκινάνε από 50 ευρώ και φτάνουν τα 350. Αυτή η μανία του έλληνα με την αρπαχτή δε λέει να βγει από το DNA του. Άλλη μια ένσταση είναι ότι το μπροστινό μέρος που φέρει το όνομα Cosmote Circle (μπροστά στη σκηνή) και για να μπεις σ' αυτό πρέπει να σκάσεις 350 ευρώ, σε άλλες χώρες είναι μέρος γαι τα μέλη του επίσημου fan club των Bon Jovi που έχει έδρα στις Η.Π.Α. Είπαμε, να βγάλετε λεφτά αλλά όψι και έτσι. Εδώ στην Ελλάδα γιατί να μην ισχύουν τα προνόμια του fan club;

ΤO KNOW US BETTER

Με αφορμή μια ανάρτηση που διάβασα στο Μουνί και αφορούσε λίγο περισσότερο άνοιγμα του εσωτερικού μας κόσμου έτσι ώστε να γνωριστούμε καλύτερα (to know us better) έστω και διαδυκτιακά είπα να γράψω και 'γω μερικά πραγματάκια για 'μένα. Το λοιπόν ξεκινάω!
Στην αρχή γεννήθηκα (όχι δε φύτρωσα όπως νομίζουν μερικοί). Τόπος γέννησης τα εξωτερικά. Είμαι εισαγόμενο φρούτο. Κάποια στιγμή οι γονείς μου κάνανε το υπερμέγιστο λάθος να πάρουν την απόφαση και να επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη. Η μεγαλύτερη μαλακία ever! Ακόμα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο οικογενειακώς.
Σαν παιδάκι ήμουν αρκετά ζωηρό. Βασάνιζα γάτες και ανθρώπους. Μέγας τσόγλανος αλλά παιδάκι... Μετά βαρέθηκα αυτό το παιχνίδι και άρχισα να μυρίζω κόλλα. Η μαστούρα ήταν η νιρβάνα μου. Στα δέκα μου ανέβηκα level και άρχισα τους μπάφους. Η μάνα μου ακόμα νομίζει ότι στο βαζάκι έχει ρίγανη. Στα δώδεκα είχα μετατρέψει την ταράτσα της πολυκατοικίας σε φυτεία και άρχισα τις μπίζνες. Από μικρός ήμουν επιχειρηματικό μυαλό. Φύτευα, πότιζα, φρόντιζα, θέριζα, αποθήκευα, πουλούσα, τα οικονομούσα. Με την πάροδο των χρόνων στην επιχείρηση έβαλα και νέα προϊόντα: χάπια, κόκα κλπ. Σε μια φάση την είδα χημικός και δημιούργησα δικά μου σκευάσματα (mastourex, coca fola κ.α.) Σε ένα μήνα όλα τα αδέσποτα γατιά και σκυλιά εξαφανίστηκαν από την πόλη. Ως χημικός δεν τα κατάφερνα και άρχισα να πουλάω τσόντες. Η τσόντα είναι σταθερή αξία. Το κέρδος είναι σίγουρο. Έφερα κάτι Φιλιππινέζες και τις είχα στη δούλεψη μου. Καλά κορίτσια. Για να τις έχω σα βασίλισσες άνοιξα ένα μπουρδέλο με το όνομα "ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ" και τις έβαλα μέσα γιατί το χειμώνα τα κορίτσια κρύωναν στο δρόμο και δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα κέρδη. Για να μη με λένε ρατσιστή έφερα γυναίκες από Αφρική, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και άλλες χώρες. Όλες οι γυναίκες είχαν προοπτικές εξέλιξης. Οι καλύτερες γινόταν stars του πορνό. Έκανα μια εταιρία παραγωγής ταινιών για ενήλικους και τα 'κονόμησα χοντρά. Στις κτηριακές εγκαταστάσεις όπου ήταν το μπουρδέλο άνοιξα ένα τσοντοσινεμά με το όνομα: "ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΚΛΑΝΩΝ", ένα στριπτιζάδικο το "ΚΑΤΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΡΑ" και έναν τεκέ με το όνομα: "ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΕΡΣΙΑ". Ο τεκές έκανε θραύση. Ήταν το πιο must go μέρος της πόλης. Το επιχειρηματικό μου δαιμόνιο όμως ήταν πάντα ανήσυχο και έτσι προχώρησα σε νέες επενδύσεις. Αυτή τη φορά στα λαθραία τσιγάρα. Εφοδίαζα όλα τα περίπτερα και όλα τα ψιλικατζίδικα και αν έφερναν αντιρρήσεις έστελνα τους μπράβους ή τους έβαζα φωτιά στις επιχειρήσεις τους. Σπάνια γινόταν αυτό γιατί όλοι ήθελαν να συνεργαστούνε μαζί μου. Καλή δουλειά αλλά πρέπει να προσέχεις γιατί μπορεί να σε κλέψουν. Μια φορά μόνο πέθανε ένας παππούς από τα τσιγάρα αλλά νταξ'... Το φταίξιμο το έριξα σε ένα μαλάκα αλβανό λαθρομετανάστη και καθάρισα. Η προστασία στα μαγαζιά ήτανε μια πολύ σωστή πρόταση του οικονομικού μου συμβούλου. Καλό παιδί αλλά κοιτάζει τα θυμαράκια ανάποδα γιατί τόλμησε να σκεφτεί πρώτος αυτή την επιχειρηματική ιδέα. H εταιρία δολοφόνων ήταν κίνηση ματ στην αγορά. Η εταιρία είχε την επωνυμία "ΨΟΦΟΣ Α.Ε." Σκοτώνανε αβέρτα οι υπάλληλοι και μετά θάβανε νόμιμα τα θύματα μέσω του γραφείου τελετών που ανοίξα εφόσον το επιβάλλαμε στους συγγενείς των θυμάτων. Και οι νεκροί έχουν την αξία τους γιατί να χαθεί αυτή η χρυσή ευκαιρία επέκτασης της εταιρίας δολοφόνων; Το εμπόριο όπλων το ξεκίνησα τυχαία αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρο αρκεί να μη συνεργαστείς με έλληνες. Δεν υπάρχει τρομοκρατική οργάνωση και κακοποιός στην Ελλάδα που να μη μου άφησε τόγκα! Δε θα γίνουμε ποτέ Ευρωπαίοι! Ευτυχώς αυτό το κατάλαβα γρήγορα και έτσι η εμπορία όπλων "ΣΚΟΤΩΜΑ ΤΙΜΩΝ" πήρε την ανιούσα. Όλες αυτές οι δουλειές μου έτρωγαν πολύ χρόνο και εγώ ήθελα κάτι πιο γκλαμουράτο. Έβαλα υπεύθυνους στα υπόλοιπα πόστα και εγώ ασχολήθηκα αποκλειστικά με την τοκογλυφία. Να βλέπατε πως έπαιζα τα spreads στα δάχτυλα... Την τοκογλυφική εταιρία την ονόμασα: "ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΑΣ". Εφόσον εδραίωσα την χρηματοπισττωτική εταιρία (a.k.a. τοκογλυφική) το έριξα στο εμπόριο. Εισαγωγές εξαγωγές όλων των ειδών. Ινδούς, αφρικανούς, πακιστανούς, πουτάνες κλπ. Καλή δουλειά και καθαρή μέχρι που το σαπιοκάραβο που είχα για τις μετακινήσεις βούλιαξε. Ακόμα το κλαίω! Αλλά το άστρο μου έφεξε πάλι και αυτή τη φορά έπιασα το τζακ ποτ. Μπήκα στα μεγάλα σαλόνια και έκανα με διεφθαρμένους πολιτικούς χρυσές δουλειές. Καταπατήσεις δασικών εκτάσεων, οικειοποιήσεις λιμνών, δουλειές με μοναστήρια, μείζες... Μιλάμε για το pick της καριέρας μου. Όλα καλά λοιπόν στα επαγγελματικά.
Αν πήγα σχολείο; Φυσικά. Και πανεπιστήμιο πήγα. Έστησα πάγκο και κάθε μέρα πουλούσα τρυπάκια και LSD για τα rave parties των φοιτητών. Καταλαβαίνετε δηλαδή ότι η μόρφωση μου είναι πανεπιστημιακού επιπέδου.
Τον αθλητισμό τον λατρεύω. Είναι πολύ καλή κομπίνα να στήνεις αγώνες και να μαζεύεις ζεστό το παραδάκι από τους losers των στοιχημάτων.
Για οικογένεια; Μπα, ακόμα είμαι ελεύθερο πουλί. Σίγουρα θα έχω σπείρει μερικά μπάσταρδα αλλά ποιος ξέρει που θα είναι και σε πιο φανάρι θα πουλάνε χαρτομάντιλα. Μια μέρα ίσως συναντηθούμε στο "ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ". Όχι ότι καίγομαι κιόλας...
Από ξένες γλώσσες; Εγώ ξέρω το ψάρι γλώσσα, τη γλώσσα τη μοσχαρίσια, τη γλώσσα του χρήματος και άλλες παρεμφερείς.
Η θρησκεία είναι το ευαίσθητο σημείο μου. Είμαι θρήσκος. Και συμβάλω με το παραπάνω σε διάφορες αγαθοεργίες. Κάθε μέρα τα παιδιά που διευθύνω στα φανάρια δουλεύουν οχτώ ώρες έξτρα και ότι χρήματα βγάλουν στις υπερωρίες πάνε υπέρ του φιλόπτωχου ταμείου του συλλόγου "ΣΚΥΨΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ" τον οποίο δημιούργησα φυσικά εγώ και μόνιμος πρόεδρος του φυσικά είμαι και πάλι εγώ.
Από χόμπυ έχω άφθονα. Κυνήγι λαθρομεταναστών. Αυτό είναι το αγαπημένο μου. Για να πω την αλήθεια την ιδέα την έκλεψα από τις λούγκρες τους άγγλους. Αυτοί έχουνε το κυνήγι της αλεπούς και εγώ καθιέρωσα το κυνήγι των λαθρομεταναστών. Ελπίζω μια μέρα να το δω και ως ολυμπιακό άθλημα. Άλλα ενδιαφέροντα είναι τα χαρτιά και ο τζόγος γενικότερα. Δε μ' αρέσει να χάνω. Αν δε μ' αφήσεις να κερδίσω τότε θα χάσεις το κεφάλι σου. Πολύ μου αρέσουν τα πυροτεχνήματα. Φυσικά επειδή είμαι πολύ προχώ εγώ εκτοξεύω ρουκέτες και μετά μετράω τα θύματα. Μου αρέσει πολύ και το διάβασμα. Ξεφυλλίζω όλες τις τσόντες και όλα τα manual για κατασκευή βομβών. Φυσικά διαβάζω και πιο ψαγμένα. Αγαπημένα μου είναι "Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ" του μεγάλου ηγέτη Αδόλφου Χίτλερ και τα άπαντα του Ιωσήφ Στάλιν. Για την παραλία προτιμώ να διαβάζω προκυρήξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Αγαπημένες μου είναι αυτές της 17Ν.
Μεγάλη λατρεία έχω στις τέχνες και στις αντίκες. Έτσι ξεκίνησα την αρχαιοκαπηλεία. Όχι τόσο για τα λεφτά που είναι πολλά αλλά επειδή με ξεκουράζει. Περισσότερο είναι χόμπυ παρά δουλειά.
Αυτά τα ολίγα είχα να πω για τον εαυτό μου. Φυσικά φρόντισα να τονίσω τα καλά μου στοιχεία. Αλλά και κακά στοιχεία για το άτομο μου αν ψάξετε δε θα βρείτε, και αν βρείτε μετά δε θα βρούνε εσάς.

ΠΟΣΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ

Σήμερα είναι των Ταξιαρχών. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους τους εορτάζοντες και σε όλες τις εορτάζουσες. Οι Ταξιάρχες είναι οι πολιούχοι των Σερρών άρα γιορτάζει και η πόλη. Όλα είναι κλειστά εκτός από τις δημόσιες υπηρεσίες. Σπάνιο πράγμα να δουλεύουν οι δημόσιοι υπάλληλοι (πλην των εκπαιδευτικών) και να κάθονται οι ιδιώτες. Φέτος η γιορτή έπεσε και Δευτέρα... φανταστείτε τη ζοχάδα των δημοσίων υπαλλήλων. Ένα τριήμερο θα τους καθόταν μια χαρά. Και όμως αγαπητοί μου αναγνώστες. Κάποιοι πάλι τα κατάφεραν να κωλοβαρέσουν. Πώς; Διαβάστε παρακάτω και θα δείτε.
Σήμερα είχα ραντεβού στο Ι.Κ.Α. με μία γιατρό. Πήγα κανονικά και στη ρεσεψιόν ρώτησα σε ποιο όροφο βρίσκεται. Η απάντηση; "Στον δεύτερο αλλά μην πάτε γιατί σήμερα η γιατρός πήρε άδεια". Έμεινα μαλάκας! "Ορίστε;", ξαναρωτάω. "Η γιατρός για σήμερα πήρε άδεια. Δεν επικοινώνησαν μαζί σας από το Ι.Κ.Α.;", μου απαντάει η γυναίκα στη ρεσεψιόν. "Όχι. Δεν επικοινώνησε κανένας μαζί μου. Γι' αυτό το ραντεβού περίμενα δυο μήνες. Τώρα τι να κάνω;", απαντάω. Και φυσικά η απάντηση της ήταν να κλείσω καινούριο ραντεβού. Μπουρδέλο σας λέω. Και χρυσοπληρώνουμε σα μαλάκες το Ι.Κ.Α. όπου τίποτα δε δουλεύει σωστά.
Συγνώμη αλλά ο τωρινός πρωθυπουργός τις χώρας (Γ.Α.Π.) δεν ήταν αυτός που έλεγε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε θα μπορούνε να κολλάνε άδειες με γιορτές και Σαββατοκύριακα; Από τότε που το είπε έκανε κανένα έλεγχο να δει αν ισχύει αυτό που είπε; Παπάρια! Να αφήσει τους καπνιστές, τις πράσινες αναπτύξεις και τις μαλακίες και να κοιτάξει να κάνει κανένα μερεμετάκι στο δημόσιο τομέα γιατί πάντα οι πολίτες την πληρώνουν τη νύφη και περισσότερο οι ιδιώτες και οι άνεργοι. Η γραφειοκρατία και ο σταρχιδισμός καλά κρατούν.
Τιμωρήθηκε ποτέ κανείς για το μπάχαλο που επικρατεί στο δημόσιο; Όχι και ποτέ δε θα τιμωρηθεί κανένας. Η ατιμωρησία είναι βασικό συστατικό της μπουρδελοποίησης των πάντων.
Το άλλο το μάθατε; Έχουμε κρίση, λεφτά δεν υπάρχουν αλλά εκλογικό επίδομα πήραν όλα τα σώματα ασφαλείας της τάξεως των 700 ευρώ. Ναι για μια μέρα 700 ευρώ γαμώ την τρέλα μου άσχετα αν δούλευαν ή αν είχαν ρεπό. Χαλαρά και αβασάνιστα. Που βρέθηκαν τόσα λεφτά για τόσες δεκάδες χιλιάδες άτομα; Και γιατί να πάρουν εκλογικό επίδομα; Τη δουλειά τους δεν κάνουν;
Μετά μου λέτε να μην κάνω αποχή! Γι' αυτό το λόγο κάνω αποχή. Γιατί το είπα, το λέω και θα το λέω ότι το εκλογικό και κατ' επέκταση πολιτικό σύστημα είναι λάθος και σάπιο. Χρειάζεται ριζικές αλλαγές. Τα είχα πει και σε μία πρόσφατη ανάρτηση.
Τεσπα! Πάμε και σ' άλλη Κυριακή εκλογών. Θα ήθελα πολύ να μάθω αν θα ξαναδωθεί εκλογικό επίδομα στα σώματα ασφαλείας. Μια συμβουλή θα σας δώσω. Το πουλί, την υπογραφή και την ψήφο πρέπει να προσέχουμε που τα βάζουμε. Μην παρασύρεστε από πολιτικούς εκβιασμούς. Κάντε αποχή ή τουλάχιστο ψηφίστε αυτούς που δεν έχουν χρήσμα.

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πριν από δυόμισι περίπου χρόνια είχα γράψει μια ανάρτηση σχετικά με την ανεργία στην Ελλάδα και το καινούριο κύμα μετανάστευσης που απαρτίζεται κυρίως από νέα παιδιά τα οποία δεν βρίσκουν δουλειές εδώ και φεύγουν σαν κυνηγημένα. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι: "Δουλειές υπάρχουν... αλλά όχι στην Ελλάδα".
Θα με ρωτήσετε γιατί σας το αναφέρω. Έχω παρατηρήσει ότι ακόμα μέχρι και σήμερα λαμβάνω σχόλια σε αυτή την ανάρτηση (αν παρατηρήσετε τα σχόλια και τις ημερομηνίες τους θα το διαπιστώσετε). Αντί να είναι θαμένη στο χρονοντούλαπο του παρόντος ιστολογίου παραμένη ακόμα επίκαιρη. Προφανώς γιατί η θεματολογία της είναι επίκαιρη εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Τα περισσότερα είναι από ανθρώπους που ψάχνουν μια διέξοδο στο εξωτερικό και ειδικά από αυτούς που δεν έχουν κάποιο συγγενή ή γνωστό σε κάποια άλλη χώρα και μου ζητάνε διάφορες πληροφορίες.
Δυόμισι χρόνια μετά το σήκωμα αυτής της ανάρτησης ο μόνος τρόπος να βρεθεί κάποιος σ' αυτήν είναι κάποιο ψαχτήρι. Αυτό τι σημαίνει; Ότι το θέμα της εργασίας ή της ανεργίας είναι το πλέον φλέγον θέμα εφόσον με αυτό είναι συνδεδεμένος ο βιοπορισμός των ανθρώπων άμεσα. Έκανα μερικές παρόμοιες αναζητήσεις στη Google και μπήκα σε διάφορα ιστολόγια με σχετικές αναρτήσεις. Γίνεται πραγματικά ο χαμός! Πραγματικό διαδυκτιακό φεστιβάλ απελπισίας. Αυτά λογικά θα έπρεπε να τα έχει δει ο Γ.Α.Π. που είναι ιντερνετάκιας και γκατζετάκιας έτσι ώστε να πιάσει το σφυγμό του κόσμου και να καταλάβει σε πόσο άσχημη θέση βρίσκεται μια πολύ μεγάλη μερίδα των πολιτών αυτής της χώρας. Δυστυχώς ο Γ.Α.Π. δεν έπιασε το σφυγμό του κόσμου οπότε στις εκλογές θα πιάσει κάτι άλλο και θα το νιώσει για τα καλά
Ειλικρινά συμπάσχω με όλα τα παιδιά που αφήνουν σχόλια σ' αυτή την ανάρτηση αλλά και με όλους τους άνεργους γενικότερα μιας και 'γω είμαι άνεργος επίσης... και πάλι! Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω αλλά δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Η αλήθεια είναι μία: Όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση στην Ελλάδα πάει κατά διαόλου και οι άνεργοι θα πληθαίνουν. Καλύτερα να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να ψάχνουμε και 'μεις για μισή θέση στον ήλιο. Τη δικαιούμαστε με το παραπάνω. Τα πράγματα είναι στριμόκωλα! Οι πολιτικάντηδες που έχουμε τις τελευταίες δεκαετίες πάνω από τα κεφάλια μας φρόντισαν καλά γι' αυτό.
Υ.Γ.: Στη μίνι δημοσκόπηση που έγινε από αυτό το blog με το ερώτημα "Τι να κάνω για να επιβιώσω" με απαντήσεις α) Να κλέψω και β) Να σκοτώσω το 71% προτίμησε το α. Άρα ένα 29% προτιμάει το β, πράγμα που δείχνει ότι ο άνθρωπος πάνω στην απελπισία του αρχίζει και χαλαρώνει τους ηθικούς φραγμούς του. Σίγουρα δεν ήταν καμιά οργανωμένη δημοσκόπηση αλλά και πάλι άνθρωποι απάντησαν στο ερώτημα. Βάλτε το και αυτό στα υπ' όψην. Έχουν να δούνε τα μάτια μας ακόμα...